Το «πράσινο» πάθημα, δεν έγινε…μάθημα (Νίκος Ζέρβας)

Μας άφησε στα κρύα του λουτρού λοιπόν ο αξιότιμος κύριος Σισκάουσκας. Διαβάζω από χθες τις αναλύσεις για το «κενό» που αφήνει ο Λιθουανός φόργουορντ-«κομπιούτερ» στον Παναθηναϊκό που πλέον τρέχει και δεν φτάνει και άλλα τέτοια και σκέφτομαι πολλά. Είναι δεδομένο πως οι γνώστες του αθλήματος αναγνωρίζουν πως ο «Ράμας» με τον Διαμαντίδη ήταν οι ακρογωνιαίοι λίθοι για την περάτωση του «Triple Crown» από τους «πράσινους». Ήρεμος, αθόρυβος, εγκεφαλικός, αποτελεσματικός και σύγχρονος φόργουορντ που παρόλο που δεν σου «γεμίζει το μάτι» με τα σωματικά του προσόντα, αποτελεί ένα από τα πιο καλοδουλεμένα και αποδοτικά «γρανάζια» στη μηχανή της ομάδας που έχει τη τύχη να τον έχει στο ρόστερ της. Ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς χρησιμοποίησε αγωνιστικά τον Λιθουανό με τον καλύτερο τρόπο και αυτός απέδωσε στη σοδιά καρπούς που ούτε και οι πιο αισιόδοξοι μπασκετικοί…«αγρότες» δεν είχαν υπολογίσει. Πλέον αποτελεί παρελθόν…Γιατί όμως;

Δεν έχουν περάσει δώδεκα μήνες από τότε που η ΚΑΕ Παναθηναϊκός έχανε τον Βασίλη Σπανούλη μετά από έναν χρόνο παρουσίας του στο «τριφύλλι» για τους Χιούστον Ρόκετς έναντι ενός ευτελούς ποσού. Και σε αυτόν υπήρχε ρήτρα, κατά την άποψή μου εξευτελιστική για τα δεδομένα μεγάλης ομάδας, όμως το διοικητικό «λάθος» καλυπτόταν μαεστρικά από το πέπλο της μετακόμισης του διεθνούς γκαρντ στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ. Η ευκαιρία δεν έπρεπε να πάει χαμένη –οι «ρουκέτες» των παρακολουθούσαν από το Μαρούσι- και κανένας Έλληνας φίλος του μπάσκετ δεν απογοητεύτηκε με τη φυγή του V-Span για το Χιούστον. Όλα καλά μέχρι εδώ. Τα άσχημα ξεκίνησαν από το γεγονός ότι οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι δεν έμαθαν από το «πάθημα» τους με τον Σπανούλη.

Και εξηγούμαι. Φαντάζομαι πως όταν υπέγραφαν τον Σισκάουσκας και μέσα στη παραζάλη και την υπερβολική κινδυνολογία μετά τη φυγή των Λάκοβιτς-Σπανούλη δεν πίστευαν πολύ στις δυνατότητες του παίκτη, ίσως το ίδιο και ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς. Θα μου απαντήσετε -και ορθά- ότι δεν είναι υψηλό το ποσό της ρήτρας του ενός εκατομμυρίου Ευρώ; Όχι θα απαντήσω εγώ. Και αυτό διότι ένας παίκτης συμφωνεί για τρία χρόνια έναντι 1,2 εκατομμυρίων Ευρώ ετησίως, άρα 3,6 εκατομμύρια συνολικές απολαβές, θεωρώ πως αν βάλει όρο αποχώρησης το ποσό θα πρέπει να κυμαίνετε αν όχι στα ίδια επίπεδα, κοντά στα χρήματα που θα εισπράξει για τις υπηρεσίες του. Αφουγκραζόμενος τις αντιδράσεις του κόσμου στο άκουσμα της απόκτησης του Σισκάουσκας που δεν ήταν και τόσο «θερμές» θεωρώ πως κανείς δεν πίστεψε ότι ο Λιθουανός θα έκανε τέτοιες εμφανίσεις, οπότε το ένα εκατομμύριο Ευρώ φαινόταν αρκετό. Δεν ήταν όμως. Ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με έναν σύλλογο που δεν φείδεται χρημάτων όπως η ΤΣΣΚΑ –ασχέτως από πού προέρχονται τα χρήματα της- που έχει και στις τάξεις τις μάνατζερ και προπονητή «λαγωνικό» για να κάνει τη «ζημιά». Το χθεσινό αποτέλεσμα δεν είναι και τόσο κολακευτικό για τον πρωταθλητή Ευρώπης, από τη στιγμή μάλιστα που η ομάδα του «στρατού» αποτελεί έναν από τους βασικούς αντιπάλους στην διεκδίκηση της Ευρωλίγκας 2007-08.

Το λάθος της ΚΑΕ Παναθηναϊκός λοιπόν ήταν πως μέσα στη θριαμβολογία του «Triple Crown» δεν σκέφτηκε να καλέσει τον Σισκάουσκας για αναπροσαρμογή αποδοχών και επέκταση συμβολαίου. Έτσι έχασε ένα πολύ δυνατό της όπλο για τη νέα περίοδο, ενώ οι δυο βασικοί και αντάξιοι υποψήφιοι αντικαταστάτες Φερνάντεθ και Μπελινέλι επελέγησαν τα ξημερώματα στις υψηλές θέσεις του Ντραφτ, οπότε η περίπτωση απόκτησής τους απομακρύνεται. Δεν αμφιβάλω πως οι ιδιοκτήτες του συλλόγου θα κάνουν τα πάντα για να αντικαταστήσουν τον παίκτη με τον καλύτερο τρόπο και φυσικά δεν ενστερνίζομαι -όπως και πέρυσι- τις κραυγές αγωνίας για το «κενό», όμως θα πρέπει από τα λάθη μας να μαθαίνουμε γιατί ίσως σε κάποιες περιπτώσεις το ποτάμι να μην γυρίζει πίσω…

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο mesastiraketa@yahoo.com