Mε το φτωχό μου το μυαλό (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Στην ήττα του ΠΑΟΚ από την Μπραουνσβάιγκ το ανησυχητικό δεν είναι «εφτάρα», αλλά ο τρόπος που αντέδρασαν ο Γιώργος Παράσχος και η διοίκηση. Ο προπονητής του ΠΑΟΚ αντέδρασε με έναν τρόπο που δείχνει ότι πρώτα τον ενδιαφέρει η γνώμη της κερκίδας και μετά τα υπόλοιπα. «Δεν έχει σημασία ότι το ματς ήταν φιλικό. Είμαστε σε πολύ δύσκολη θέση και το αποτέλεσμα αυτό αποτελεί ντροπή για τον ΠΑΟΚ και την ιστορία του». Και μετά ο Παράσχος συνέχισε με το «δεν υπάρχει δικαιολογία» παραθέτοντας όμως όλες τις δικαιολογίες που λένε όλοι οι προπονητές αυτή την εποχή: «Είμαστε κουρασμένοι, οι αντίπαλοί μας είναι πιο έτοιμοι, φτάσαμε τελευταία στιγμή και δεν είχαμε χρόνο ούτε για ζέσταμα». Ετσι ο Παράσχος και τις δικαιολογίες είπε και συγγνώμη από τον κόσμο ζήτησε. Οχι μία άλλα δύο φορές. «Υπόσχομαι στον κόσμο ότι δεν θα ξαναπαρουσιαστούμε έτσι ποτέ στο μέλλον και γνωρίζω ότι και τα παιδιά έχουν συνειδητοποιήσει τι ακριβώς έχει συμβεί». Ευτυχώς δηλαδή που η Aϊντραχτ δεν έβαλε όγδοο, διαφορετικά ο Παράσχος μπορεί και να είχε αυτομαστιγωθεί στη συνέντευξη Τύπου.

Εάν όμως ο Παράσχος κάνει λάθος να κινείται με το βλέμμα στον αγωνιστικό χώρο και το μυαλό στην κερκίδα, ο Θοδωρής Ζαγοράκης έκανε το μεγαλύτερο λάθος. Αφού πήρε τηλέφωνο τον Παράσχο για να μάθει τι συνέβη, μετά πήρε και κάποιους «πάλιουρες» της ομάδας για να έχει και μια δεύτερη γνώμη. Εδώ έχουμε μια περίπτωση κλασικής απειρίας. Αλλο να είσαι παίκτης και να μιλάς με τους συμπαίκτες σου τι έγινε μετά το ματς και άλλο να είσαι πρόεδρος και να τους παίρνεις τηλέφωνο να σου πουν γνώμη. Ο πρόεδρος μιας ομάδας πρέπει να σέβεται την ιεραρχία. Με έναν προπονητή που είναι φυσικό να έχει ανασφάλειες, αφού ξέρει ότι η διοίκηση δεν τον διάλεξε αλλά τον βρήκε, ο πρόεδρος -και όχι παίκτης- του ΠΑΟΚ θα μπορούσε να είναι πιο προσεκτικός. Εκτός αν η παραμονή του Παράσχου δεν είναι στις προτεραιότητές του.

Εντελώς αντίθετη ήταν η αντίδραση του προπονητή και της διοίκησης του Ολυμπιακού μετά τις δύο απογοητευτικές εμφανίσεις στα φιλικά. Αν ο Πέτρος Κόκκαλης αναλάμβανε σήμερα τη διοίκηση, είναι απίθανο ότι για προπονητή θα έπαιρνε τον Τάκη Λεμονή. Αντίθετα όμως με τη διοίκηση του ΠΑΟΚ, η αντίστοιχη του Ολυμπιακού στηρίζει τον Λεμονή και ο Λεμονής δεν νιώθει την ανάγκη να καθησυχάσει τον κόσμο, πέραν των τυπικών. «Θέλαμε να δώσουμε χρόνο συμμετοχής σε όλα τα παιδιά, τώρα αλλάζει η φιλοσοφία μας». Και για να το κάνω πενηνταράκια: «Η παιδική χαρά τελείωσε, τώρα θα αρχίσει να παίζει η πρώτη ομάδα». Ούτε «ο κόσμος μας δεν πρέπει να ανησυχεί» ούτε «όταν γυρίσουμε ο κόσμος θα δει μια άλλη ομάδα». Επίσης μετά τα φιλικά δεν υπήρξε κάποια αναφορά, αντίδραση, σκέψη από τον Πέτρο Κόκκαλη ή άλλο μέλος της διοίκησης. Μούγκα. Και ακόμα και αν υπήρξε κάποιο τηλέφωνο για το πώς πάει η προετοιμασία, από Πέτρο σε Πέτρο, κανένας δεν θα μάθει τίποτα εκτός αν υπάρχει λόγος να το μάθει. Κάτι που λάνσαρε η ομάδα του Ντέμη Νικολαΐδη. Καμία κριτική στον προπονητή ακόμα και αν η διοίκηση διαφωνεί με τις κινήσεις του.

