Δυναμώνουν οι «μικροί» της Α1 (SportDay / Τόλης Κοτζιάς)

Λένε ορισμένοι ότι το ελληνικό πρωτάθλημα είναι το δεύτερο τη τάξει στην Ευρώπη. Πίσω, δηλαδή, από το ισπανικό, που είναι μακράν το κορυφαίο. Δεν συμφωνώ με αυτή την άποψη. Πιστεύω ότι το ελληνικό πρωτάθλημα είναι υποδεέστερο και από το ιταλικό και από το ρωσικό. Δεν μιλάμε από πλευράς οργάνωσης. Αυτό δεν το συζητάμε καν. Είμαστε πίσω έτη φωτός, κυρίως από το ιταλικό. Αλλά και από αγωνιστικής πλευράς πάλι έχουμε απόσταση. Ενα πρωτάθλημα για να είναι πάρα πολύ καλό, πρέπει να έχει ανταγωνισμό. Στην Ελλάδα δεν συμβαίνει αυτό. Υπάρχουν Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός και οι άλλοι σε απόσταση.

Εστω και αν ο Αρης με τον Πανιώνιο ανησύχησαν φέτος τον Ολυμπιακό, κυρίως οι Θεσσαλονικείς.
Φέτος, όμως, γίνονται βήματα προς τα μπροστά όσον αφορά στο αγωνιστικό μέρος. Ο βασικός λόγος που μας κάνει να το υποστηρίζουμε αυτό είναι η αναγέννηση της ΑΕΚ. Ο Αρης αναμένεται για μία ακόμη φορά κάτι παραπάνω από σφριγηλός, με δεδομένες τις εξαιρετικές μεταγραφές που έχει κάνει (και τις υπόλοιπες που είμαστε σίγουροι ότι θα κάνει), και ο Πανιώνιος, αν μη τι άλλο, θα έχει καλύτερο ρόστερ από το περσινό.

Ο Πανελλήνιος έχει κάνει μεταγραφές που θα τις ζήλευαν πολλές ομάδες, το Μαρούσι έχει πραγματοποιήσει κινήσεις ουσίας και πάντα στο πλαίσιο της σοβαρότητας που το χαρακτηρίζει, ο ΠΑΟΚ πιστεύουμε ότι κάτι συμπαθητικό θα κάνει στο τέλος.
Το πλέον ευχάριστο όμως που διαφαίνεται εν όψει του νέου πρωταθλήματος είναι η ενίσχυση των θεωρητικά μικρών ομάδων. Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς. Πάρτε μία γεύση (αν και δεν έχουν ακόμα ολοκληρωθεί τα ρόστερ):

α) Η Ολυμπιάδα Πατρών ξάφνιασε τους πάντες με την απόκτηση του Λουίς Φλόρες. Ο Δομινικανός με θητεία σε ΝΒΑ και Ιταλία είναι σπουδαίος σκόρερ και θα περίμενε κανείς να πάει σε ομάδα με μεγαλύτερη οικονομική δυνατότητα και ίσως μεγαλύτερο ειδικό βάρος. Οι Πατρινοί, όμως, έκαναν τη μαγκιά και τον πήραν. Κοντά σε αυτόν προσθέστε τον άλλο ξένο, τον Κέλβιν Γκιμπς (αριστερόχειρας, ψηλός και καλός γνώστης του παιχνιδιού), τον Αντε Γκργκούρεβιτς με αξιοσημείωτη θητεία σε ΑΕΚ και Αρη και φθάνουμε στο συμπέρασμα ότι τα απογεύματα στην Πάτρα θα είναι για πολλούς εφιαλτικά.

β) Για την ΑΕΛ είχε ακουστεί πριν από ένα μήνα ότι έχει οικονομικά προβλήματα. Οι μέχρι τώρα κινήσεις της, όμως, κάθε άλλο παρά αυτό δείχνουν. Η κίνηση της Ολυμπιάδας με τον Φλόρες βρήκε... μιμητές τους Θεσσαλούς, που ενέταξαν στο δυναμικό τους τον έμπειρο Αμερικανό πλέι μέικερ Μπίλι Κις. «Μανούλα» για τέτοιες ομάδες είναι ο Σέρβος σέντερ Ντράγκαν Τσέρανιτς, πολυεργαλείο, όπως σωστά χαρακτηρίστηκε, ο νεοαποκτηθείς Μάρκος Κολώκας, θετικός ο Λιθουανός Κλιμαβίτσιους, θα δώσουν λύσεις οι Κυριακόπουλος, Καραβανάς. Και ακόμα ο Κώστας Πιλαφίδης δεν έχει πάρει ξένο και κράτησε και τη σταθερή αξία, τον Νίκο Παπανικολόπουλο.

γ) Σε σωστά μονοπάτια βαδίζει και ο Κολοσσός. Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής αποφάσισε να δώσει τα γκέμια της ομάδας σε δύο ποιοτικούς Αμερικανούς, τον Τόνι Μπλαντ και τον Κέρτις Στίνσον. Στους ψηλούς «γέμισε» με παιδιά της πρώην Γιουγκοσλαβίας (Τζιγκάνοβιτς, Τόντιτς, Γιοσίποβιτς). Κάπου εκεί θα βοηθάει και ο έμπειρος Ασημακόπουλος και θα αποκτηθούν 1-2 ακόμα έμπειροι Ελληνες. Το «Βενετόκλειο» θα είναι επίσης σκληρή έδρα.

δ) Αιγάλεω περισσότερο και Ολύμπια Λάρισας λιγότερο κινήθηκαν στο περσινό μήκος κύματος. Οι Θεσσαλοί πήραν, αντί του έμπειρου Κρστιτς, τους Κουμπούρα και Μπατή. Στις θέσεις των ψηλών τα κενά του Τζιγκάνοβιτς και του Πρίντεζη θα κληθούν να καλύψουν οι Λέισι και Λάκσα. Επίσης, αναζητείται ο αντι-Ουόλς. Θεωρητικά η Ολύμπια έχει χειρότερο ρόστερ από το περσινό, αλλά ποντάρει στην καλή προπονητική δουλειά του Γιώργου Μπαρτζώκα.

Το Αιγάλεω από την πλευρά του έχασε τον Κίκι Κλαρκ, που του πήρε πολλά παιχνίδια πέρυσι, αλλά ποντάρει αρκετά στον αντικαταστάτη του, τον ρούκι Ιμπραχίμ Τζάαμπερ. Ποντάρει επίσης πολλά στον κόουτς Θανάση Σκουρτόπουλο, που ανέλαβε πέρυσι και κατόρθωσε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να δείξει θετικά στοιχεία. Μόνο που η διαφορά είναι ότι φέτος φτιάχνει αυτός το ρόστερ.

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι το επίπεδο της Α1 σιγά σιγά ανεβαίνει. Θέλουμε ακόμα χρόνο και δουλειά για να φθάσουμε στα μεγαλεία (τα δικά μας) του παρελθόντος ή να πλησιάσουμε Ιταλία, Ρωσία, αλλά όπως και να 'χει κάτι δείχνει να κινείται. Και εις ανώτερα να ευχηθούμε.