Ο πραγματικός άθλος του Καστίγιο είναι άλλος... (SportDay / Διονύσης Ελευθεράτος)

Αν για άτι είναι άξιος θαυμασμού ο Νέρι Καστίγιο, αυτό δεν συνίσταται στο επικείμενο -πιθανόν- «αρμένισμά του» σε ποδοσφαιρικά πελάγη μεγαλύτερα και γοητευτικότερα του ημετέρου. Οποιος είχε μάτια έβλεπε. Αλλο είναι το αξιοπρόσεκτο…

Στην Ελλάδα ο Νέρι άντεξε μια πολυετή λαίλαπα χολής, ασχετοσύνης και προκατάληψης. Στον κατάλογο των προαναφερθέντων στοιχείων η απλή προκατάληψη ήταν το πλέον αθώο: άνθρωποι που μεγάλωσαν παρακολουθώντας στην TV αμυντικούς-κλαδευτήρια, όπως ο Γκοϊγκοϊτσέα, έφριτταν όταν ο Νέρι έκανε ένα σκληρό μαρκάρισμα.

Ανθρωποι που ποτέ δεν διανοήθηκαν, φυσικά, να υποστηρίξουν ότι η Λίβερπουλ όφειλε να διώξει κλοτσηδόν τον Μπέλαμι, ο οποίος στις ελεύθερες ώρες του δέρνει με μπαστούνια του γκολφ, εξέταζαν ενδελεχώς κάθε εκδήλωση επιθετικότητας -αλλά και ανωριμότητας, όπως και ανασφάλειας- του Καστίγιο. Για να συμπεράνουν τι; Οτι ο νεαρός κατέστρεφε τα χρηστά μας ήθη κι έπρεπε να εξοβελιστεί.

Α, ναι, έβαζαν στο μικροσκόπιο και τα χείλη του, μήπως «πιάσουν» κάτι που αποσκοπούσε στον εκνευρισμό του αντιπάλου. Ξέρετε, κάμποσοι από τους εν λόγω «ιεροκήρυκες» δικαιολογούσαν απολύτως τον τρόπο με τον οποίο ο Ματεράτσι «κέρδισε» την αποβολή του Ζιντάν! Διότι, σου λένε οι… αφόρητα «συνεπείς», αυτό είναι το ποδόσφαιρο…

Εκτός από τη λαίλαπα χολής, ο Καστίγιο είχε να αντιμετωπίσει και την ποδοσφαιρική μας «παραζάλη». Στην αρχή της καριέρας του στον Ολυμπιακό χρειαζόταν… ευχέλαιο για να «πάρει» μερικά λεπτά συμμετοχής, ακόμα κι όταν το σκορ ήταν 3-0 από το 50ό λεπτό. Στη συνέχεια έγινε ένα «πασπαρτού» πολυτελείας: τα «τσούγκρισε» ο Ολυμπιακός με τον Χούτο; Να 'σου ο Νέρι κατά συνθήκην στράικερ. Πρόβλημα, αργότερα, στα δεξιά; Στα δεξιά ο Νέρι, όταν και όσο αγωνιζόταν. Κι επειδή το ποδοσφαιρικό μας θόλωμα και η χολή συχνά αλληλοτροφοδοτούνται, αδυνατώ να μην το μνημονεύσω: ανάμεσα στις φαεινές ιδέες που είχε ο Μπάγεβιτς, πριν από έναν αγώνα στη Λεωφόρο, συμπεριλαμβανόταν και η χρησιμοποίηση του επιθετικού διδύμου Οκκά - Καστίγιο, το οποίο ήταν ζήτημα αν είχε εμφανιστεί προηγουμένως σε αναμέτρηση πρωταθλήματος μία έστω φορά. Την επομένη μεγάλο μέρος του Τύπου «σταύρωνε» τον… Καστίγιο!

Στην τελική ευθεία προς το «ερυθρόλευκο» νταμπλ εκείνης της σεζόν (2004-05) κυριαρχούσε ένα στερεότυπο: «Ο Καστίγιο δεν δίνει την μπάλα ποτέ». Τυγχάνει να θυμάμαι δύο ή τρεις «πάρε-βάλε» πάσες του σε εκείνα τα κρίσιμα παιχνίδια. Αλλά, κρίμα, καμία εξ αυτών δεν «μετρούσε». Τι θα πει «γιατί»; Διότι η μία του ασίστ, στην Καλαμαριά, είχε τελικό αποδέκτη τον Ριβάλντο, οπότε «ο αλήτης μόνο σε Λάτιν πασάρει». Μια άλλη, στο ματς με τον Ιωνικό, ισοδυναμούσε με «σερβίρισμα» έτοιμου γκολ στον Τζόρτζεβιτς, που όμως αστόχησε. Ούτε αυτή «μέτρησε»! Διότι πάσα στον «Τζόλε» σήμαινε… γλείψιμο. Τέτοια και τόσο ωραία…

Αμιγώς αγωνιστικά, ο Καστίγιο περνούσε τις εξετάσεις ακόμα κι όταν τον υποχρέωναν να διαγωνιστεί εκτός ύλης -π.χ. όταν τον έκαναν στράικερ. Είτε πιάνοντας τη βάση είτε αριστεύοντας, εκείνος επιτύγχανε, αλλά ένιωθε διαρκώς ανεξεταστέος! Κάποτε θα λέει στα παιδιά του ότι τον είχε εκτοπίσει από την ενδεκάδα του Ολυμπιακού κάποιος Μπαμπαγκίντα, αλλά αναρωτιέμαι αν θα γελά ή θα μελαγχολεί ανακαλώντας τέτοιες μνήμες.

Τελικά δεν χρειάστηκαν και πολλά για να ηρεμήσει. Λίγη εμπιστοσύνη εκ μέρους της περιρρέουσας ατμόσφαιρας αποδείχθηκε αρκετή. Το ερώτημα όμως είναι το εξής: πώς τα άντεξε όλα αυτά; Η ποδοσφαιρική μας «κρεατομηχανή» έχει αναγκάσει ακόμα και προπονητές διεθνούς κύρους να φύγουν κλαίγοντας: είναι να μην αρχίσει να δουλεύει! Πώς στην ευχή επιβίωσε ο σπασμωδικός και πανταχόθεν βαλλόμενος Νέρι, που κάποτε κατηγορήθηκε -άκουσον, άκουσον- ότι διέπραξε έγκλημα καθοσιώσεως επειδή πανηγυρίζοντας ένα γκολ προέτρεψε τον φίλο του Ζιοβάνι να παραμείνει στον Ολυμπιακό;

Η απάντηση μάλλον παραπέμπει στην ευεργετική πτυχή της λάτιν «τρέλας» του. Ισως έμαθε να μη χολοσκάει πολύ. Ισως έπεισε τον εαυτό του ότι το ταλέντο θα έδινε τελικά δίοδο διαφυγής. Είπαμε, ακόμα κι αν αγωνιστεί σε κορυφαία ομάδα, το επίτευγμά του θα καταταγεί «δεύτερο και καταϊδρωμένο». Κορυφαίο θα παραμείνει ότι άντεξε εδώ…

ΥΓ.: Προσφάτως ο Μπάμπης Χριστόγλου θυμήθηκε την πρόβλεψη Μπάγεβιτς ότι ο Νέρι δεν θα έκανε καριέρα. Ας μην είμαστε τόσο σκληροί με τον «πάνσοφο» Ντούσαν. Ισως εννοούσε ότι ο Καστίγιο δεν θα κάνει τόσο λαμπρή καριέρα όσο οι Ρέζιτς και Μάριτς...