Πριν από τρεις μέρες στο «Baltazar», ανάμεσα σε τρία μεγάλα Jack και ένα μικρό πιάτο παρμεζάνας, φίλος που μπορούσε να ξέρει έλεγε ότι στέλεχος της διοίκησης της ΑΕΚ τού εκμυστηρεύτηκε ότι η απώλεια του Ιβιτς φάνηκε πόσο σημαντική ήταν τώρα που η ΑΕΚ τρέχει για να βρει φορ και τερματοφύλακα. Πρόσθεσε όμως ότι αν η επιθυμία του Λορένσο Φερέρ ήταν να κάνει απόλυτο κουμάντο στην ομάδα, η διοίκηση το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να ικανοποιήσει την επιθυμία του, έστω και αν διαφωνούσε.

Συγκρίνετε λοιπόν τη σημερινή κατάσταση με το πρόσφατο παρελθόν στις τρεις μεγάλες ομάδες της Αθήνας. Οταν ο Γιώργος Βαρδινογιάννης καθόταν ακόμα και στις συνεντεύξεις Τύπου των προπονητών, ο Σωκράτης Κόκκαλης έκανε δηλώσεις για προπονητές πρώην και επόμενους και ο Μάκης Ψωμιάδης πήγαινε στις προπονήσεις και με την πουράκλα στο στόμα έπιανε συζήτηση με τον Τσιάρτα στον αγωνιστικό χώρο. Δεν λέω ότι είναι κακό που το ελληνικό ποδόσφαιρο εκμοντερνίζεται, αλλά κάποια μέρα, έστω και με την έννοια της γραφικότητας, θα αναπολούμε τους larger then life παράγοντες της δεκαετίας του '90.

Ολους. Ακόμα και τον Αχιλλέα Μπέο, που στις διαφορές ανάμεσα στην πολιτική του και του Κώστα Τσακίρη ήταν το θέμα της συζήτησης στο καινούργιο μαγαζί του Κώστα Μαυρίκη στην οδό Παλαιολόγου στην Νέα Σμύρνη. Στο stamtisch του «Cabana - Cabana», μπαίνοντας δεξιά κάθονταν πέντε μορφές που μια μέρα οι προτομές τους θα κοσμούν τον δρόμο των μπαρ της περιοχής, όπως οι προτομές του Πλαπούτα, του Καραϊσκάκη, του Κολοκοτρώνη, του Υψηλάντη και του Ανδρούτσου στο Πεδίον του Αρεως. Οι κ.κ. Μαυρίκης, Εμβολιάδης, Σιότροπος, Φαφαλιός και last but not least Δημήτρης Μπαρμπαλιάς συζητούσαν για το μέλλον της περιοχής και της αγαπημένης τους ομάδας. Τον λόγο είχε ο κ. Φαφαλιός. Με θέμα το εμπορικό κέντρο του Κώστα Τσακίρη και την επάρατη πέργκολα.

«Κάθε ένας που μένει σε αυτή την περιοχή έχει άδεια για το 80% του σπιτιού του και το 20% είναι παράνομο αφού το έχει καλύψει με μία πέργκολα». Πάνω από τα κεφάλια των πέντε η πέργκολα του «Cabana-Cabana» μετρίαζε τον θόρυβο. Το καλό της Νέας Σμύρνης όμως ήταν πιο σημαντικό από την πέργκολα του Μαυρίκη. «Και αυτοί που έχουν πέργκολες θέλουν να σταματήσουν τον Τσακίρη από το να φτιάξει το εμπορικό κέντρο που θα αναβαθμίσει την περιοχή. Σαν τον κύριο Μπαρμπαλιά εδώ». Ο Δημήτρης Μπαρμπαλιάς μαζί με τον λόγο πήρε και το περιοδικό του Τεχνικού Επιμελητηρίου στα χέρια που φιλοξενούσε το άρθρο του για το πού βρίσκεται το μέλλον του γηπέδου της Νέας Σμύρνης. Στον μαζικό αθλητισμό ή την εμπορική εκμετάλλευση; Οσοι διαλέξατε το πρώτο συνεχίστε το διάβασμα. Οι υπόλοιποι σταματήστε να ενοχλείτε τους διπλανούς σας ψιθυρίζοντας τις λέξεις, γιατί μόνο έτσι μπορεί να διαβάσετε και σταματήστε εδώ γιατί δεν θα καταλάβετε την σκέψη του Μπαρμπαλιά.