Σε εφημερίδα και ραδιόφωνο ήταν απανωτά χθες τα τηλεφωνήματα. Ο «σάλος» ξέσπασε από την... αιρετική άποψη του Χρήστου Σωτηρακόπουλου ότι πιθανή απόκτηση του Ζιοβάνι ντος Σάντος από τον Αρη βάζει την ομάδα σε τροχιά τίτλου.
Διάβαζα το κείμενο πριν δημοσιευτεί και μονολογούσα ότι την άλλη μέρα θα ήταν θέμα συζήτησης στα γραφεία της εφημερίδας. Σκέφτηκα χωρίς βάθος. Στο μυαλό της φίλαθλης κοινής γνώμης είναι πια παγιωμένη αντίληψη ότι ο τίτλος είναι υπόθεση που περιορίζεται στους τρεις του κέντρου. Αυτός ήταν ο λόγος που τα ειρωνικά σχόλια έδωσαν και πήραν. Αφήνω κατά μέρος την... ιδιοτέλεια ορισμένων ΠΑΟΚτσήδων που για ευνόητους λόγους δεν θέλουν να διαβάζουν και να ακούνε τέτοια πράγματα. Ολοι οι υπόλοιποι δεν τηλεφωνούσαν με κακοπροαίρετη διάθεση. Απλώς βρέθηκαν απροετοίμαστοι να αντιμετωπίσουν μια τέτοια εκτίμηση. Το πιο εύκολο πράγμα είναι να πέσει απάνω τους ο λίθος του αναθέματος. Γράφεις για τον κάργα οπαδισμό που τους κυριεύει, αραδιάζεις έναν «δεκάρικο» για το πόσο κακό πράγμα είναι τα έγχρωμα γυαλιά και ξεμπερδεύεις. Λυπάμαι -για λογαριασμό μου- ότι τα πράγματα είναι κάπως περίπλοκα. Από πού κι ως πού, δηλαδή, ο αναγνώστης να βρεθεί προετοιμασμένος ώστε να διαβάσει τέτοιο κείμενο και να μη γουρλώσει τα μάτια;
Επειδή δειλά κάποιες φορές ο Αλέξης Σαββόπουλος κι ο Γιώργος Ζαχαριάδης έγραψαν ότι ο φετινός Αρης είναι φτιαγμένος για σπουδαία πράγματα; Για τον Ζεράλντο Αλβες, τον Ενακαρχίρε και τον επανακάμψαντα Αντζα, η εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας αφιέρωσε μπόλικο χαρτί. Για τον Ρονάλντο που έφερε ο Αρης στα σέντερ μπακ κάτι ολίγα. Με βάση τα βιογραφικά τους να το πάμε, ο Ρονάλντο δεν συγκρίνεται με τους υπόλοιπους. Να το χαρτί για τους οπαδούς των μεγάλων του κέντρου που πήγαν στην πρεμιέρα. Ολους μαζί να τους βάλουμε δεν φτάνουν όσους πήγαν την πρώτη μέρα στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Αφήνω κατά μέρος τη μεταγραφή του Κάλβο, που θεωρείται από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές της Ισπανίας σε ηλικία είκοσι ετών. Με τα φώτα στραμμένα μόνιμα στην «Αγία Τριάδα» της Σούπερ Λίγκας, είναι λιγάκι επιπόλαιο να τα βάζεις με τους αναγνώστες και τους ακροατές επειδή... δεν μπορούν να καταλάβουν. Επειδή συμπεριφέρονται ως οπαδοί και παραξενεύονται όταν μια άποψη αποκλίνει.
Το πρώτο και τελευταίο πρωτοσέλιδο της «SportDay» με θέμα τον Αρη ήταν όταν έφυγε ο Ογιος. Ορισμένες φορές Αρης και Ηρακλής ήταν μαζί σε μια σελίδα. Τόσο εύκολα βγαίνουμε μετά και τα βάζουμε με όσους δεν καταλαβαίνουν. Εχω από καιρό -πολύ καιρό- εγκαταλείψει την άποψη ότι η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα με σκοπό την ενημέρωση του κοινού. Αφήνω τέτοιες επιπολαιότητες να ακούγονται ασχολίαστες στην ετήσια γιορτή των αθλητικών συντακτών, στην οποία -κακώς- μας κάνει τη χάρη κατά καιρούς και προσέρχεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Από τότε μάλιστα που πλείστοι όσοι του σιναφιού έδωσαν γη και ύδωρ προκειμένου να εξασφαλίσουν τα παχυλά μεροκάματα της κυρίας Γιάννας Αγγελοπούλου, έπαψα να τρέφω την παραμικρή εκτίμηση στο σινάφι. Η πεποίθηση εδραιώθηκε όταν με ομολογουμένως ευφάνταστο τρόπο επιχειρήσαμε να βγάλουμε την ουρά μας απ' έξω μετά τη «μάχη» στην Παιανία και τη δολοφονία του νεαρού οπαδού.
Τώρα γνωρίζω καλά ότι δεν δίνουμε στους αναγνώστες ό,τι θέλουν να διαβάσουν. Τους διαμορφώνουμε να διαβάζουν αυτό που θέλουμε. Πρέπει να είναι χτυπητό δείγμα της βλακείας μας που αναρωτιόμαστε γιατί χρόνια τώρα μένει καθηλωμένη η κυκλοφορία των αθλητικών φύλλων συνολικά. Μας φτύνουν κι εμείς νομίζουμε ότι ψιχαλίζει. Προτείνω σε κάθε... χασομέρη αναγνώστη να πάρει μια μέρα το σύνολο του αθλητικού Τύπου και διαβάζοντας τις μέσα σελίδες να διαπιστώσει πόσες -πολλές- ασχολούνται κάνοντας δίκες προθέσεων για τις υπόλοιπες εφημερίδες και συναδέλφους.
Ολα τούτα γραμμένα με αφορμή την αντιμετώπιση ενός σημειώματος του Χρήστου που ξέφευγε από τα καθιερωμένα. Πάλι καλά που συνέβη. Πάλι καλά που συνέβη στη «SportDay». Μακάρι να 'ρθει ο Ζιοβάνι ντος Σάντος στον Αρη. Μακάρι να βάλει τον Αρη σε τροχιά τίτλου. Μακάρι να 'ρθουν τα πάνω-κάτω και να διαμαρτύρονται η Κουντούρη και ο Νικολογιάννης στον Γιώργο Μαζιά γιατί τους «στρίμωξε» σε μια σελίδα.