Μέχρι τον Φλεβάρη έχει ο Θεός... (SportDay / Νίκος Παπαδογιάννης)

«Αρχικός μας στόχος είναι να προκριθούμε στον δεύτερο γύρο της Ευρωλίγκας. Μετά, έχει ο Θεός. Το ρόστερ αποτελείται από πολλούς νέους παίκτες, οπότε χρειάζεται χρόνος για να τους διδάξουμε και να τους κάνουμε ομάδα. Μέχρι τον Γενάρη ή τον Φλεβάρη ελπίζω ότι θα έχουμε οργανωθεί».

Αφιερωμένη η προγραμματική εξαγγελία του Πίνι Γκέρσον σε ορισμένους οπαδούς του Ολυμπιακού, που στέλνουν μηνύματα διαμαρτυρίας κάθε φορά που επισημαίνω ότι είτε ο γιαλός είναι στραβός είτε το καράβι αρμενίζει στραβά. Ο ίδιος ο προπονητής της ομάδας, ο ίδιος που πέρυσι μιλούσε για κατάκτηση του ευρωπαϊκού τροπαίου, κατεβάζει τον πήχυ χαμηλά.

Οποιος στο λιμάνι έχει υπομονή να περιμένει άλλα 2-3 χρόνια για να καμαρώσει τον Ολυμπιακό πρωταθλητή Ελλάδας ή Ευρώπης, να σηκώσει το χέρι του. Οποιος είναι ικανοποιημένος από την απόφαση για ολική αναδόμηση, να τρέξει να αγοράσει εισιτήριο διαρκείας. Μέχρι να συγκροτήσουν οι 23χρονοι ομάδα τίτλων, φοβάμαι ότι θα χρειαστεί να επιστρατευτούν όλα τα γνωστά και άγνωστα άλλοθι για να δικαιολογηθεί το απίστευτο πογκρόμ του φετινού καλοκαιριού: η διαιτησία, οι δημοσιογράφοι, ο ΕΣΑΚΕ, ο Βασιλακόπουλος, ο Συρίγος, ο Σκουντής, ο Χατζηπετρής.

Ο Παναθηναϊκός προχώρησε σε κινήσεις με ελάχιστο ρίσκο, αλλά μοιάζει παγιδευμένος στο σίριαλ Σπανούλη. Εάν ο «Μπίλι» μείνει στο ΝΒΑ, θα υποχρεώσει τους πρωταθλητές Ευρώπης σε σπασμωδικές κινήσεις, αφού μπήκε πλέον Αύγουστος και λιγόστεψαν οι εναλλακτικές λύσεις. Οι Ουίνστον, Περπέρογλου δύσκολα θα μπαλώσουν το κενό που άφησε πίσω του ο Σισκάουσκας άμεσα, ωστόσο ο Ζίζιτς είναι αξιόπιστη λύση αντί του Γιαβτόκας. Ουσιαστικά, ο Παναθηναϊκός έχει έναν σίγουρο ψηλό παραπάνω από πέρυσι.

Ο πυρήνας του παραμένει αναλλοίωτος, αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι θα αποδειχθεί αρκετός για να φέρει τους «πράσινους» ξανά στην κορυφή της Ευρώπης. Στην Ελλάδα κέρδισε έδαφος σε σχέση με τους ανταγωνιστές του, χωρίς να προσπαθήσει πολύ...

Ο Αρης σιγά σιγά έβαλε τις βάσεις για την καινούργια του ομάδα, όχι τόσο με την απόκτηση του Μπρέισι Ράιτ, όσο με την κοινοτικοποίηση του Μάσεϊ και την προσθήκη του εξαιρετικού Χάνο Μότολα. Εχασε βέβαια σημαντικούς και έμπειρους παίκτες, αλλοδαπούς (Ουίλκινσον), αλλά και Ελληνες (Σιγάλας, Γιαννούλης), ενώ είδε συγκεκριμένους στόχους του να καταλήγουν σε ξένα χέρια (Παπανικολάου). Ο Ράιτ είναι εγνωσμένης αξίας σκόρερ, αλλά αδοκίμαστος στην Ευρώπη. Ακόμα μεγαλύτερο ερωτηματικό αποτελεί ο καινούριος προπονητής, ο Γκόρντον Χέρμπερτ, ο οποίος τα έκανε σαλάτα πέρυσι στην Ορτέζ. Μάλλον χρειαζόταν ένα πιο στιβαρό χέρι στο τιμόνι του ο φετινός Αρης.

Με την ευκαιρία, επιτρέψτε μου να προσθέσω και τα δικά μου συλλυπητήρια για τον θάνατο του παλαιού φροντιστή Μάκη Νάτση. Τον θυμάμαι πανταχού παρόντα στα πρώτα επαγγελματικά ταξίδια της ταπεινής μου καριέρας και έχω ταυτίσει τη φιγούρα του με τον Αρη του παλιού, καλού καιρού. Τι κι αν ήταν τελευταίος τροχός της αμάξης; Από τα χέρια του περνούσαν οι φανέλες του Γκάλη, τα παπούτσια του Γιαννάκη, οι πετσέτες με τις οποίες σκούπιζε τον ιδρώτα του ο Ιωαννίδης.