Το άνοιγμα της μεταγραφικής αγοράς (SportDay / Χρίστος Χαραλαμπόπουλος)

Η ατελείωτη παρέλαση ονομάτων από τις αθλητικές εφημερίδες, που υποτίθεται ότι αποτελούν μεταγραφικούς στόχους των ομάδων, ήταν πάντα ένα από τα πιο ευχάριστα αναγνώσματα του καλοκαιριού. Και απαραίτητο, όπως τα αστυνομικά στην παραλία ή κάτω από τη σκιά μιας πέργκολας.

Την τελευταία πενταετία, σταδιακά, ο αριθμός των ονομάτων πληθαίνει, μια και έχει αυξηθεί ο αριθμός των μάνατζερ αλλά και των Μέσων που μπορούν να αναπαράγουν πληροφορίες. Πληροφορίες που πολύ συχνά διοχετεύουν οι ίδιοι οι μάνατζερ για να διαφημίσουν το «προϊόν» τους και τις αναπαράγει ο Τύπος στο όνομα της πληρότητας των πληροφοριών της κάθε έκδοσης. Σε αυτή την έκρηξη της ονοματολογίας έχουν συμβάλει αποφασιστικά το Διαδίκτυο, η όλο και μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου, ο νόμος Μποσμάν και το άνοιγμα μεταγραφικών αγορών που παλιότερα θεωρούνταν ασύμφορες ή αδιάφορες.

Η μεγαλύτερη από αυτές τις αγορές, φυσικά, είναι η Αφρική. Πολύ πριν από τη μεγάλη έκπληξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002, όταν στην πρεμιέρα της διοργάνωσης η Σενεγάλη νίκησε 1-0 την παγκόσμια πρωταθλήτρια ομάδα της Γαλλίας, υπήρχαν ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως παλιές αποικιοκρατικές δυνάμεις, που είχαν ανακαλύψει τη φλέβα χρυσού που έκρυβε η αφρικανική ήπειρος και είχαν αρχίσει να την εκμεταλλεύονται ανάλογα. Η Γαλλία ήταν μία από αυτές και είναι χαρακτηριστικό ότι οι 21 από τους 23 ποδοσφαιριστές της εθνικής ομάδας της Σενεγάλης σε εκείνο το Μουντιάλ αγωνίζονταν στο γαλλικό πρωτάθλημα.

Υστερα από εκείνο το παιχνίδι όλοι έπεσαν με τα μούτρα στην Αφρική, είτε δημιουργώντας δίκτυα ανιχνευτών είτε χρηματοδοτώντας διάφορα προπονητικά κέντρα, από τα οποία αντλούσαν φθηνούς, νεαρούς και ταλαντούχους ποδοσφαιριστές. Ορισμένες φορές, μάλιστα, η αξία μεταπώλησης αυτών των ταλαντούχων ποδοσφαιριστών ήταν τόσο υψηλή, που η συστηματική λεηλασία των Αφρικανών παικτών έγινε μια οργανωμένη οικονομική διαδικασία, έχοντας ενσωματώσει και την ίδια την αναίρεσή της! Το στυγνό και απροκάλυπτο δουλεμπόριο.

Μόνο στη Γαλλία, μη κυβερνητικές οργανώσεις εκτιμούν ότι από το 2002 περισσότεροι από 7.000 νεαροί Αφρικανοί ηλικίας 15-22 χρόνων έπεσαν θύματα κάποιων δήθεν μάνατζερ που τους υπόσχονταν πλούτη και δόξα. Ολα αυτά τα παιδιά κατέληξαν να περιπλανιούνται στους δρόμους αναζητώντας τροφή και στέγη.
Η πλειονότητα των Αφρικανών ποδοσφαιριστών κατευθυνόταν σχεδόν αποκλειστικά στην Ευρώπη, όπου υπήρχαν οι πλούσιες ποδοσφαιρικές ομάδες, όπου οι Αφρικανοί μπορούσαν να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή. Οι κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης δεν αρκέστηκαν μόνο στην Αφρική.

Δημιούργησαν και χρηματοδότησαν προπονητικά κέντρα σε όλες τις γωνιές του κόσμου, ιδιαίτερα δε σε εκείνες όπου υπήρχε ποδοσφαιρικό ταλέντο για εκμετάλλευση -όπως για παράδειγμα στη Λατινική Αμερική- ή εκεί όπου οι μεγάλες ομάδες ήθελαν να δημιουργήσουν μια γέφυρα για την είσοδο σε νέες, παρθένες και μεγάλες αγορές, όπως η Κίνα, η Νότιοανατολική Ασία και η Ιαπωνία.
Θα πρέπει να σημειώσω ότι όσο μεγαλύτερες είναι οι τάσεις επέκτασης μιας μεγάλης ομάδας τόσο πιο συχνά κοιτά και προς τις ΗΠΑ -όπου το ποδόσφαιρο αρχίζει να αναπτύσσεται γοργά-, είτε αγοράζοντας Αμερικανούς ποδοσφαιριστές είτε δημιουργώντας εμπορικές συμμαχίες με αμερικανικές ομάδες και συχνά ομάδες από άλλα σπορ.

