Λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά (SportDay / Δημήτρης Χρυσάνθης)

Τα τελευταία τρία χρόνια οι απορίες που συνοδεύουν την προετοιμασία της Εθνικής ομάδας μπάσκετ δεν είναι πολλές. Το πιο σημαντικό επίτευγμα του Παναγιώτη Γιαννάκη, άλλωστε, στη δεύτερη θητεία του στον πάγκο του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος είναι η δημιουργία ενός κορμού τόσο συμπαγούς και αποτελεσματικού που δεν επιδέχεται πολλές αλλαγές. Γιατί να αλλάξεις μια ομάδα η οποία έχει πάρει χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό και ασημένιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα;

Το ίδιο συμβαίνει και φέτος. Ολοι ξέρουν ότι η ομάδα που θα πάει στην Ισπανία για να υπερασπιστεί τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης και να τσεκάρει το «εισιτήριο» για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου (στόχος ίσως σπουδαιότερος και από αυτό ακόμα το χρυσό, δεδομένου ότι εξασφαλίζει τη συνέχεια αυτής της ομάδας) θα είναι λίγο-πολύ η ίδια με αυτή που πήγε στο Βελιγράδι και την Ιαπωνία. Μόνο κάποιες μικρές διαφοροποιήσεις θα έχει, οι οποίες πάντως τυχαίνει να κάνουν τη διαφορά. Για παράδειγμα, ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης μπήκε πέρυσι στη 12άδα για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, παρ' όλα αυτά ο ρόλος του σε σπουδαίες νίκες, όπως αυτές επί της Κίνας και των ΗΠΑ, ήταν καθοριστικός.

Φέτος Σοφοκλής δεν υπάρχει, μια και προτίμησε να μείνει πίσω για να αδυνατίσει. Επίσης, υπάρχει πιθανότητα, αν και θα εξαντληθούν όλα τα περιθώρια αναμονής, να μην παίξει ούτε ο Κώστας Τσαρτσαρής, ο οποίος ταλαιπωρείται από πόνους στο πέλμα του. Τι σκοπεύει να κάνει ο Παναγιώτης Γιαννάκης;

Υπό αυτή την έννοια είχαν ενδιαφέρον τα τρία πρώτα φιλικά που έδωσε η Εθνική στο Στρασβούργο, μια και φανέρωσαν ένα μέρος των σκέψεων του ομοσπονδιακού προπονητή. Στο παιχνίδι με τη Σλοβενία είδαμε τον Γιάννη Μπουρούση να παίζει επί πολλή ώρα ως πάουερ φόργουορντ, στη θέση δηλαδή που χρησιμοποιείται ο Τσαρτσαρής. Είδαμε επίσης τους Μιχάλη Κακιούζη και Παναγιώτη Βασιλόπουλο να παίζουν και στη θέση «4», κάτι που θα φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο σε περίπτωση που ο Γιαννάκης επιλέξει να πάρει φέτος στη 12άδα έναν ψηλό λιγότερο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Και αν ο Μιχάλης Πελεκάνος συνεχίσει να παίζει όσο καλά έπαιξε κόντρα στη Γαλλία, τότε θα βοηθήσει τον ομοσπονδιακό προπονητή να πάρει αυτή την απόφαση και... αυτόν (τον Πελεκάνο) στην Ισπανία.

Αλλά ακόμα είναι νωρίς για όλα αυτά. Ο Γιαννάκης έχει καιρό για να κατασταλάξει. Η ουσία είναι πως και στο Στρασβούργο η Εθνική ομάδα έδειξε συνέπεια στις αρχές της. Εμφαση στην άμυνα, προσπάθεια για γρήγορο παιχνίδι και ισορροπία στην εκδήλωση των επιθετικών επιλογών. Δεν της έβγαιναν πάντα όλα αυτά, όμως προσπαθούσε. Και σε αυτή τη φάση τούτο είναι το πιο σημαντικό.