Ο λαός τραγούδι θέλει (SportDay / Γιώργος Ζαχαριάδης)

Ο Στράτος Διονυσίου τραγούδησε, σε μουσική Τάκη Σούκα και στίχους Γιώργου Βρούβα, «ο λαός τραγούδι θέλει» σε τσιφτετελίστικο ρυθμό και οι οπαδοί του έσπαζαν κατά χιλιάδες τα πιάτα, διασκεδάζοντας τον νταλκά τους. Η κληρονομιά πέρασε στον Αγγελο, το σωτήριον έτος 1987, για να αναβιώσει ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια του παζλ μιας ανεκτίμητης μουσικής περιουσίας.

Σωτήριο έτος 2007. Η σωτηρία του Ηρακλή θέλει… τραγούδι και μάλιστα συνδέεται με μία από τις καλύτερες φωνές του ελληνικού πενταγράμμου. Ακραιφνής οπαδός του Ηρακλή που, σε μια τρίτη προσπάθεια να εισχωρήσει στα διοικητικά της ομάδας, φαίνεται πιο αποφασισμένος από οποιαδήποτε άλλη στιγμή να γίνει ο επόμενος ιδιοκτήτης.

Για τον Αντώνη Ρέμο το κεφάλαιο Ηρακλής είναι κάτι που τον είχε απασχολήσει πριν γίνει τραγουδιστής, ξεκινώντας από το κοσμικό κέντρο η «Λεμόνα» στη Δυτική Θεσσαλονίκη. Πολύ αργότερα, κάποιοι τον είχαν «κατηγορήσει» για Παναθηναϊκό, αλλά ακόμα κι αν υπήρχε προτίμηση στα πράσινα, μάλλον έχει ακολουθήσει πρόγραμμα απεξάρτησης και θα ήταν άδικο να τον καταδικάσουν οι άσπονδοι φίλοι του. Κι αν υπάρχει μια σεβαστή σχέση με τον «καπετάνιο», ανάγεται στον μεγάλο κύκλο των γνωριμιών του. Είναι αυτό που λέμε ότι «αυτός ο άνθρωπος μπορεί όχι απλώς να ανοίξει πόρτες, αλλά να τις ρίξει κιόλας». Προς το παρόν, θα πρέπει να ρίξει τα τείχη που υψώνονται μπροστά στα γραφεία της ΠΑΕ Ηρακλής, εκεί στην περιοχή της Μίκρας, στα ανατολικά της πόλης. Κινούμενος γεωγραφικά εκ διαμέτρου αντιθέτως σε σχέση με τις ρίζες του (προέρχεται από τον Λαγκαδά), ο αοιδός με τη γαργαλιστικά βραχνή και απίστευτα αισθησιακή φωνή, με το ρεπερτόριο που θα ζήλευαν πολλοί από τους παλιούς συναδέλφους του, με συνεργασίες που μπορούν να χαρακτηριστούν ιστορικές, μπαίνει στην τελική ευθεία, έτοιμος για ένα ντεμαράζ άνευ προηγουμένου. Το δυσάρεστο είναι ότι ο Γιώργος Σπανουδάκης δεν παίρνει από λόγια. Οσο κι αν έχει προσπαθήσει να τον πείσει ότι θα πρέπει να αποχωρήσει, δεν πέτυχε τον σκοπό του. Ισως τώρα να έχει φτάσει η κατάλληλη στιγμή κι ας εμφανίστηκε και πάλι σε ρόλο πυροσβέστη ο Γιάννης Σαρηκεχαγιάς για να διευκολύνει τον Σπανουδάκη. Δείχνει να βρίσκεται μπροστά στη φλεγόμενη Πάρνηθα και να μην μπορεί να αντιδράσει, σκηνικό που αντικρίσαμε προ ημερών και έγινε αιτία για κόντρες στα τηλεοπτικά παράθυρα, με τους πολιτικούς –δυστυχώς– να εμπορεύονται τα αποκαΐδια. Για τα αποκαΐδια του Ηρακλή ενδιαφέρθηκε επιτέλους ένας άνθρωπος που μέτρησε τις δυνάμεις του και το πήρε απόφαση να κινηθεί αποτελεσματικά, αν και δεν είναι αποκλειστικά στο δικό του χέρι να αναλάβει την ομάδα. Η απογοήτευση έγινε αγανάκτηση και τον οδηγεί στην ηγεσία του Ηρακλή μπας και προλάβει μεγαλύτερο κακό. Μπας και ανατρέψει τις κινδυνολογίες περί διάλυσης και υποβιβασμού σε μικρότερη κατηγορία. Το εμπόδιο, βέβαια, είναι τεράστιο, όχι απλώς μεγάλο. Αν καταφέρει να πείσει τον Σπανουδάκη να αποχωρήσει –δεν γνωρίζουμε με ποιον ακριβώς τρόπο–, τότε αυτή θα είναι η σημαντικότερη επιτυχία του κι όχι τόσο ότι θα αναλάβει την ΠΑΕ Ηρακλής.