Πώς να χωνέψεις μια «εφτάρα»; (Sportday / Γιώργος Ζαχαριάδης)

Δηλαδή έπρεπε να έρθει μια στιγμή μέσα στην ιστορία της ομάδας, έτσι όπως γράφεται τις τελευταίες 40 μέρες, για να οδηγήσει τη διοίκηση σε μια σειρά από μερικές ακόμη αλλαγές, μέσα και έξω από τον αγωνιστικό χώρο.
Μια «εφτάρα» από ομάδα της τρίτης κατηγορίας στη Γερμανία, μια τραγική έως απεχθής εμφάνιση του ΠΑΟΚ που διαθέτει αρκετούς έμπειρους ποδοσφαιριστές για να εγγυηθούν ότι θα αποφύγει διασυρμούς, προκαλεί ισχυρές αναταράξεις. Αραγε, μια ομάδα που στηρίζεται από όλους, που διαθέτει έμπειρους και αξιόλογους παράγοντες, που το ρόστερ της δεν είναι του «πεταματού», δεν οφείλει να διαφυλάξει την αξιοπρέπειά της; Δεν οφείλει να προλάβει το «κακό»;

Δεν είναι υποχρεωμένοι όλοι τους να επιλέξουν τη σωστή στιγμή, την κατάλληλη ώρα για μια μετακίνηση, για ένα φιλικό, για μια φιλική αναμέτρηση ώστε να αποφευχθούν τα ευτράπελα, όπως στο προχθεσινό φιλικό με την Μπραουσβάιγκ; Δεν οφείλουν να είναι υποτυπωδώς διορατικοί και να προβλέψουν τη συντριβή που ενδεχομένως να κατατρέχει για πολύ καιρό τον ΠΑΟΚ; Και πολύ περισσότερο να αποτυπώνεται η δραματική αγωνιστική του εικόνα, σε μια περίοδο που δεν υπάρχει περιθώριο για πισωγυρίσματα, αλλά, αντιθέτως, είναι απαραίτητη η ανταπόδοση με ευχάριστες –έστω και λίγες- ειδήσεις σε όσους επιστρατεύτηκαν στο πλευρό της νέας διοίκησης.

Ποιοι είναι αυτοί που δεν έχουν τα μάτια τους ανοικτά ή που δυστυχώς ερμηνεύουν την «εφτάρα» ως αποτέλεσμα ενός απλού φιλικού, αμελητέας ποσότητας και ποιότητας προσπαθώντας να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα;
Τα τεράστια κενά που έχουν δημιουργηθεί από την αποχώρηση ορισμένων παικτών από θέσεις-κλειδιά και ο πρωταρχικός στόχος μιας διοίκησης που επιμένει στην εξυγίανση (και καλά κάνει έως ένα βαθμό) δημιούργησαν, κατά τα φαινόμενα, ένα είδος χαλαρότητας. Ο ενθουσιασμός για την παρουσία του Θόδωρου Ζαγοράκη και των συνεργατών του στη διοίκηση (δεν θα πρέπει να τους ξεχνάμε), μετά το πρώτο δείγμα από φιλικό με υποδεέστερη ομάδα, αποδεικνύει ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα που θα πρέπει να αλλάξουν στην ομάδα, πέρα από την οργάνωση και την οικονομική της πολιτική.

Ακόμη κι αν δεχτούμε στον απόλυτο βαθμό την κούραση από το ταξίδι και ό,τι άλλο μπορεί να επηρέασε τους ποδοσφαιριστές για να δεχθούν τελικά επτά γκολ, δεν μπορεί να χωνέψει κανείς πώς είναι δυνατόν να υπάρχει έστω και ένας τερματοφύλακας που συμβιβάστηκε στην ιδέα να μαζέψει την μπάλα από τα δίχτυα του, όχι μία και δύο και τρεις φορές, αλλά, επτά, παρακαλώ. Είναι και θέμα εγωισμού, τον οποίο φαίνεται ότι έχουν απολέσει ορισμένοι και το καμπανάκι ήχησε στα αυτιά τους.