Το ταξίδι στο Αιγαίο, πια, δεν έχει σημασία. Μόνο κόστος (SportDay / Χρ.Χαραλαμπόπουλος)

Κάποτε, το καλοκαιρινό ταξίδι στα νησιά ήταν μία μεγάλη περιπέτεια και φυσικά ένα μεγάλο κομμάτι της αιγαιοπελαγίτικης μυθολογίας. Μιας μυθολογίας που ήθελε τα πράγματα φθηνά, απλά, άβολα πολλές φορές, ασυνήθιστα, γοητευτικά και μυστηριώδη, άλλες φορές βρόμικα ή «καθυστερημένα», να βρίσκονται εκτός των κεκτημένων του τεχνολογικού πολιτισμού ενός αστικού κέντρου της ηπειρωτικής χώρας (τόσο «πρωτόγονου» που δεν είχε ακόμη ανακαλύψει τα κινητά τηλέφωνα).
Μιας μυθολογίας που ήθελε τα πράγματα γνήσια ή σε κάποιες περιοχές, που ανακάλυπταν ένα «κομπιναδόρικο» τρόπο τουριστικής ανάπτυξης, παράταιρα λουστραρισμένα. Με ένα λούστρο που εξυπηρετούσε το τρίπτυχο του sea, sex, sun. Τότε, βολευόσουν στο κατάστρωμα με τον υπνόσακο που είχες αγοράσει από το Μοναστηράκι, βρίσκοντας εκείνο το απάγκιο που θα σου επέτρεπε να ανάβεις με τον Zippo το άφιλτρο τσιγάρο, που θαύμαζε η γκομενίτσα και έτρωγε ο θαλασσινός αέρας.

Δεν έκανες τηλεφωνικές κρατήσεις ή κρατήσεις μέσω Διαδικτύου, γιατί το πρώτο ήταν «κυριλέ» και ασύμβατο με τα 18 ή τα 22 σου χρόνια και το δεύτερο δεν υπήρχε ακόμη. Ο σχεδιασμός του ταξιδιού ήταν κάτι σχετικό, αφού πολλές φορές κατέληγες σε άλλο νησί από εκείνο που είχες στον νου σου όταν έμπαινες στο πλοίο. Τότε, έκανες 40 ώρες για να φθάσεις στην Κάρπαθο και είχες αρμυρίκι με το όνομά σου, στην Τήλο. Τότε τα σαλόνια των πλοίων ήταν ο «Νεάτερνταλ» της διακόσμησης εσωτερικών χώρων, ενώ οι καμπίνες ήταν για τις οικογένειες που είχαν μικρά παιδιά ή για τους ηλικιωμένους. Τότε το ταξίδι κράταγε τόσο όσο να ονειρευτείς τη ζωή σου έπειτα από σένα και το έκανες γιατί θυσίαζες την αγνότητα μιας ηλικίας στον καθωσπρεπισμό εκείνης που ερχόταν.

Τότε από τα καράβια ζήταγες ελάχιστα και τα πλήρωνες ακόμη λιγότερα. Τώρα η ανάπτυξη, ο ανταγωνισμός και η εξέλιξη έχουν κερδίσει το παιχνίδι και έχουν αλλάξει τα πάντα. Σε κανένα νησί, πια, δεν υπάρχουν κρυφοί παράδεισοι. Ή, αν υπάρχουν, έχουν καταγραφεί και περιμένουν τη σειρά τους για αξιοποίηση. Κάποτε μπορούσαμε να κρυφτούμε στα νησιά, αλλά αυτά τώρα δεν μπορούν να κρυφτούν πουθενά.

Είναι περικυκλωμένα από ένα πυκνό δίκτυο γραμμών, που διασφαλίζει τη συχνή επικοινωνία με την ηπειρωτική Ελλάδα, μόνο σε εκείνα τα νησιά που αποτελούν «αγαπημένους» και -φυσικά- κερδοφόρους προορισμούς. Από τις 84 γραμμές του ακτοπλοϊκού δικτύου του Αιγαίου, οι 57 χρηματοδοτούνται από το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και το Υπουργείο Αιγαίου, το οποίο ελέγχει και 9 γραμμές επιπλέον. Μόλις 18 γραμμές είναι εκείνες που είναι πλήρως απελευθερωμένες και αποτελούν το 21,4% του συνόλου των γραμμών, αλλά συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο μέρος της «πίτας» του τζίρου από την κίνηση επιβατών και οχημάτων.

Στις γραμμές που αναχωρούν από τον Πειραιά, τις οποίες εκμεταλλεύονται 5 εταιρείες (που μπορεί σύντομα να περιοριστούν σε 3), μετακινούνται 12 εκατομμύρια επιβάτες. Οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται σε αυτό το «φιλέτο» των 18 γραμμών, εκμεταλλεύτηκαν με τον καλύτερο τρόπο την απελευθέρωση των ναύλων και τα κέρδη τους αυξήθηκαν μέχρι 110%, ενώ οι προοπτικές είναι ακόμη ευνοϊκότερες. Βέβαια, τα καινούργια πλοία έχουν τόσο σχέση με τα παλιά όσο το υβριδικό αυτοκίνητο της Lexus με το 2CV. Τώρα πας παντού πολύ γρήγορα και με ασφάλεια.

