Οι υπόλοιποι που τρέχουν σε δύο ταχύτητες (SportDay / Σταμάτης Γαρρής)

Δεκαεπτά και σήμερα για το νέο πρωτάθλημα. Πέραν από τη γνωστή τριάδα της Αθήνας και αυτή της Θεσσαλονίκης, οι... λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις της Σούπερ Λίγκας βαδίζουν πάνω-κάτω στο ίδιο μονοπάτι. Για την ακρίβεια οι περισσότερες ψάχνονται. Στην Ξάνθη μαθαίνουν τον Φερέρα και θέλουν προσθήκες στο ρόστερ. Στη Λάρισα τα πράγματα είναι καλύτερα, αλλά το γκολ έρχεται μόνο με αίτηση του νόμου 105, οπότε αναζητείται σκόρερ. Στον ΟΦΗ, ο Μάουρερ θέλει ενίσχυση, πιέζει όσο μπορεί, διότι ξέρει ότι φέτος πρέπει να έρθει το κάτι παραπάνω. Ο συντοπίτης του Εργοτέλης ενισχύθηκε σοβαρά με Γραμμόζη, Θεοδωρίδη, αλλά έχασε Ζαπρόπουλο, Κένεντι. Μία η άλλη θα έλεγε κανείς αν δεν είχε έξι ήττες σε επτά φιλικούς αγώνες. Ο νεοφώτιστος Αστέρας Τρίπολης θέλει πολλή δουλειά ακόμα για να «δέσει» με τους 30 και κάτι ποδοσφαιριστές που έχει στο ρόστερ του. Οσο για τον Λεβαδειακό και τη Βέροια γνωρίζουν ότι πρέπει να ενισχυθούν περισσότερο για ν' αντέξουν στο «σφυροκόπημα» της κατηγορίας.

Δικαιωματικά βγαίνουν εκτός του παραπάνω διαχωρισμού τρεις ομάδες. Ο Πανιώνιος, ο Ατρόμητος και ο Απόλλων Καλαμαριάς. Το «γιατί» εξηγείται παρακάτω. Για τους «κυανέρυθρους», οι περισσότεροι έχουν τη σιγουριά ότι θα δούμε καλύτερα πράγματα από πέρυσι. Ποντάρουν -μαζί τους και εμείς- ότι ο εξαιρετικός, μετρημένος και απόλυτα γνώστης του αντικειμένου Εβαλντ Λίνεν έχει πολλά ακόμα να δώσει και να μεταδώσει στους ποδοσφαιριστές του. Φέτος καταγράφεται στα συν ο ενθουσιασμός και η φόρα από το περσινό κατόρθωμα. Αν έλειπε το πρόβλημα τραυματισμού του Γερμανού νεοαποκτηθέντα Ντελούρα, η αισιοδοξία θα είχε «χτυπήσει» ταβάνι. Εφόσον δουν πιο ξεκάθαρα τα αντίπαλα δίχτυα, οι «κυανέρυθροι» υπόσχονται πολλά. Γιατί ο Τζιμπούρ δείχνει να είναι απελπιστικά μόνος στην επίθεση. Είπαμε, όμως, ότι ο θαυματοποιός Λίνεν και η διοικητική σιγουριά είναι οι καλύτερες εγγυήσεις.

Στα δυτικά προάστια βλέπουν σιγά σιγά το έργο του Γκιγέρμο Ογιος. Τα αινίγματα ήταν πολλά τόσο για τους πολλούς νεοαποκτηθέντες Αργεντινοϊσπανούς όσο και για τον ίδιο τον Ογιος. Μία πρώτη απάντηση παίρνουμε από τα φιλικά. Μία ομάδα που τα προηγούμενα χρόνια βασιζόταν στην άμυνα και πέρυσι βρέθηκε από νωρίς εκτός στόχων, δείχνει ν' αποκτά νέα ταυτότητα. Το 4-3-3 και η ανελέητη πίεση ψηλά προσφέρουν γοητευτική όψη στον Ατρόμητο. Μετά την περσινή εμπειρία με τον Αρη κάτι μας λέει ότι όλα αυτά είναι αποκλειστικά ευθύνη του Ογιος. Και αν ο Ατρόμητος συνδυάσει θέαμα ανάλογο μ' αυτό που πέρυσι είχε ο Αρης επί Ογιος με την ουσία που δεν είχαν οι «κίτρινοι», θα μας απασχολήσει ευχάριστα αρκετές φορές στον φετινό «μαραθώνιο».

Τελευταίο αφήσαμε τον Απόλλωνα Καλαμαριάς. Είναι η πρώτη φορά την τελευταία τετραετία συνεχούς παρουσίας στα «σαλόνια» που ουδείς τολμάει να χρίσει φαβορί ή μεγάλο αουτσάιντερ για τον υποβιβασμό την ποντιακή ομάδα. Πιπέρι στο στόμα έβαλε σε όλους τα προηγούμενα χρόνια και δικαιούται να -μας- κοιτάει αφ' υψηλού. Φέτος κράτησε τους πάντες -πλην Ορφανού- και παράλληλα πήρε Σίκοφ, Ζαπρόπουλο, Σπυριδάκη. Ο ευρηματικός Μάκης Κατσαβάκης σίγουρα θα έχει στο μυαλό του νέες εκπλήξεις για όσους υποτιμήσουν την ομάδα του.