Μόλις ο Βασίλης Σπανούλης ολοκληρώσει το -κατά την ταπεινή γνώμη μου- ιστορικό του λάθος, εγκαταλείψει δηλαδή την κορυφαία ομάδα του πλανήτη για να ξαναγίνει πρώτος στο χωριό, η Ελλάδα θα μείνει δίχως εκπρόσωπο στο ΝΒΑ. Ο Θοδωρής Παπαλουκάς προτίμησε τη σιγουριά της Μόσχας, οι υπόλοιποι πρωτοκλασάτοι μας έχουν συμβόλαια στην Ευρώπη (εκτός του μετέωρου ακόμα Μιχάλη Κακιούζη), ενώ τον Τσακαλίδη δυσκολευόμαστε να το θεωρήσουμε Ελληνα-Ελληνα, κι ας είναι περίπτωση όμοια με τον Νίνη. Μόνο ο Γιώργος Πρίντεζης έχει μια ελπίδα να παίξει στην απέναντι άκρη του Ατλαντικού, έστω σε ρόλο κομπάρσου. Ισως και ο Ανδρέας Γλυνιαδάκης. Το ελληνικό μπάσκετ, όμως, εκπροσωπείται επάξια στις ΗΠΑ.
Στο γυναικείο ΝΒΑ, παίζει εδώ και ένα μήνα περίπου η Εβίνα Μάλτση. Πριν επιστρέψει στην Ευρώπη για να αγωνιστεί με την ισπανική Βαλένθια, είπε να πεταχτεί για ένα γρήγορο μεροκάματο δίπλα στις κορυφαίες μπασκετμπολίστριες της οικουμένης!
Πήγε στο Κονέτικατ άγνωστη μεταξύ αγνώστων, άρπαξε από τα μαλλιά την ευκαιρία όταν τραυματίστηκε η βασική Εριν Φίλιπς, πήρε τα ηνία της Σαν (έτσι λέγεται η ομάδα) και δεν ξανακοίταξε πίσω της.
Διάβαζα πριν από λίγο τα χθεσινά της κατορθώματα. Η Ευανθία πέτυχε τους 8 από τους 12 πόντους της στο τελευταίο δίλεπτο, έδωσε με τρίποντο το προβάδισμα στη Σαν με 72-69, έγραψε το 75-73 με ένα ακόμα τρίποντο 35 δευτερόλεπτα πριν από το τέλος, έκλεψε την μπάλα στο 77-75, οριστικοποίησε τη νίκη με δύο εύστοχες βολές.
Δεν ήταν παρά «μια συνηθισμένη μέρα στο γραφείο» για την όμορφη Ελληνίδα. Οι ντόπιοι φίλαθλοι την ψήφισαν «παίκτρια-αποκάλυψη» σε ποσοστό 47 τοις εκατό! Από τα 17 παιχνίδια της, έχει ξεκινήσει βασική στα έξι. Παίζει κατά μέσο όρο 19 λεπτά (αλλά τελευταία ξεπερνάει τα 35), βάζει 6,1 πόντους και είναι μέσα στις κορυφαίες του πρωταθλήματος στα τρίποντα, με ποσοστό ευστοχίας πάνω από 40%. Μπορεί να μην είναι πια στην πρώτη αθλητική της νιότη, αφού πλησιάζει τα 29 της χρόνια, αλλά αποσπά άφθονους επαίνους και κερδίζει την καταξίωση, οδηγώντας μια μέτρια ομάδα στα πλέι οφ. Με ρεκόρ 13-12, η Σαν είναι 3η στην Ανατολή.
Κατά πάσα βεβαιότητα, η Εβίνα Μάλτση θα βρει συμβόλαιο στο WNBA και για την επόμενη χρονιά. Προϊόν σπάνιο του ανύπαρκτου ελληνικού γυναικείου μπάσκετ, πετάει ήδη πιο ψηλά από εκεί που έφτασαν οι άνδρες συνάδελφοί της. Δεν είναι η πρώτη Ελληνίδα που περνά τις πύλες του γυναικείου ΝΒΑ, είναι όμως η καλύτερη, η πιο πετυχημένη. Ζει σε μια μικρή πόλη, καταθέτει όσα έμαθε στην ευρωπαϊκή της θητεία, χαρίζει πόντους στο ελληνικό μπάσκετ και στέλνει χαμόγελα σε όσους μελαγχολήσαμε από το άδοξο φινάλε της περιπέτειας του Σπανούλη.
Μήπως προλαβαίνει ο Βασίλης να υιοθετήσει το παράδειγμα της Μάλτση και να κυνηγήσει την ανεπανάληπτη ευκαιρία που του προσφέρεται στο Σαν Αντόνιο; Φοβάμαι ότι, αν επιστρέψει με τα φτερά κατεβασμένα στην ψωροκώσταινα, θα χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο μέχρι τα βαθιά γεράματα. Ας ρωτήσει και τον Παναγιώτη Γιαννάκη.