Τον Κουφό και τα μάτια μας (SportDay / Τόλης Κοτζιάς)

Το μυαλό μας χθες το βράδυ, παρακολουθώντας μέσω της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ τον τελικό της Εθνικής Εφήβων μπάσκετ κόντρα στη Σερβία, γύρισε κάποιες μέρες πριν. Τότε που τα παιδιά του Νίκου Νιόπλια, στον αντίστοιχο τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, πάλεψαν, αλλά δεν τα κατάφεραν κόντρα στην Ισπανία. Ιδια γεύση είχαμε και χθες. Στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα είχαμε το πάνω χέρι. Στο κρίσιμο όμως σημείο τα δικά μας λάθη -κυρίως στο κατέβασμα της μπάλας- σε συνδυασμό με την πιο έτοιμη ομάδα που έδειξαν ότι έχουν οι Σέρβοι μάς έστειλαν στο δεύτερο σκαλί του βάθρου. Στενοχώρια; Κατά ένα μέρος ναι, με την έννοια ότι στο πρώτο ημίχρονο προηγηθήκαμε 51-39 και με βάση την εικόνα του εν λόγω εικοσαλέπτου δείχναμε ικανοί να φτάσουμε στο χρυσό. Από την άλλη, όμως, δεν μπορεί παρά να υπάρχει ενθουσιασμός, που πίσω από τη «μεγάλη» Εθνική υπάρχουν παιδιά, τα οποία σε βάθος χρόνου είναι ικανά να φτάσουν στην πρώτη ομάδα. Και βέβαια το μεγαλύτερο κέρδος είναι η παρουσία του Κώστα Κουφού, ενός παίκτη για τον οποίο πολλά καλά ακούγαμε και τις δύο αυτές μέρες ο ΣΚΑΪ μας έδωσε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε ότι πράγματι έχουμε ράβδους χρυσού στα χέρια μας.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι το Οχάιο Στέιτ επέλεξε τον 18χρονο Ελληνα σέντερ να καλύψει το κενό του Γκρεγκ Οντεν, ο οποίος στα τέλη του προηγούμενου Ιούνη επιλέγηκε στο Νο 1 του ντραφτ του ΝΒΑ από τους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς. Το πλέον ευχάριστο είναι ότι για πρώτη φορά το μπάσκετ της χώρας μας έχει τη χαρά να διαθέτει έναν ψηλό πρώτης κλάσης. Δεν χωρά αμφιβολία ότι ο Παναγιώτης Φασούλας έδωσε και την ψυχή του στην Εθνική ομάδα (και όχι μόνο) και αποτέλεσε έναν από τους βασικότερους συντελεστές της αναγέννησης του αθλήματος, πλην όμως ψηλός με το ταλέντο του Κουφού βγαίνει μία φορά στα 50 χρόνια (στην Ελλάδα τουλάχιστον).

Δεν είναι μάλιστα λίγοι εκείνοι που αναρωτιούνται γιατί ο Παναγιώτης Γιαννάκης δεν τον παίρνει στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα για το Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας, τη στιγμή μάλιστα που δεν υπάρχει και ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης. Το πιο πιθανό (για να μην πούμε σίγουρο) είναι ότι ο «Δράκος» δεν πρόκειται να κάνει κάτι τέτοιο. Ασχέτως του τι τελικά θα κάνει, εμείς νομίζουμε ότι ο Κουφός δεν είναι έτοιμος γι' αυτό το άλμα. Εχει τεράστιο ταλέντο, αλλά πολύ διαφορετικά είναι τα κορμιά (και όχι μόνο) των συνομήλικων αντιπάλων του σε σχέση με τα «θηρία» που θα αντιμετωπίσει η Εθνική μας στο Ευρωμπάσκετ του Σεπτεμβρίου. Φρόνιμο θα είναι (πάντα κατά τη γνώμη μας) ο Κουφός να ετοιμάζεται για του χρόνου.

Επειδή η Εθνική Εφήβων είναι το θέμα μας (και κάπως ξεφύγαμε από αυτό), δεν μπορούμε παρά να μη χρησιμοποιήσουμε το κοινότυπο αλλά άκρως ενδεδειγμένο «συγχαρητήρια σε όλους για τη δεύτερη θέση». Από τον κόουτς Νίκο Κεραμέα και τον Κουφό μέχρι το τελευταίο μέλος της ελληνικής αποστολής. Το γεγονός ότι το ελληνικό μπάσκετ πήρε μία ακόμα υψηλή θέση είναι τίτλος τιμής για το άθλημα. Και ευελπιστούμε να υπάρχει συνέχεια σε όλα τα μέτωπα.

ΥΓ. Για την Εθνική Ανδρών και το χθεσινό φιλικό στραπάτσο ας κρατήσουμε τη δήλωση του Θοδωρή Παπαλουκά: «Κανείς δεν θα το θυμάται στις 16 Σεπτεμβρίου».