Τι καπνό φουμ-Αρης για να το γουστ-Αρης... (SportDay / Γιώργος Ζαχαριάδης)

Γράφουμε για όσα μας άρεσαν και όσα δεν μας άρεσαν βλέποντας τον Αρη. Είναι δύσκολο να στοιχειοθετήσεις τις… αντιρρήσεις σου τη στιγμή που οι υπόλοιπες ομάδες της Θεσσαλονίκης δεν έχουν να επιδείξουν τίποτε το σπουδαίο και ο Αρης δείχνει εξίσου δυνατός με την περσινή περίοδο. Μάλιστα, με δεδομένο ότι μεσολαβούν δέκα μέρες μέχρι την πρεμιέρα, θα πρέπει να υπολογίσεις σε ακόμα καλύτερη εικόνα από αυτή με τη Βέροια. Οχι ότι στο προχθεσινό φιλικό ήταν «ο έτοιμος Αρης για το πρωτάθλημα», αλλά τι περιμένεις από μια ομάδα που έχει κάνει πολλή προπόνηση, έχει πολλούς νέους παίκτες και της λείπουν ένας-δυο από τους βασικούς;

Θέλεις να διαπιστώσεις αν από τους νέους ποδοσφαιριστές υπάρχουν αξιόλογες μονάδες και δεν περιμένεις να είναι όλοι τους το ίδιο χρήσιμοι. Θέλεις να μην κινδυνέψει να χάσει, θέλεις να δεις διάθεση για τρέξιμο και έναν τρόπο ανάπτυξης που να εμπνέει εμπιστοσύνη για θετικά αποτελέσματα. Δηλαδή, όταν θα έρθει η στιγμή που θα πρέπει να είναι αποτελεσματικός, θα τα καταφέρει και θα πετύχει το γκολ. Βέβαια, δεν θα πρέπει να περιμένουμε μεγάλα σκορ, κάτι που συνέβαινε και πέρυσι. Θα παίζει μονίμως στο under, ωστόσο ακόμα και με το 1-0 θα αγκαλιάζει τη νίκη.

Δεν γνωρίζουμε αν είναι η πιο γρήγορη ομάδα του πρωταθλήματος όταν αναπτύσσεται, είναι σίγουρα, όμως, η ομάδα που πιέζει περισσότερο από όσες έχουμε δει μέχρι σήμερα. Και πολύ περισσότερο από όσες είδαμε πέρυσι.
Βέβαια, τώρα, στην περίοδο της προετοιμασίας, ο Ολίβα έχει την ευχέρεια να κάνει πολλές αλλαγές και να φρεσκάρει την ενδεκάδα του, οπότε ξεζουμίζει έναν ποδοσφαιριστή στο ένα ημίχρονο και στη συνέχεια τον ξεκουράζει για να μπει ο επόμενος. Οταν ξεκινήσει το πρωτάθλημα θα πρέπει να είναι περισσότερο οικονόμος. Με τον τρόπο που πιέζει οι τρεις αλλαγές δεν θα του φτάνουν για να ανανεώσει τις δυνάμεις των παικτών του. Εκτός κι αν έχει δέκα σαν τον Νεμπεγλέρα, που, από ό,τι δείχνει, είναι ο άνθρωπος που γεννήθηκε για να τρέχει. Επειδή, όμως, δεν τους έχει, μάλλον θα πρέπει να σηκώσει το χειρόφρενο, να κάνει ένα «τετ α κε» και να ξεκινήσει πάλι με μικρότερη ταχύτητα, έχοντας σταθερή πορεία, για να υπάρχει διάρκεια στην πίεση που ασκεί στον αντίπαλο.

Μην ξεχνάτε τι συνέβη στο φιλικό με τον ΑΠΟΕΛ, που μετά το πρώτο ημίωρο και τα δύο γκολ του Κάλβο ο Αρης έδειξε να έχει προβλήματα στο υπόλοιπο του αγώνα, επειδή έχασε τις δυνάμεις του και έπαψε να πιέζει ψηλά. Δεν μπορούσε (ή ενδεχομένως να μην ήθελε ο ίδιος ο Ολίβα, ακολουθώντας διαφορετική τακτική) να εκμεταλλευτεί ένα μεγάλο πλεονέκτημα που διαθέτει ο φετινός Αρης: την ασφυκτική πίεση, που χαλά το παιχνίδι του αντιπάλου και δημιουργεί φάσεις που δεν ξεκινούν από τα μετόπισθεν, αλλά κάτω από τη μεσαία γραμμή, αιφνιδιάζοντας μια άμυνα που φαίνεται αποδιοργανωμένη και έτοιμη να κάνει το λάθος.

Με τη Βέροια ο Αρης ήταν πολύ πιο συνετός, μένοντας σταθερός στην τακτική της πίεσης, για να κερδίσει κάτι παραπάνω από ένα ακόμα στοιχείο που διαθέτει και είναι ίσως το πιο εντυπωσιακό στη φετινή ομάδα: είναι αυτή η σπιρτάδα της επίθεσης, με τους κοντούς που αλωνίζουν και που όταν βρεθούν μεταξύ τους είναι πολύ δύσκολο να τους σταματήσεις.

Οι περισσότεροι λένε ότι με τους Κόκε, Χαβίτο και Κάλβο μπροστά ο Αρης θα κάνει πράματα και θάματα. Εχουμε πολλούς λόγους να υποστηρίξουμε το ίδιο, γνωρίζοντας τι μπορεί να προσφέρει ο πρώτος –όταν πάρει μπρος– και πόσο χρήσιμοι είναι οι άλλοι δύο, είτε για να σκοράρουν είτε για να δημιουργήσουν. Σ' αυτούς θα προσθέσουμε δύο ακόμα, με τον Γιόναν Γκαρσία να είναι εξίσου σημαντική μονάδα και τον Φελίπε Σανσόν να κλέβει λίγη από τη δόξα των τριών πρώτων.

Ναι, βεβαίως και δεν είναι μόνο αυτοί. Βεβαίως και δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχουν οι συμπαίκτες τους πιο πίσω, για να τους σπρώξουν την μπάλα και πολύ περισσότερο να αποκρούσουν τις… ορδές των βαρβάρων. Ο Αρης μάς έχει πείσει ότι με τη φιλοσοφία της ασύστολης πίεσης αποσκοπεί αρχικά να κρατήσει τον αντίπαλο μακριά από την περιοχή του και στη συνέχεια να ψάξει το γκολ. Δεν θα είναι ο Χαλκιάς πάντα αυτός που θα πιάνει τα άπιαστα.

Στο κάτω κάτω της γραφής, χρειάζεται υποστήριξη από τους αμυντικούς του. Πέρυσι διαπιστώσαμε σημαντικά προβλήματα. Φέτος υπάρχουν περισσότερες λύσεις. Κι αυτό διότι, πέρα από οποιαδήποτε προσθήκη, υπάρχει ο Θέμης Κουλουχέρης, που φαίνεται ότι πήρε απόφαση να κάνει μεταγραφή από τον Αρη στον… Αρη. Μας αρέσει πολύ. Τέλος, είναι μάλλον επιτυχία που ένας παίκτης σαν τον Νάτσο Γκαρσία λείπει από τη θέση του, δίπλα στον Νεμπεγλέρα, και δεν δημιουργείται «μαύρη τρύπα». Υπάρχουν λύσεις.