Υπάρχει μια κεντρική ιδέα; (SportDay / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Βρίσκω αρκετά παράξενη τη μέχρι τώρα στρατηγική (;) του Γιάσμινκο Βέλιτς στα μεταγραφικά του ΠΑΟ. Προσπαθώ να την καταλάβω, αλλά πολλά δεν μου κολλάνε. Ο Σέρα Φερέρ είναι φανερό ότι από τη στιγμή που διάλεξε τον Ριβάλντο ψάχνει παίκτες για να φτιάξει μια ομάδα στα μέτρα του Βραζιλιάνου. Ο Ιλια Ιβιτς, αναλαμβάνοντας τον Ολυμπιακό, ασχολείται κυρίως με όσους είχε αξιολογήσει ως καλούς παίκτες και δεν κατάφερε να φέρει στην ΑΕΚ εξαιτίας του χαμηλού μπάτζετ που στην «Ενωση» διαχειρίσθηκε. Ο Βέλιτς με μπερδεύει.

Ο Βέλιτς έχει καλή γνώση των ευρωπαϊκών αγορών, διότι και ως ποδοσφαιριστής έχει αγωνιστεί σε διάφορες χώρες –σίγουρα του 'κανε καλό και η θητεία του δίπλα στον Φερνάντο Σάντος. Εχει επίσης ολοκληρωμένη εικόνα της ομάδας του Παναθηναϊκού, μια και βρίσκεται πολύ καιρό στον σύλλογο και έχει διατελέσει και προπονητής της ομάδας για ένα μικρό, αλλά σημαντικό διάστημα διότι τότε χρειάστηκε να κάνει διαχείριση κρίσης.

Τέλος, γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες και τις δυσκολίες της εκπλήρωσης του όποιου μεταγραφικού σχεδιασμού μπορεί να κάνει μια ελληνική ομάδα: ο Βέλιτς ξέρει ποιοι παίκτες έρχονται στην Ελλάδα και ποιοι δεν έρχονται. Μέχρι τώρα (και σε αντίθεση με πέρυσι), ο ΠΑΟ δεν έχει εισπράξει ηχηρές αρνήσεις –δεν καταγράφονται Τουντσάι, Μακελελέ και Σαβιόλα στο ημερολόγιο του καλοκαιριού του. Δεν έχει κάνει όμως τίποτα σχεδόν και αυτό είναι ανησυχητικό.

Λίγοι

Δεν στέκομαι στους λίγους που ήρθαν –λίγους σε αριθμό ποδοσφαιριστές έχουν αποκτήσει για την ώρα οι περισσότερες ομάδες στην Ευρώπη. Η πάμπλουτη Τσέλσι δεν έχει πάρει πολλούς παίκτες, ούτε η Γιουβέντους που επέστρεψε στην πρώτη κατηγορία της Ιταλίας έχει αποκτήσει καμιά δεκαριά. Ελάχιστες είναι οι ομάδες, οι οποίες στην Ευρώπη είναι έτοιμες τέτοιον καιρό –όλες όμως οι σοβαρές ομάδες ξέρουν τι θέλουν. Στον ΠΑΟ οι μέχρι τώρα κινήσεις δεν με βοηθάνε να δω ποια είναι η κεντρική ιδέα.

Πολλοί

Από τον ΠΑΟ έφυγαν πολλοί. Ο Μπίσκαν και ο Μπόβιο. Ο Αντριτς, ο Χαραλαμπίδης, ο Θεοδωρίδης κι ο Εμπέντε. Ο Αντονσον και ο Κώτσιος. Τι κοινό έχουν όλοι αυτοί; Πλην του Εμπέντε, όλοι αγωνίστηκαν στην περσινή σεζόν λίγο –σχεδόν καθόλου. Κάποιοι (ο Αντονσον, ο Μπίσκαν, ο Χαραλαμπίδης, ο Αντριτς) θα μπορούσαν να έχουν από τον προηγούμενο προπονητή τους, τον Βίκτορ Μουνιόθ, και δικαιολογημένα παράπονα μια και αγωνίστηκαν ελάχιστα –μόνο που ο Ισπανός κόουτς έφυγε. Η στρατηγική του ΠΑΟ στο θέμα των αποχωρήσεων παρουσιάζει το εξής παράδοξο: φεύγουν οι παίκτες που λογικά θα έφευγαν αν είχε μείνει ο Μουνιόθ (που δεν τους πίστευε και δεν τους χρησιμοποιούσε), αλλά στο μεταξύ πριν από αυτούς έχει φύγει ο ίδιος!

