Το μαστίγιο του Καστίγιο (του… Βάλε με μέσα)

Θα θυμούνται για καιρό οι δύστυχοι Βραζιλιάνοι που αντιμετώπισαν τον Νέρι Καστίγιο στο χθεσινό 0-2 από το Μεξικό τον 23χρονο άσο του Ολυμπιακού. Ο «ερυθρόλευκος» άσος σ’ ένα ματς που είχε την ευκαιρία να κάνει το αγαπημένο του παιχνίδι στον ανοικτό χώρο, έκανε τον Άλεξ και τον Ζουάν να μοιάζουν σαν ζαλισμένα γατάκια, από τις εκπληκτικές εμπνεύσεις του Καστίγιο, αλλά και των άλλων της παρέας του Ούγκο Σάντσεζ που έμοιαζε περισσότερο με Βραζιλία. Αυτός όμως που τα έκανε όλα και ήταν πιο λαμπερός από όλα τα άλλα αστέρα ήταν ο Νέρι. Μία μπαλιά που κοντρόλαρε άψογα, μία ντρίπλα σεντονάκι πάνω στον Μαϊκόν και έξοχο πλασέ, προλαβαίνοντας τον Ντόνι και έναν ακόμα αμυντικό για να γίνει το 1-0. Πολλές ακόμα φάσεις, που θα μπορούσε να είχε τελειώσει και καλύτερα, αν δεν τον είχε πιάσει η μεγάλη μανία να ξεφτιλίσει τους Βραζιλιάνους αμυντικούς. Ο αθεόφοβος άδειασε δύο φορές τον Ζουάν και ήθελε και 3η, στην τελευταία φάση του ημιχρόνου, όταν ο νέος στόπερ της Ρόμα τελικά τον έκοψε και ο Νέρι τσαντίστηκε για να ακολουθήσει μία από τις γνωστές λάτιν κοκορομαχίες. Βλέποντας τον Ούγκο Σάντσεζ στον πάγκο συνέχεια όρθιο, θαρρούσα σε κάποιες στιγμές, ότι πολύ θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση του Καστίγιο. Ο Νέρι που θα μπορούσε να βάλει το κερασάκι στην τούρτα ενός θριάμβου στις καθυστερήσεις, κάνοντας μια κούρσα που ο άμοιρος Άλεξ θα θυμάται για πολύ καιρό, αφού δεν μπορούσε να τον σταματήσει ούτε με λάσο, αλλά ο Καστίγιο, από την υπερβολική σιγουριά ενώ είχε περάσει και τον Ντόνι, δεν έστειλε τη μπάλα μέσα σε κενή εστία. Η αλήθεια είναι πως αν δεν τον είχε πιάσει η μανία να διασύρει μόνος του την Βραζιλία θα είχε κάνει την τέλεια εμφάνιση μιας και σε κάποιες φάσεις, μπορούσε να πασάρει. Αυτά όμως είναι τα γνωστά του ελαττώματα σε σημείο που καμία φορά γίνονται και προτερήματα για την ποδοσφαιρόφατσα αυτή, που παίζει μπάλα από μικρός στην πατρίδα μας.

Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα για τον Καστίγιο. Απλά με αφορμή την εμφάνιση του 23χρονου άσου, κάπου πειράχτηκα, από την λογική ορισμένων φίλων, με την οποία αντιλαμβάνεσαι πως έχουμε αρχίσει να χάνουμε το νόημα του ποδοσφαίρου. Την ώρα που ο Καστίγιο σημείωνε το γκολ, όλοι άρχισαν ν’ αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν αυτός ο παίκτης να μείνει στην Ελλάδα. Γιατί σώνει και καλά ο Έλληνας φίλαθλος να είναι καταδικασμένος πως δεν έχει το δικαίωμα να έχει τέτοιον, αλλά και άλλους, ανάλογης αξίας, παίκτες στο πρωτάθλημα του; Όλων το μυαλό, ήταν στο πόσο θ’ ανέβει το κασέ του, μετά από μια τέτοια εμφάνιση και αυτό το γκολ. Σίγουρα αν συνεχίσει τέτοιες εμφανίσεις στο Κόπα Αμέρικα, δεν αποκλείεται να φτάσουν προτάσεις στα γραφεία του Ολυμπιακού. Δεν αποκλείω ακόμα και το να φύγει. Γιατί εμείς όμως, ως φίλαθλοι, να πορευόμαστε με την λογική, ότι κάποιος που παίζει καλά, πρέπει να φύγει από δω; Πιθανόν να έρθει το πλήρωμα του χρόνου και η πρόταση από αλλού για να φύγει. Το να επιδιώκουμε να μην παίζει καλά κάποιος για να μην τον χάσουμε το θεωρώ μανία για να ζούμε στη μετριότητα.

Η ιστορία του ποδοσφαίρου σημαδεύεται από τα παιχνίδια που κάποιοι παίκτες, δίνουν μεγάλες παραστάσεις. Αυτές που τους καθιστούν πρωταγωνιστές και μάλιστα σε κρίσιμα ματς. Σε αυτή που έλαβε χώρα τα ξημερώματα, περιμέναμε να δούμε τους πολυδιαφημισμένους σταρ της Βραζιλίας. Χθες ο ποδοσφαιρικός κόσμος έμαθε για τα καλά τον Νέρι Καστίγιο. Αυτόν που χάρισε μια εφιαλτική βραδιά στην ταλαίπωρη άμυνα, της «σελεσάο». Κι ο λόγος που κάποιος φαν του ποδοσφαίρου, του συγχωρεί, ακόμα και τις υπερβολικές ατομικές ενέργειες, που θίγουν την ομάδα, είναι η καλώς εννοούμενη ποδοσφαιρική θρασύτητα που επέδειξε τα ξηρώματα ο άσος του Ολυμπιακού. Είναι η στιγμή που το ποδόσφαιρο γίνεται τόσο προσωπικό από έναν παίκτη, κόντρα στη φύση και τους νόμους του παιχνιδιού, σε σημείο που το μόνο που τον νοιάζει, είναι να ταπεινώσει τον αντίπαλο. Κι αυτό ακριβώς έκανε τα ξημερώματα της Πέμπτης ο Καστίγιο. Ταπείνωσε την άμυνα της Βραζιλίας. Για τους «μποέμηδες» της μπάλας, μία τέτοια παράσταση, καμιά φορά, μετράει περισσότερο και από τη μεγαλύτερη νίκη.