Με το φτωχό μου το μυαλό… (SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

«Θυμήσου ότι εμείς που είδαμε τον Γκάλη με αφάνα δεν θα ησυχάσουμε ποτέ μέχρι να καταγραφεί και ο τελευταίος πόντος του Κίμωνα Κοκορόγιαννη».

Και η άγνωστη φωνή προσέθεσε: «Περισσότερα στατιστικά στοιχεία θα βρεις σε σκουπιδοτενεκέ έξω από την είσοδο του γηπέδου της Νήαρ Ηστ. Αν ενδιαφέρεσαι για την υγεία της Μαριγώς της σκύλας, δημοσίευσε τα στοιχεία την επόμενη μέρα. Πες καλησπέρα στον μπαμπάκα, Μαριγώ». Το γάβγισμα της Μαριγώς θύμιζε περισσότερο απελπισμένο «ζντο» παρά το συνηθισμένο «γαβ». Στον σκουπιδοτενεκέ ένας καλαθοσφαιρικός θησαυρός έριχνε φως σε μια ξεχασμένη εποχή. Παραδείγματος χάριν στη σεζόν 1985-86.

Αργότερα στο Jimmy’s, στον πεζόδρομο της Βαλαωρίτου, ο Στράτος Φαφαλιός, εξωδιοικητικός (κατά το εξωμήτριος) παράγοντας του Πανιωνίου, εξέφραζε τις αμφιβολίες του για την ορθότητα των ντοκουμέντων. «Αυτό το match programme που λέει ότι ο Κοκορόγιαννης είχε 498 πόντους την 24η αγωνιστική είναι πλαστογραφημένο. Ο Κίμωνας είχε 498 πόντους την έβδομη αγωνιστική». Προσπάθησα να του επισημάνω ότι αν ο Κοκορόγιαννης είχε 498 πόντους την έβδομη αγωνιστική, ο μέσος όρος του θα ήταν 71 πόντοι τον αγώνα. Ενας μέσος όρος που ακόμα και για τους πιστούς του Κοκορόγιαννη ακούγεται ψηλός. Ούτως ή άλλως και το 498 την 24η αγωνιστική ήταν ψηλό. Μέσος όρος 21 πόντους το παιχνίδι. Εβδομος στην κατάταξη πίσω από τον Γκάλη, τον Πετρόπουλο, τον Αλεξανδρίδη, τον Πεδουλάκη, τον Κόντο και τον Κορωναίο. Μπροστά από τον Στεργάκο, τον Λινάρδο και τον Τσουμή. Ο Φαφαλιός έμοιαζε να ταλαντεύεται. «Μπορεί να έχεις δίκιο στην αγωνιστική. Μπορεί το πρόγραμμα να ήταν της έκτης αγωνιστικής». Καταλάβαινα ότι λίγο να την προχωρούσαμε τη συζήτηση και ο ορκισμένος οπαδός του Κοκορόγιαννη θα έλεγε ότι οι 498 πόντοι ήταν από την πρώτη αγωνιστική και ότι αυτός που αναφερόταν ως πρώτος σκόρερ της κατηγορίας, αυτός ο «πώς τον λένε, ο Γκάλης», έγινε γνωστός από τις ασίστ στον Κοκορόγιαννη. Προσπάθησαν να μετριάσω τον άκρατο κοκορογιαννισμό που επικρατούσε στο τραπέζι. Στράφηκα στον Επίδοξο Βιογράφο του Νίκου Αναστόπουλου.