Η περιπέτεια έχει επικεντρωθεί στην προσπάθεια εξασφάλισης εισιτηρίου επιστροφής για το αυτοκίνητο και το μεγάλο πρόβλημα είναι να μην έχει σήμα το κινητό στην περιοχή που βρίσκεσαι. Τώρα το ταξίδι είναι προϊόν προς κατανάλωση και υπάγεται σε συγκεκριμένους κανόνες. Τώρα την εποχή του ανταγωνισμού, που λειτουργεί «προς όφελος» του καταναλωτή, οι εταιρείες ανεβάζουν τις τιμές κάθε ηλιοβασίλεμα ή έπειτα από κάθε δεύτερο γκρουπ Κινέζων που έρχονται να παντρευτούν στη Σαντορίνη.

Μέσα σε 3 χρόνια οι τιμές έχουν αυξηθεί μέχρι και 50%, έτσι που μπορεί μία τετραμελής οικογένεια με αυτοκίνητο να πληρώσει μέχρι και 600 ευρώ. Πολλά λεφτά για να δείξεις στα παιδιά σου πώς έγιναν οι τόποι που κάποτε ονειρεύτηκες και μάλιστα γρήγορα και με ασφάλεια.

Σύλλογοι vs εθνικών ομάδων. «Ασος» ξερός


Οπως, ίσως, θυμούνται οι περισσότεροι, έχει παραπεμφθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο η διαμάχη μεταξύ των συλλόγων και των εθνικών ομάδων, σχετικά με το θέμα της αποζημίωσης των συλλόγων για τη χρησιμοποίηση των ποδοσφαιριστών τους στα παιχνίδια των εθνικών ομάδων. Η υπόθεση αφορά την περίπτωση του Μαροκινού παίκτη της Σαρλερουά, Ουλμέρς.
Τις εθνικές ομάδες ή πιο σωστά τις εθνικές ομοσπονδίες ποδοσφαίρου στηρίζουν η ΦΙΦΑ και η ΟΥΕΦΑ, ενώ τις ομάδες υποστηρίζει η G14. Νομικοί που γνωρίζουν σε βάθος τις λεπτομέρειες της υπόθεσης και την ευρωπαϊκή νομοθεσία, υποστήριζαν ότι οι ομάδες θα κερδίσουν την υπόθεση.

Ο προχθεσινός συμβιβασμός της αγγλικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας και της ΦΙΦΑ με τη Νιούκαστλ, για το ύψος της αποζημίωσης που διεκδικούσαν οι «ανθρακωρύχοι» από τον τραυματισμό του Οουεν στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας, δείχνει ότι οι ομάδες ξέρουν ότι θα δικαιωθούν, γεγονός που άρχισαν να αντιλαμβάνονται τόσο η ΦΙΦΑ όσο και η ΟΥΕΦΑ.

Η μεταγραφή του Οουεν κόστισε στη Νιούκαστλ 23,5 εκατομμύρια ευρώ και ο τραυματισμός του τον κράτησε 10 μήνες, περίπου, έξω από τα γήπεδα. Η Νιούκαστλ για να αναπληρώσει το κενό του, πήρε τον Ομπαφέμι Μαρτινς από την Ιντερ και τον πλήρωσε 15 εκατομμύρια ευρώ. Μετά τον τραυματισμό του Οουεν, η Νιούκαστλ ζήτησε αποζημίωση -όπως είχε δικαίωμα- από την αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία και τη ΦΙΦΑ, αλλά υπήρξε διαφωνία για το ύψος της. Θυμίζω ότι πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο, η ΦΙΦΑ είχε δημιουργήσει ένα ειδικό ταμείο με 20 εκατομμύρια ευρώ για τις περιπτώσεις αποζημιώσεων.

Η αποζημίωση που προσέφεραν στη Νιούκαστλ κάλυπτε μέρος των εβδομαδιαίων απολαβών του Οουεν, που βάσει συμβολαίου φθάνουν τις 165.000 ευρώ. Το συνολικό ποσόν της αποζημίωσης, που αρνήθηκε η Νιούκαστλ, έφθανε τα 3 εκατομμύρια ευρώ. Η εμμονή των ανθρώπων του αγγλικού συλλόγου τους επέτρεψε να κερδίσουν την κάλυψη ολόκληρου του συμβολαίου του Οουεν για τον καιρό της απουσίας του, ολόκληρο το ποσόν των ιατρικών εξόδων και ένα επιπλέον ποσόν που καλύπτει τις ζημιές που υπέστη η Νιούκαστλ από την απουσία του Αγγλου επιθετικού. Η ΦΙΦΑ υποστηρίζει ότι η ιστορία αυτή κόστισε 10,5 εκατομμύρια ευρώ, αλλά η Νιούκαστλ ισχυρίζεται πως θα εισπράξει 12 εκατομμύρια ευρώ.