Ρόστερ

Αν ο τεχνικός διευθυντής του ΠΑΟ έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το πρόβλημα πέρυσι δεν ήταν το ρόστερ, αλλά οι προπονητές που δούλεψαν στην ομάδα, τότε κάποιους από αυτούς που πέρυσι δεν αγωνίστηκαν πολύ και δεν είχαν ευθύνη για τις αποτυχίες, θα έπρεπε λογικά να τους κρατήσει και να κάνει απλώς λίγες ποιοτικές προσθήκες, ζητώντας από τον νέο εκλεκτό του, τον Ζοσέ Πεσέιρο, να αξιοποιήσει καλύτερα ένα υλικό από παίκτες που ο ίδιος θεωρεί πρώτης γραμμής. Κάτι τέτοιο δεν γίνεται, γιατί ο ΠΑΟ έχει διώξει πολλούς και θα πρέπει να τους αντικαταστήσει.

Ολοι

Ακόμα πιο μπλεγμένο μοιάζει το πράγμα αν αναλογιστεί κάποιος ότι οι περσινοί βασικοί (οι παίκτες που δυστυχώς έκαναν μια απογοητευτική χρονιά) παραμένουν σχεδόν όλοι στις θέσεις τους. Τα μέχρι τώρα πεπραγμένα δείχνουν ότι με βάση την ανάλυση που έκανε για την περσινή χρονιά, ο Βέλιτς έχει καταλήξει στο παράξενο συμπέρασμα ότι για όλα όσα έγιναν, έφταιγαν οι προπονητές και οι αναπληρωματικοί –άντε και ο Εμπέντε! Ο ΠΑΟ αρνήθηκε να πουλήσει και τον Νίλσον και τον Σέριτς. Δεν έχω καταλάβει αν ο κεντρικός αμυντικός που ψάχνει είναι καλύτερος από τον Μόρις και τον Γκούμα και δεν καταλαβαίνω αν ο αμυντικός χαφ, από τον οποίο θα περνάει το παιχνίδι, θα είναι κάποιος παίκτης εμπειρίας ή ένας ακόμα φέρελπις πιτσιρικάς τύπου Ν'Ντιογέ που θα παλέψει με τον Τζιόλη για μια θέση βασικού. Με δεδομένο ότι ο Ιβανσιτς, ο Νίνης και ο Γκονζάλες (που τον Σεπτέμβρη επιστρέφει) δύσκολα θα χάσουν τη θέση τους, δυσκολεύομαι να φανταστώ ότι ο Βέλιτς ψάχνει στα χαφ παίκτη καλύτερο από αυτούς: μην ξεχνάτε ότι υπάρχει ο Βίκτορ (που μένει), ο Ρομέρο (που δεν φεύγει) και ο Λεοντίου (που συνήθως καταλήγει βασικός)! Οσο για τη γραμμή της επίθεσης, και εδώ η κατάσταση δεν είναι η απλούστερη δυνατή: υπάρχουν ο Παπαδόπουλος, ο Σαλπιγγίδης, ο Μάντζιος και ο Τσίγκας – όλοι χρειάζονται, αλλά αν έρθει παίκτης-κράχτης στην επίθεση, κάποιοι από αυτούς καταλήγουν εκτός δεκαοκτάδας!

Ζάετς

Πολλοί είναι αυτοί που βρίσκουν σημαντικές ομοιότητες ανάμεσα στο φετινό καλοκαίρι και εκείνο του 2003, όταν ο Βέλιμιρ Ζάετς ανέλαβε τον ΠΑΟ και έφερε τον Γιτζάκ Σουμ. Το μόνο κοινό που βλέπω ανάμεσα σε αυτά τα δύο καλοκαίρια είναι η αγωνία του κόσμου για το ποιος Παναθηναϊκός θα προκύψει. Ολα τα άλλα μου μοιάζουν διαφορετικά. Κυρίως το πράγμα διαφέρει στην κεντρική του ιδέα: τότε ο Ζάετς είχε αποφασίσει με διοικητική εντολή να διαλύσει την ομάδα και να τη φτιάξει σχεδόν από την αρχή –τώρα κάτι τέτοιο δεν υπάρχει και ευτυχώς (λέω εγώ), γιατί αν από κάτι έχει καταστραφεί ο ΠΑΟ τα τελευταία χρόνια είναι από τα νέα ξεκινήματα. Ομως δεν βλέπω και τι ακριβώς ψάχνει ο Βέλιτς. Φθηνούς και ελπιδοφόρους; «Φτασμένους» παίκτες που να θέλουν να έρθουν στην Ελλάδα; Βασικούς, καλύτερους από αυτούς που είχε ο ΠΑΟ πέρυσι ή πιο χρήσιμους και ορεξάτους αναπληρωματικούς; Δεν λέω ότι δεν υπάρχει στρατηγική, απλώς δεν την καταλαβαίνω…