«Είδε ο allenatore τα χαρτιά;», τον ρώτησα. «Και τώρα τι λέει;». Ο Εβού σούφρωσε τα χείλη, όπως κάνει ο Αναστόπουλος όταν ετοιμάζεται να φυσήξει με το κάτω χείλος το μουστάκι. «Χουμφ», άφησε τον χαρακτηριστικό ήχο. Και άρχισε να μιλάει με τη φωνή του allenatore. «Ναι. Χουμφ. Ναι, θα τους έχει βάλει τους πόντους. Ναι, και που τους έβαλε, τι έγινε; Ο Πανελλήνιος δεν έπεσε κατηγορία; Χουμφ. Πάντως συνεχίζω να λέω ότι ο Κοκορόγιαννης έκανε το καλύτερο "ζντο" στο μπάσκετ». Σταμάτησα τη συζήτηση μπροστά σε αυτό το άκρατο ξέσπασμα αντικοκοκορογιαννισμού. Συνέχισα με τα υπόλοιπα ντοκουμέντα. Οπου ανακάλυψα ότι, όπως με τον αντισιωνισμό, ο αντικοκορογιαννισμός βρισκόταν πάντα δίπλα μας αλλά εμείς δεν θέλαμε να τον δούμε.

Στο πρόγραμμα, λοιπόν, του ίδιου έτους και στον αγώνα Παναθηναϊκού - Πανελληνίου για την 21η αγωνιστική, ο καλαθοσφαιριστής της πρώτης ομάδας και σημερινός παράγοντας της Λάρισας Κώστας Κωνστάντος αναφέρεται να έχει ύψος 1,94 μ., ενώ ο Κίμων Κοκορόγιαννης τον περνάει έναν πόντο, με 1,95 μ. Αχρείοι παραχαράκτες της ιστορίας, αιδώς! Τον Κωνστάντο ο Κοκορόγιαννης τον είχε για τσεκαδόρο αποσμητικού, μια και μέχρι τις μασχάλες του έφτανε. Προς τι λοιπόν η παραχάραξη; Υπάρχει σχέδιο παρουσίασης του Κίμωνα Κοκορόγιαννη στην ιστορία σαν νάνου, που τον είχαν στον πάγκο για να κάνει «ζντο» με τον Γιατζόγλου; Και αν υπάρχει, δεν θα περάσει. Υπάρχουν ακόμα ελεύθερες δημοσιογραφικές φωνές, υπάρχουν αντιεξουσιαστικές οργανώσεις, όπως αυτή που απήγαγε τη Μαριγώ, που θα βροντοφωνάζουν την αλήθεια. Αλλά και αν ακόμα και αυτές σιγήσουν, υπάρχει η μαμά του Κωνστάντου, που, να είναι καλά η γυναίκα, φύλαξε τα προγράμματα για να θυμάται ο κόσμος ποιοι έπαιζαν μπάσκετ πριν από 20 χρόνια.

Να θυμάται δηλαδή ότι αν στον Πορφύρα το 1989 ο Μπαρδουνιώτης πετύχαινε 25 πόντους εναντίον του Ζωγράφου, ο Μπαρμπαρούτσης του Τριφυλλιακού την ίδια αγωνιστική εναντίον της Δραπετσώνας τελείωνε άποντος. Ο ιστορικός του μπάσκετ Σουπού σκούπισε ένα δάκρυ από τα μάτια. Εσφιξε τα χείλη και άρχισε να περιγράφει την ιστορία του Τομ Κάπος, που επειδή είχε σπάσει το δεξί του χέρι είχε μάθει να σουτάρει με το αριστερό. Αλλά έτσι τους έφτιαχναν τους άντρες την εποχή που ο Γκάλης είχε αφάνα. Οπως τον Στέλιο Φενέκο του Σπόρτινγκ. Ο οποίος ύστερα από μια διακριτική καριέρα σήμερα συνεχίζει την καριέρα του στον στρατό στις Βρυξέλλες. «Ξέρω και εγώ τι κάνει; Κάτι πολύ γαμάτο. Πυρηνικός στρατιωτικός ή κάτι τέτοιο. Πάντως μη γράψεις καμιά μαλακία για τους πόντους του και πάρει ανάποδη και κάνει καμιά ζημιά», ολοκλήρωσε ο Σουπού. Κατάλαβα. Θα είμαι προσεκτικός. Γιατί όποιος γράφει για τους πόντους όσων είδαν τον Γκάλη με αφάνα ξέρει ότι παίζει με τον θάνατο.