Ποιος είπε ότι μόνο στο ποδόσφαιρο δαπανώνται για μεταγραφές του κόσμου τα χρήματα; Ποσά που μέχρι πριν από λίγα χρόνια δύσκολα μπορούσε να τα φανταστεί ο ανθρώπινος νους.
Η πραγματικότητα αναφέρει ότι και σε άλλα αθλήματα τα ευρώ– ή αν θέλετε τα δολάρια– ρέουν πλέον άφθονα. Και δη στο μπάσκετ. Το μεγάλο μπαμ είχε γίνει πριν από 12 χρόνια, όταν ο Παύλος και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος είχαν κάνει την τεράστια μεταγραφή του Ντομινίκ Ουίλκινς. Ηταν μία κίνηση που είχε στοιχίσει στους βασικότερους «αιμοδότες» του ελληνικού μπάσκετ πάνω από 3.000.000 δολάρια. Ηταν, όμως, μία μεμονωμένη ακριβή κίνηση. Οι Γιαννακοπουλαίοι, όπως και άλλοι παράγοντες του αθλήματος, σπαταλούσαν χρήματα, αλλά μέχρι κάποιο χρονικό σημείο οι πανάκριβες μεταγραφές ήταν μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού. Πλέον, όμως, είναι ο κανόνας. Και τη «γερή» αρχή την έκαναν πριν από λίγα χρόνια οι ρωσικές ομάδες. Παίκτες που στην υπόλοιπη Ευρώπη στοίχιζαν π.χ. 200.000 δολάρια (καλή ώρα ο Μπόρις Γκόρενς) πήγαιναν στη Ρωσία και έπαιρναν στη χειρότερη περίπτωση τα διπλάσια. Στη χειρότερη είπαμε, μια και το ποσό συνήθως τριπλασιάζεται.
Η μεταγραφή του Αλεξ Ακερ στην Μπαρτσελόνα ήρθε να μας θυμίσει τα αδιανόητα ποσά που δαπανώνται στο άθλημα με την πορτοκαλί μπάλα. Δεν λέμε, καλός παίκτης ο Αμερικανός που πέρυσι αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό. Δεν είναι, όμως, υπερβολικό ποσό το 1,8 εκατ. δολάρια που θα πάρει ετησίως; Είναι και παραείναι, κατά τη γνώμη μας τουλάχιστον.
Κοντά σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε και το 1,7 εκατ. δολάρια που λέγεται ότι θα πάρει ο Λόρενς Ρόμπερτς από τον Ολυμπιακό. Το 1,3 εκατ. ευρώ που έλαβε ο Γιαβτόκας πέρυσι από τον Παναθηναϊκό επίσης ξεπερνάει τα όρια. Και δεν το λέμε τώρα, που ο Λιθουανός πέρασε από το ταμείο, μη έχοντας παίξει καλά.
Υπάρχει και η άποψη που λέει ότι οι πολύ ποιοτικοί παίκτες είναι ελάχιστοι και για να τους πάρεις πρέπει να κάνεις την οικονομική υπέρβαση. Είναι αλήθεια αυτό, πλην όμως δεν αναιρεί την ουσία του πράγματος: ότι, δηλαδή, και στο μπάσκετ τα ποσά έχουν ξεπεράσει πλέον το όριο της λογικής.