«Δείγμα δωρεάν» (SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

Το να είσαι οπαδός στο ποδόσφαιρο βασίζεται σε μια φαντασίωση. Οτι οι δικοί σου παίκτες έχουν διαφορετικό χαρακτήρα από τους παίκτες των άλλων. Οτι ακόμα και αν δύο ομάδες, ο Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, για παράδειγμα, ανταλλάξουν τους παίκτες τους, η ψυχή της κερκίδας θα μεταμορφώσει τους ποδοσφαιριστές. Μισοαλήθεια, μισοψέμα, αυτό είναι ένα από τα δύο στοιχεία που διατηρούν τον οπαδισμό στο ποδόσφαιρο. Το δεύτερο είναι ότι, όπως οι οπαδοί ξηλώνονται τις Κυριακές να αγοράζουν εισιτήρια και κάθονται μπροστά στις τηλεοράσεις για να βλέπουν τα ματς δίνοντας αξία στη διαφήμιση, έτσι και οι ιδιοκτήτες κάνουν θυσίες «βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη». Το θέμα είναι βέβαια να πιάνουν λεφτά και όχι κάτι άλλο. Ενα θέμα που σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Η εικόνα του ιδιοκτήτη επιχειρηματία που έχει την ομάδα για να βγάλει, αν και είναι πραγματική, δύσκολα γίνεται αποδεκτή από τους οπαδούς. Αντίθετα, η εικόνα του παίκτη-σημαία που έρχεται για να σώσει την ομάδα από τα δεινά της περνάει με τη μία στις καρδιές του κοινού. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, πόσο μεγάλη διαφορά θα είχε κάνει αν ο αγώνας για να μπει η ΑΕΚ στο 44 είχε γίνει από τον Νοτιά, τον Γκούμα και τον Κανελλόπουλο και όχι από τον Ντέμη Νικολαΐδη. Το επιτυχημένο πείραμα του παίκτη-σωτήρα επαναλήφθηκε, όπως αναμενόταν. Πρόσφατα με την εμπλοκή του Θόδωρου Ζαγοράκη στα διοικητικά του ΠΑΟΚ και προχθές με την ανάληψη του μάνατζμεντ της Παναχαϊκής από τον Γρηγόρη Γεωργάτο. Τρεις ιστορίες που το μόνο κοινό που έχουν είναι η σημασία των παικτών στην ιστορία των ομάδων.

Αντίθετα με τον Ντέμη Νικολαΐδη, ο οποίος ήταν μπροστάρης σε ένα γκρουπ top επιχειρηματιών του εσωτερικού και του εξωτερικού, που η επένδυση των χρημάτων τους στην ΑΕΚ δεν αντιπροσώπευε παρά ένα απειροελάχιστο ποσοστό στις οικονομικές τους δραστηριότητες και με σαφές σχέδιο, ο Ζαγοράκης προχωράει χωρίς λεφτά και με μόνο σχέδιο τη διάσωση του ΠΑΟΚ τώρα. Και βλέπουμε... Στην Πάτρα όμως η αποστολή του Γρηγόρη Γεωργάτου μοιάζει αυτοκτονική.
Το να έχεις ένα μαγαζί με δυνατούς χρηματοδότες ή έστω χωρίς χρηματοδότες είναι απείρως δυσκολότερο από το να αναλαμβάνεις να τρέξεις ένα μαγαζί που δεν είναι δικό σου. Ακόμα χειρότερα ένα μαγαζί που χρωστάει, που ο ιδιοκτήτης του φεύγει κάθε λίγο και λιγάκι στην Αυστραλία και, όταν λείπει, λέει ιστορικές φράσεις τύπου «οι δικηγόροι μου δεν μου επιτρέπουν να πληρώσω τους παίκτες πριν τελειώσουν οι διαπραγματεύσεις με τον Μπέο». Για να το απλοποιήσω. Ποιος θα μπορούσε να τολμήσει να συνεργαστεί με τον περουκοφόρο ηγέτη εκτός από έναν τρελό; Και για την τρέλα που έδειξε ο Γρηγόρης Γεωργάτος να μπλεχτεί στα διοικητικά μιας ομάδας υπό διάλυση, της Παναχαϊκής, κάθε λογικός άνθρωπος πρέπει να του βγάλει το καπέλο. Θα πετύχει η προσπάθεια του Γεωργάτου; Αμφίβολο. Η εκτίμησή μου είναι ότι χωρίς τις μετοχές δύσκολα θα φτάσει στην πρώτη αγωνιστική. Η προσπάθεια, όμως, αν είναι καλή, μπορεί να γίνει «δείγμα δωρεάν». Οι οπαδοί της ομάδας να εκτιμήσουν τις δυνατότητές του και να πιέσουν τον Μακρή για οριστική λύση. Κάτι που η διαίσθησή μου λέει ότι θα παρακολουθήσουμε σύντομα.