Λιβαθηνός

Για το Δημούτσο, τον Ν'Ντιογέ και τον Μάλαρτζ ιδιαίτερες γνώσεις δεν χρειάζονταν. Τους δύο από τους τρεις θα μπορούσε να τους φέρει και ο Σπύρος ο Λιβαθηνός…

Ζέστη

Είναι ένα θεότρελο καλοκαίρι στα μεταγραφικά αυτό που ζούμε και ο σκοπός είναι για να τη βγάλουμε καθαρή, να δείξουμε ψυχραιμία και να μην παίρνουμε τα πάντα τοις μετρητοίς. Μου γράφει χαρακτηριστικά ο φίλος αναγνώστης Γιώργος Χειλάς σε ένα mail που μου έστειλε στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο (karpetshow@yahoo.gr):
«Ο Νίκος Λυμπερόπουλος στη γνωστή διαφήμιση λέει: "Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές". Ηταν η προαναγγελία του πρώτου μεγάλου μεταγραφικού σίριαλ του καλοκαιριού. Στη Γερμανία δεν ευδοκιμούν τα εσπεριδοειδή και έτσι έμεινε στην ΑΕΚ.

Αντίθετα, ο Ριβάλντο, αφού πρώτα σπάραξε στο κλάμα, κατέληξε στην ΑΕΚ, διότι είναι γνωστό πως στην ευρύτερη περιοχή των Θρακομακεδόνων υπάρχουν πολλές πορτοκαλιές. Μαζί του κατέφθασαν και οι Αρουαμπαρένα, Ενσαλίβα, Ράμος, αδελφός Αλβες, Ασκάρατε. Αχ, Μανού(λα) μου, από την Μπενφίκα πήραμε μόνο τον Μαντούκα. Ναι, πράγματι, στόχος είναι η δημιουργία μιας ομάδας που θα στηρίζεται σε Ελληνες παίκτες.

Στον Ολυμπιακό ο κόουτς Λεμονής εντόπιζε επί 1,5 μήνα τους δικούς του στόχους, γυρνώντας τον κόσμο. Πήγε στην Αγγλία, στη Δανία, στην Αμερική και πού δεν πήγε. Τελικά ύστερα από τεράστια προσπάθεια τους εντόπισε όλους τους στόχους, ήρθε ο Ιβιτς, "όπλισε" και τους "σκότωσε". Και πήγε Αργεντινή και πήρε αυτούς που ήξερε και για τους οποίους είχε πάει τόσες φορές. Το μόνο παράξενο είναι πως αυτή τη φορά που τους είπε "ήρθα να πάρω τον Νούνιες και τον Μονταΐνι" δεν άρχισαν να γελάνε οι άνθρωποι. Η μόνη εξήγηση είναι ότι μάλλον τον έχουν συμπαθήσει για την επιμονή του…

Στον Παναθηναϊκό τις αποφάσεις παίρνει ο "εφέντ αγάς" Γιάσμινκο Βέλιτς. Κατ' αρχήν δεν δίνει με τίποτα τους Νίλσον και Σέριτς, γιατί χωρίς αυτούς τι άκρα θα έχεις; Κατά δεύτερον υπόσχεται στον Ελίνι Δημούτσο πως θα λογίζεται από φέτος βασικός, ως δέλεαρ για μεταγραφή. Α ναι, και τρίτον προσλαμβάνει τον Πεσέιρο που οι πθανότητες να ξέρει τον Δημούτσο και να του δώσει ευκαιρίες είναι όσες να αρνηθείς σε ομάδα να της πουλήσεις τον Σέριτς έτσι και τον θέλει!
Επίσης, ο Απόλλων Καλαμαριάς ξεκίνησε προετοιμασία σήμερα 25/06/07. Ζήλεψε φαίνεται τις Σαν Τζούλια, Ντάτσια Τσιτσινάου και Μπιρκικάρα που παίζουν Ιντερτότο.
Μας βάρεσε η ζέστη…».