Ο μεγάλος κερδισμένος των μεταγραφών που δεν γίνονται (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Η μία πιθανότητα είναι ο Παναθηναϊκός όντως να θέλει να ξοδέψει γύρω στα 15 εκατομμύρια ευρώ για τα συμβόλαια του Μπουμσόνγκ και του Εμερσον. Η άλλη πιθανότητα είναι οι μάνατζερ των παικτών αυτών να κολλάνε και το όνομα του Παναθηναϊκού στους υποψήφιους αγοραστές των παικτών, ξέροντας ότι έτσι κι αλλιώς η ελληνική ομάδα τηρεί στάση σιγής στο θέμα των μεταγραφών και δεν διαψεύδει τίποτα. Οπως ποτέ δεν διέψευσε ο Ολυμπιακός ότι είναι ένα βήμα από το να κλείσει τον Μακελελέ ή τον Ρομπέρτο Κάρλος κι όπως ποτέ η ΑΕΚ δεν δήλωσε ότι δεν την ενδιαφέρει ο Γκαγιάρδο ή ότι δεν έχει αρκετά χρήματα για να αγοράσει τον Λαριβέι ή τον Αντονίτο.

Φέτος ζούμε το πιο σουρεαλιστικό καλοκαίρι όλων των εποχών γιατί οι ομάδες της Α’ Εθνικής που διεκδικούν παραδοσιακά τον τίτλο του πρωταθλητή είχαν ανάγκη από συνολικό ρεκτιφιέ. Ηταν σίγουρο ότι και ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ και η ΑΕΚ θα έκαναν πολλές μεταγραφές. Οι πολλές μεταγραφές δημιουργούν και πολλές φήμες και οι φήμες εύκολα γίνονται σενάρια. Από τη στιγμή που οι ελληνικές ομάδες προτιμούν τη σιωπή αντί τις καθαρές κουβέντες και την επικοινωνιακή παρουσία ήταν σίγουρο ότι το πράγμα θα ξέφευγε.

Οι αληθινά κερδισμένες των φετινών μεταγραφών είναι οι αθλητικές εφημερίδες. Στο δίλημμα «αφήνεις στην άκρη τον ορυμαγδό των ψιθύρων και χλευάζεις την αναπαραγωγή τους ή τον αναπαράγεις κι ό,τι προκύψει» αποφάσισαν το δεύτερο. Αν κρίνω από τα δελτία κυκλοφορίας, η αναπαραγωγή έφερε μεγάλο σουξέ! Ο κόσμος χαίρεται να διαβάζει για ονόματα, σενάρια, υποθέσεις και ομαδάρες. Βοηθάει και η ζέστη…

Οταν υπάρχει κερδισμένος υπάρχει και χαμένος και ο χαμένος στην προκειμένη περίπτωση είναι οι ομάδες που δύσκολα θα σωθούν από την γκρίνια του χειμώνα, αλλά έτσι όπως έστρωσαν ας κοιμηθούν: δεν λυπάμαι κανέναν! Οι εκατοντάδες χιλιάδες αναγνώστες, που σήμερα χαίρονται να διαβάζουν για τον Εμερσον, τον Μακελελέ και τον Γκαγιάρδο, κατά τον Οκτώβρη, στις πρώτες στραβές, θα θυμούνται τον μη ερχομό αυτών των παικταράδων για να απαγγείλουν κατηγορίες στους προέδρους που δεν έβαλαν βαθιά το χέρι στην τσέπη.

«Και η δημοσιογραφική δεοντολογία;» θα αναρωτηθεί κάποιος. Η προσβολή της θα ήταν πρόβλημα αν τη στρατηγική τής υιοθέτησης των φημών την ακολουθούσε μόνο μια εφημερίδα, απαντάω εγώ. Οταν όλοι γράφουν μικρές ή μεγάλες απιθανιές αυτό συμβαίνει διότι οι ομάδες δεν ενδιαφέρονται να αυτοπροστατευτούν από τις φήμες και τα παραμύθια. Η μεταγραφολογία δεν είναι πρόβλημα των εφημερίδων: δεν κινδυνεύουν από αυτό. Είναι πρόβλημα των ομάδων, αλλά αφού αυτές δεν το καταλαβαίνουν δεν τρέχει και τίποτα. Ο Εμερσον και ο Ρομπέρτο Κάρλος να 'ναι καλά...