Με κομμένη την ανάσα η ποδοσφαιρική Ελλάδα παρακολουθεί τις εξελίξεις στον Ηρακλή. Μέχρι προχθές νομίζαμε ότι στον Ηρακλή υπήρχε επταμελής διοίκηση με επικεφαλής τον Φοίβο Μορίδη. Από χθες όμως τα πάντα έχουν ανατραπεί. Στον Ηρακλή δεν υπάρχει διοίκηση, αλλά το casting του Lost.

Οπως γράφτηκε στο ρεπορτάζ: «οι Χατζησάββας, Χρ. Κολοκασίδης, Δίζελος, Παγιαύλας, Νινίου, Αϊβαλιώτης και Ζακακιώτου δεν αρνούνται ότι γνωρίζουν τον κ. Μορίδη, ωστόσο σε όσους ήταν εφικτή η επικοινωνία δήλωσαν άγνοια για τη συμμετοχή τους στη μετοχική σύνθεση της ΠΑΕ. Οι Κολοκασίδης και Ζακακιώτου υποστηρίζουν ότι γνωρίζουν τις κινήσεις του κ. Μορίδη, αλλά δεν έχουν ενημερωθεί για το παραμικρό, την ώρα που ο Σπύρος Δίζελος δεν αρνείται τη βοήθεια στον κ. Μορίδη, αλλά, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, όχι ως μέτοχος της ΠΑΕ. Δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να πάρει μόνος του ο Κύπριος επιχειρηματίας τις μετοχές». Σε αυτό το σημείο το κοινό ήδη έχει σκύψει στην άκρη της πολυθρόνας του. Πώς βοήθησε ο Σπύρος Δίζελος τον Μορίδη; Στην επόμενη παράγραφο του ρεπορτάζ πέφτει από την πολυθρόνα.

«Παράλληλα, οι φερόμενοι ως μέτοχοι αφήνουν να εννοηθεί πως δεν έχει γίνει συνάντηση μεταξύ των οκτώ, όπως και ότι κάποιοι εξ αυτών είναι άγνωστοι μεταξύ τους». Και τώρα πέστε μου με το χέρι στην καρδιά πόσο καλύτερο είναι το σενάριο του Lost με τους μυστήριους που έχουν πέσει στο νησί με το αεροπλάνο;

Γιατί στις επόμενες μέρες μπορεί ο Χατζησάββας να επιτεθεί στη Ζακακιώτου. Ο Σπύρος Δίζελος να αποκαλύψει τι βοήθεια έδωσε στον Μορίδη. Ο Κολοκασίδης να έχει στο πορτοφόλι του μια φωτογραφία του Αϊβαλιώτη και ο Νίνιος (για μένα αυτός είναι το κλειδί στο σενάριο) να τραγουδήσει μαζί με τον Κατσιαμπή ένα νέο ύμνο του Ηρακλή που θα γίνει επιτυχία στο MTV και θα λύσει τα οικονομικά προβλήματα της ομάδας. Και στο τέλος να αποκαλυφθεί ότι ο λόγος που τους διάλεξε ο Μορίδης για τον Ηρακλή είναι άλλος. Με τα κατορθώματα κατά σειρά δυσκολίας, να γίνουν υπερήρωες, να σώσουν τη Γη, να καλύψουν τα χρέη από την προσφυγή του Σνάουτσνερ και να κρατήσουν τον Ηρακλή και του χρόνου στην κατηγορία. Με τα κατορθώματα κατά σειρά δυσκολίας, για το μόνο που ανησυχούμε όλοι εμείς οι φαν της σειράς «Ο Μορίδης και οι επτά υπερήρωες του Ηρακλή» είναι να μην μπει ο Σπανουδάκης και κόψει τη σειρά πριν από το τέλος της.

Επίσης, ελπίζω χίλια χρόνια να μείνουν ο Κόντης και ο Φερέρ στον Αρη, που με τις μεταγραφές τους επιμορφώνουν τους Ελληνες. Χθες δημοσιεύτηκε η είδηση ότι ο Αρης πήρε τον Φελίπε Σανσόν, πρώτο σκόρερ της Οσπιταλέτ. Το να το είσαι Ελληνας, να πας στην Ισπανία και να το πεις είναι αντίστοιχο με το να είσαι Ισπανός, να έρθεις στην Ελλάδα και να μπορείς να ξέρεις τον Βασίλη Γκούνα του Παναιγιαλείου.

