Aν ταξιδεύεις transit, δεν είναι απειροελάχιστος ο κίνδυνος να χάσεις τη δεύτερη πτήση επειδή καθυστέρησε η πρώτη. Δεν είναι όμως και η μοναδική πιθανή αεροπορική αναποδιά. Φίλοι που ταξιδεύουν στο εξωτερικό συχνότερα από εμένα είχαν να καταμαρτυρήσουν αρκετά --πρόσφατα- περιστατικά. Ορισμένα ήταν ανάλογα εκείνου που θυμάμαι από τον Ιούλιο του 2003.
Τι είχε συμβεί τότε; Στο αεροδρόμιο «Ντε Γκωλ» του Παρισιού έκπληκτοι πληροφορηθήκαμε -εγώ και μία φίλη- ότι τα εισιτήριά μας για Αθήνα είχαν δοθεί σε άλλους. Παρά τις διαμαρτυρίες μου και τις φωνές της φίλης, η οποία είχε να διεκπεραιώσει επείγουσες επαγγελματικές υποχρεώσεις στην Ελλάδα, τίποτε δεν άλλαξε. Ως αποζημίωση η Air France αφαίρεσε κάποιο -σημαντικό, είναι η αλήθεια- ποσόν από το αντίτιμο των εισιτηρίων και κάλυψε τα έξοδα φαγητού για τον χρόνο της αναμονής μας έως την επόμενη πτήση. Για τη φίλη, όμως, τα καθίσματα του «Ντε Γκωλ» ήταν αναμμένα κάρβουνα…
Μια εξαδέλφη μου συμμετέχει σε χορωδία η οποία ταξιδεύει πολύ συχνά. Λίγα λεπτά συζήτησης ήταν αρκετά για να θυμηθεί καμιά δεκαριά συμβάντα, από ένα απλό «μας συγχωρείτε, αλλά γέμισε η μπαγκαζιέρα» (British Airways) μέχρι την παραλίγο ακύρωση της συμμετοχής της χορωδίας σε διεθνή διαγωνισμό, στο Μπέργκεν της Νορβηγίας. Τότε, Σεπτέμβριος του 2005, η χορωδία ταξίδευε με την KLM μέσω Αμστερνταμ. Εκεί τους είπαν πως ναι μεν τα εισιτήρια κόπηκαν κανονικά, αλλά εκ των υστέρων διαπιστώθηκε ανεπάρκεια θέσεων. Η χορωδία κατέφθασε τμηματικά στο Μπέργκεν, με διαδοχικές πτήσεις -και είπε κι ένα τραγούδι… Οι τελευταίοι που αφίχθησαν το είπαν «καταπίνοντας» το λαχάνιασμά τους… KLM, Iberia, Alitalia, British Airways, Air France: τέτοιες μεγάλες εταιρείες αφορά η σταχυολόγηση των παραδειγμάτων. Τι συμβαίνει, λοιπόν, τα τελευταία χρόνια; Σημειώστε την αύξηση της εναέριας κυκλοφορίας, σε συνάρτηση με τα διαδοχικά προβλήματα που διέπουν το Eurocontrol των Βρυξελλών, δηλαδή τη διαδικασία συντονισμού (;) των πτήσεων. Αλλος λόγος: από τότε που η Ευρωπαϊκή Ενωση περιέκοψε τις κρατικές επιδοτήσεις προς τις εταιρείες, εκείνες «κάνουν οικονομία» παντοιοτρόπως. Με αντίτιμο, ενίοτε, λειτουργικές τσαπατσουλιές.
Απόρροια της σφικτής οικονομικής πολιτικής των εταιρειών είναι και το λεγόμενο overbooking: πωλούν περισσότερα εισιτήρια από τις διαθέσιμες θέσεις, υπολογίζοντας ότι ένα ποσοστό κατόχων δεν προσέρχεται στο αεροδρόμιο. «Α, κύριέ μου, δεν θα πετάξετε τώρα, διότι έκανε φτερά η θέση σας. Την επόμενη φορά ελάτε στο αεροδρόμιο νωρίτερα, για να μην ταξιδέψετε πέντε ώρες αργότερα. Προτιμούμε να σας αποζημιώνουμε, παρά να ρισκάρουμε να μείνει κενή η θέση σας».
Προφανώς θεωρούν ότι δεν είναι μεγάλο το άλλο ρίσκο: να βρεθεί ένας σχολαστικός, πεισματάρης, διατεθειμένος να ταλαιπωρηθεί σε δικαστικές διαμάχες. Αν τύχει, όμως, ποιος ξέρει ποια «δεδικασμένα» θα προκύψουν…
ΥΓ.: Αυτό κατάλαβες, ρε Αντώνη; Οτι θύμωσα επειδή νόμισα ότι αναφερόσουν σε μένα; Καλά, το κλείνουμε αύριο το θέμα…