Το πρώτο δείγμα της δουλειάς Ιβιτς (SportDay / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Στη συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΠΑΕ Ολυμπιακός τις προάλλες, όταν ο Ιλια Ιβιτς παρουσίασε την ανάλυσή του για τα «αυτονόητα του ποδοσφαίρου», η περιγραφή που διέρρευσε ήταν ότι οι «παλαιοί κύριοι» κοιτάζονταν μεταξύ τους... σαν ν' άκουγαν απ' τον Σέρβο επαγγελματία κάτι το καινοφανές. Πιθανότατα, πράγματι, κανείς δεν τους τα είχε πει (ή δεν ενδιαφέρθηκαν να τους τα πει κάποιος) στο παρελθόν.

Ο Σωκράτης Κόκκαλης χαμογέλασε, λέει, με νόημα (ικανοποιημένος) ότι «μάλλον κάναμε καλή επιλογή». Ναι, βρήκαν αυτόν που θα τους περάσει απέναντι, στην Αμερική! Οχι, ακριβώς, η πιο παράξενη αντίδραση από ιδιοκτήτη που τον ρώτησαν, παλαιότερα, για τεχνικό διευθυντή και απάντησε αυθορμήτως αποκαλύπτοντας την οριακή σχέση του με την τρέχουσα πραγματικότητα, «και ποιος έχει στην Ελλάδα τεχνικό διευθυντή;».

Κάλλιο αργά παρά ποτέ, το αποτέλεσμα είναι ότι στον Ολυμπιακό φαίνεται πως ξημέρωσε και είδαν το αληθινό φως. Σε μια νύχτα μέσα! Διότι τέτοια υπόθεση, μιας νύχτας, δείχνει πως υπήρξε η απόφαση ανανέωσης (επειδή δεν πήγαινε άλλο) του οργανογράμματος. Εάν ήταν προσχεδιασμένο, ποιος ο λόγος να ταλαιπωρείται ως τότε, πασχίζοντας να κάνει (και) τον τεχνικό διευθυντή, ο Τάκης Λεμονής;

Ο ένας σχεδιασμός, λοιπόν, ντε φάκτο ακυρώθηκε. Ο επόμενος μπήκε, αμέσως, σε φάση υλοποίησης. Ευλόγως προτεραιότητες, και τα πρόσωπα που θα τις εξυπηρετούσαν, αναθεωρήθηκαν. Πλέον, η ροή μοιάζει (από... παλίρροια, με τα νερά μία δώθε μία κείθε κι όλο στο ίδιο σημείο να ευρισκόμαστε, τώρα) σαφής και ανεπίστρεπτη. Δεν ξέρω πώς νιώθει επειδή πέρασε απ' το πρώτο στο δεύτερο πλάνο, εάν αυτό είναι το θέμα, ο Λεμονής.

Οπως και αν νιώθει, είναι ανθρώπινο και κατανοητό. Δεν είναι, ωστόσο, το πρωτεύον. Η ουσία είναι, και σημασία έχει, να γίνεται η δουλειά. Για τον σύλλογο. Ποιος τη διεκπεραιώνει, είναι εσωτερικό ζήτημα του συλλόγου. Το μόνο που μετρά, στο τέλος, είναι το αποτέλεσμα. Να προτάσσεται όχι ποιον παίρνουμε αλλά ποιος τον έφερε, είναι τουλάχιστον ύποπτο.

Ο Ολυμπιακός, σημειώναμε την επομένη των ανακοινώσεων Κόκκαλη, με τους «νεαρούς κυρίους» αποκτά ευελιξία, ταχύτητα, δυναμισμό, ρεαλισμό, λειτουργικότητα, αποτελεσματικότητα. Ενα πρώτο δείγμα είναι, ήδη, εμφανές. Απ' το ίδιο αυτό πρώτο δείγμα προκύπτει (το επιπλέον) ότι ο Ολυμπιακός αποκτά και πιο «ανοικτό πρόσωπο» απέναντι στο κοινό. Πιο δεκτικό, στο να ενημερώνει τι επιδιώκει να κάνει.

Ο Ιβιτς θα έχει τις επιτυχίες του, θα έχει και τις αποτυχίες του. Οπως όλοι όσοι δραστηριοποιούνται σε τούτο τον, αυτονόητου ρίσκου, τομέα. Εκείνο που δεν αντέχει πολλή συζήτηση είναι ότι ξέρει, πια, τη δουλειά (αρκετά) καλά. Για την ακρίβεια, την έμαθε καλά στα δυόμισι χρόνια που την έκανε στην ΑΕΚ. Και, πάντως, την ξέρει καλύτερα απ' οποιονδήποτε άλλον θα μπορούσε σήμερα να την κάνει για λογαριασμό του Ολυμπιακού.

Θυμάμαι τη βραδιά, Ιούλιο του 2004 στον γάμο του Τάκη Φύσσα μετά το Euro, που ο Ντέμης Νικολαΐδης μου είπε ότι «θα πάρουμε τεχνικό διευθυντή τον Ιβιτς». Τη θεώρησα έξοχη κίνηση. Τύχαινε να γνωρίζω τον Ιλια. Και απ' όσα γνώριζα, είχα φτάσει στο σημείο να πιστεύω ότι ο βασικός λόγος που έπαιζε ποδόσφαιρο ήταν να... περάσουν τα χρόνια και να έλθει η στιγμή να αναλάβει τον ρόλο που πραγματικά του αντιστοιχεί. Τον ρόλο, να σχεδιάζει το ποδόσφαιρο απέξω. Αφ' υψηλού.