Οχι ότι είναι έκπληξη ότι φτάσαμε να μαθαίνουμε παίκτη της Δ' Εθνικής από την Ισπανία. Με το κόλλημα που έχουν φάει οι ελληνικές ομάδες με την αγορά της Ισπανίας, σε λίγο θα μάθουμε και τους παίκτες του 5x5. Και τώρα τα στυλό στο χέρι και απαντήστε αμέσως. «Πόσα διαρκείας έχουν πουλήσει ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ;». Οσοι δεν απάντησαν «όλα, 1.000, 15.700 και 700» να γυρίσουν αμέσως πίσω την εφημερίδα, γιατί την «Εστία» είχαν ζητήσει και ο περιπτεράς κατά λάθος τους έδωσε τη «SportDay».

Η ιστορία με τα διαρκείας ξεκίνησε από την ΑΕΚ. Σήμερα όμως παίζεται από κάθε ομάδα της Σούπερ Λίγκας. Ικανοποιημένοι, ενθουσιασμένοι, έξαλλοι από ικανοποίηση, βουτηγμένοι στην ευτυχία, χεσμένοι από τη χαρά τους, καθημερινά οι οπαδοί των ομάδων μπορούν να παρακολουθούν την πορεία στις πωλήσεις των εισιτηρίων όπως τις πληροφορούνται από το καθημερινό ρεπορτάζ. Μαζί τους όμως τις πληροφορείται και ο χαλκέντερος πρόεδρος της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ, Ανδρέας Ανατολιωτάκης, και τρέμει στις μπότες του.

Στην ΑΕΚ όσο αυξάνονται τα διαρκείας τόσο μειώνονται οι θεατές. Πέρυσι, που τα διαρκείας είχαν φτάσει τις 20.000, ο μέσος όρος θεατών ήταν 12.000 και κάτι. Φέτος ο Ανατολιωτάκης διαβάζει για 30.000, οπότε άντε να πηγαίνουν στο γήπεδο 8.000 άτομα. Και η κατάρα των διαρκείας είναι άγνωστο πού θα τελειώσει. Του χρόνου 40.000. Του αντίχρονου 50.000 Και σε τρία χρόνια μπορεί το ΟΑΚΑ να είναι sold out στα διαρκείας και να μην πηγαίνει άνθρωπος.

Στραβωμένοι είναι και οι οπαδοί του Αιγάλεω. Κυριακή απόγευμα περνούσα από τη διασταύρωση Ιεράς Οδού και Θηβών και έβλεπα δύο πανό με μαύρα γράμματα που ζητούσαν από τον Θωμά να φύγει από την ομάδα. Η αντεπίθεση του Θωμά ήρθε σύντομα με την ανακοίνωση της τοποθέτησης του Στέλιου Πούλου ως γενικού αρχηγού του Αιγάλεω, μία κίνηση που προβλέπεται να δημιουργήσει θύελλα ενθουσιασμού στη συμπαθή περιοχή.

Ολοι παρακολουθήσαμε με αγωνία τον αγώνα του δημάρχου Ελληνικού να κατεβάσει τα κάγκελα των μαγαζιών της παραλίας του Αγίου Κοσμά. Και οι περισσότεροι πανηγύρισαν με τον θρίαμβο της τοπικής αυτοδιοίκησης απέναντι στον υπόκοσμο της παραλίας. Ωραία. Και τώρα που κερδίσαμε, τι κάνουμε; Γιατί, όπως με πληροφόρησαν, έπειτα από δύο εβδομάδες από τον θρίαμβο της τοπικής αυτοδιοίκησης η παραλία του Αγίου Κοσμά είναι ένα σκουπιδαριό. Γιατί κακοί οι επιχειρηματίες, τα λεφτά μας θέλουν, αλλά για να τα πάρουν κρατούν τις παραλίες καθαρές. Αν είναι να θριαμβεύει η αυτοδιοίκηση και αντί στεφάνων στις παραλίες να επαφίενται σκουπίδια, φέρτε πίσω τους μπράβους στην παραλία.
Ρε Διονύση, όταν κάνεις σέρβις αλλάζεις και τις τσιμούχες του εγκεφάλου; Γιατί αν νόμισες ότι σε αφορά το κείμενο του Σαββάτου, αμέσως στον Pazaropoulo για έλεγχο από πού χάνεις τα λάδια. Εκτός αν δεν είχες τι να γράψεις και βολεύτηκες που εγώ -που έχω γράψει μέχρι και για τη θεία μου τη Φιφή- είμαι ο τελευταίος που θα το κατηγορήσω.