Στην Ελλάδα οι Αφρικανοί ποδοσφαιριστές αποτελούν μια πολύ φθηνή λύση για μεσαίες και μικρές ομάδες όλων των κατηγοριών και πολύ λίγοι από αυτούς βρίσκουν τον δρόμο τους προς τις μεγάλες ομάδες, ενώ κάποιες πολύ σπάνιες περιπτώσεις φεύγουν για το εξωτερικό. Πάντως, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο ερχομός του Σάντος και του Φερέρ άνοιξαν για τη χώρα μας τις μεταγραφικές αγορές της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Αργεντινής.

Τα αποτελέσματα αυτού του ανοίγματος είναι ακόμα νωρίς για να τα αξιολογήσουμε, μια και δεν έχουμε ακόμα στα χέρια μας μια «μελέτη αποτελεσματικότητας». Η φετινή χρονιά θα είναι μια καλή πρώτη ένδειξη.

Το παιδί-θαύμα και η φανέλα με το 9

Ο Ραφαέλ Μπενίτεθ, επιτέλους, θα έχει στην ομάδα του ένα σέντερ φορ που ονειρευόταν. Οπως και πολλές άλλες μεγάλες ομάδες της ευρωπαϊκής ηπείρου. Το παιδί-θαύμα του ισπανικού ποδοσφαίρου, ο Φερνάντο Τόρες, σε ηλικία 23 χρόνων μετακομίζει στο «Ανφιλντ» και ετοιμάζεται να φορέσει τη φανέλα με το «9», για να γίνει ο νέος «θεός» στις καρδιές των παιδιών του Κop.

Τα αφεντικά της Λίβερπουλ έκαναν το χατίρι του Μπενίτεθ και έδωσαν τα 41 εκατομμύρια ευρώ που είχε ορίσει η Ατλέτικο ως ρήτρα εξαγοράς. Ενα ποσόν που είναι σχεδόν διπλάσιο από αυτό που έδωσε την τελευταία φορά η Λίβερπουλ για να αγοράσει έναν επιθετικό, τον Τζιμπρίλ Ζισέ. Πρόκειται για τεράστιο ρίσκο για τον Μπενίτεθ και μεγάλη πίεση για τον Τόρες, από τον οποίο όλοι έχουν μεγάλες απαιτήσεις. Ο Ισπανός επιθετικός έχει χαρακτηρισθεί -και όχι άδικα- παιδί-θαύμα.
Εντάχθηκε στην Ατλέτικο στα 11 του, απέρριψε μια γενναία προσφορά της Ρεάλ Μαδρίτης στα 12 του, στα 15 του υπήρχε ρήτρα τριών εκατομμυρίων ευρώ στο συμβόλαιό του, στα 17 του έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα, πήρε το περιβραχιόνιο του αρχηγού στα 19 του και την πρώτη συμμετοχή του στην εθνική Ισπανίας την έκανε πριν γίνει 20.

Ο Τόρες στην ηλικία των 23 έχει καταφέρει πράγματα που άλλοι δεν θα μπορέσουν ποτέ να τα πλησιάσουν. Πριν γίνει 13 είχε ήδη σκοράρει 68 φορές και πέτυχε ακόμα 68 γκολ τα δύο επόμενα χρόνια στα πρωταθλήματα της ηλικίας του!
Στα 15 του ήταν ο καλύτερος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής σε αυτή την ηλικία, ένα χρόνο μετά οδήγησε την ομάδα Νέων της Ατλέτικο στον τίτλο, ήταν επίσης ο καλύτερος ποδοσφαιριστής και πρώτος σκόρερ του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος κάτω των 16, επαναλαμβάνοντας το κατόρθωμα στο Πρωτάθλημα Νέων κάτω των 19.

Από το 2002 είναι διαρκώς ο πρώτος σκόρερ της Ατλέτικο, πάντα με διψήφιο αριθμό τερμάτων, έχοντας σημειώσει 75 γκολ σε 173 παιχνίδια. Ενα αυθεντικό ταλέντο, που στην Ισπανία λατρεύεται σαν είδωλο και, παρ' όλα αυτά, διχάζει. Μπορεί να πετύχει τα πιο δύσκολα γκολ και να χάσει τις πιο απίθανες ευκαιρίες.
Οι φίλαθλοι της Ατλέτικο του καταλογίζουν ότι σε 10 ματς κόντρα στη Ρεάλ έχει σκοράρει μόνο μία φορά, ότι ποτέ δεν έφτασε τα 20 γκολ στο πρωτάθλημα και ότι από το ντεμπούτο του στην Ατλέτικο η ομάδα δεν έχει βγει σε κάποια ευρωπαϊκή διοργάνωση. Ο Μπενίτεθ τα ξέρει όλα αυτά και πιστεύει ότι το πρόβλημα του Τόρες είναι η Ατλέτικο. Με τη φανέλα της Λίβερπουλ θα απελευθερωθεί, διότι θα καταλάβει ότι έχει την ομάδα και τους συμπαίκτες που του αξίζουν. Οι φίλοι της Λίβερπουλ ελπίζουν να αξίζει το ρίσκο των 41 εκατομμυρίων.