Η φανέλα του Κρόιφ βρήκε άξιο διάδοχο (SportDay / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Όταν τον Αύγουστο του 1999 ο Αρσέν Βενγκέρ πλήρωνε τα χρήματα που απαιτούσε η Γιουβέντους για να τον φέρει στο «Χάιμπουρι», κάποιοι τα θεώρησαν πεταμένα λεφτά. Στους ελάχιστους μήνες της παρουσίας του στο Τορίνο ο Τιερί Ανρί δεν είχε επιδείξει κάτι το ξεχωριστό.

Η θέση του ήταν κάτι ανάμεσα σε εξτρέμ και περιφερειακό φορ. Το 1998 η Γαλλία κατέκτησε το Μουντιάλ στα δικά της γήπεδα με τον Ανρί βασικό σε κάποια ματς. Σκόραρε με τη Νότια Αφρική και τη Σαουδική Αραβία, αλλά γενικότερα δεν έκανε κάτι που να αφήσει τη σφραγίδα του στον τελικό θρίαμβο. Ηταν ένας ποδοσφαιριστής που δεν έμοιαζε να έχει περιθώρια για κάτι σπουδαίο στην καριέρα του! Ισως γιατί δεν είχε ξεκάθαρη θέση. Ισως γιατί ποτέ δεν είχε ζορίσει τον εαυτό του να καταλάβει τι είναι για τον ίδιο καλύτερο!

Ο Αρσέν Βενγκέρ υπήρξε ο Πυγμαλίωνάς του. Δάσκαλος αληθινός από την πρώτη μέρα που συναντήθηκαν στη Μονακό, είναι αυτός που τον έβγαλε στον αφρό. 1996, και ο νεαρός Τιερί με τη φανέλα των Μονεγάσκων επιθυμούσε να παίζει στα άκρα. Ο Αλσατός τεχνικός έβλεπε πως αυτό δεν τραβούσε. Κάποιες φορές όμως ο Ανρί με την εξαιρετική τεχνική κατάρτισή του κατάφερνε να ανατρέπει τις άμυνες. Αν και δεν συνέβαινε όσο συχνά έχει ανάγκη η ομάδα.

Οταν ξαναβρέθηκαν στο Λονδίνο, ο Βενγκέρ ήταν κάθετος. Ο Ανρί θα έπαιζε εκεί που θα του υποδείκνυε ο ίδιος και όχι όπου επιθυμούσε. Σε μία συνέντευξή του πριν από λίγα χρόνια ο Ανρί παραδέχτηκε πως αυτό του έσωσε την καριέρα. Και στην Αγγλία άρχισε να απολαμβάνει το ποδόσφαιρο.

Ποδοσφαιριστής απρόβλεπτος, με ικανότητα να κάνει σλάλομ και να σκοράρει από απίθανες θέσεις, ο Τιερί έγινε σιγά σιγά ο κορυφαίος σε αυτόν τον ρόλο. Πιθανότατα σαν αυτόν να μην υπάρχει αυτή την ώρα άλλος στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο που να μπορεί να παίξει επιθετικός, ξεκινώντας από τόσο πίσω. Για την ακρίβεια, δεν πρέπει να υπάρχει άλλος σαν τον καλό Ανρί, αυτόν που το 2005-2006 πήρε από το χέρι την Αρσεναλ και την πήγε στον τελικό, αλλά τη σεζόν που έληξε δεν ήταν στα πάνω του. Είχε τραυματισμούς, πιθανότατα και να απογοητεύτηκε από την κακή πορεία της ομάδας και να μετάνιωσε που έμεινε. Πάντως, δεν ήταν πια ο Ανρί που τρόμαζε.
Στην ερώτηση που του έχει γίνει για τα γκολ που άφησαν «άγαλμα» τόσους γκολκίπερ από την επινόησή του, απαντά πως του αρέσει να ξαφνιάζει πρώτα από όλους τον εαυτό του! «Κάνω κάτι που να μην το περιμένω ούτε εγώ ο ίδιος», είχε πει στη «Sunday Telegraph» το 2003.

Ο Χένρι Γουίντερ, ένας από τους κορυφαίους Βρετανούς αρθρογράφους, τον έχει αποκαλέσει «αληθινό ποδοσφαιρικό Ζορό, που εμφανίζεται από το πουθενά σε κάποιες φάσεις και δίνει τη λύση στο αδιέξοδο»! Ο Ανρί δεν είναι πλήρης, λένε οι επικριτές του. Δεν σκοράρει αρκετά συχνά με το κεφάλι! Ωραία, ας συμφωνήσουμε! Ας μου πουν, όμως, πόσοι άλλοι μπορούν να πάρουν την μπάλα στην περιοχή τους και να κάνουν τις κούρσες που κάνει αυτός, πριν τελειώσουν τη φάση με ένα πλασέ ή δυνατό σουτ; Σκεφτείτε πριν απαντήσετε. Ολος ο χρόνος δικός σας. Και αν δεν βρίσκετε απάντηση, είναι απλούστατα γιατί σαν αυτόν δύσκολα θα βρείτε άλλο φορ τόσο κοντά στην άποψη του τι χρειάζεται στο σύγχρονο ποδόσφαιρο του 21ου αιώνα. Η μετακίνησή του στην Μπαρτσελόνα ήταν το καλύτερο για όλους. Για τον ίδιο, που θα έχει στα 30 του χρόνια την ευκαιρία να ανανεώσει τα ενδιαφέροντά του. Για την Αρσεναλ, που παίρνει 25 εκατ. ευρώ έπειτα από 8 χρόνια εξαιρετικής προσφοράς από τον Γάλλο. Για τον Βενγκέρ, που ήξερε πως η ομάδα του ήταν εξαρτημένη από τον συμπατριώτη του. Και φυσικά θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν τελικά η φανέλα με το νούμερο 14 θα βρει μετά τον Κρόιφ διάδοχο στην Μπαρτσελόνα. Αν κάποιος μπορεί να σηκώσει το βάρος της, αυτός είναι ο Ανρί. Που φεύγει από το Λονδίνο έχοντας δώσει και την καρδιά του για την ομάδα με το κανόνι στη φανέλα. Βλέποντας τα τέρματα που πέτυχε αυτά τα χρόνια, μένεις πραγματικά άφωνος. Γιατί ο Γάλλος φορ διαθέτει ένα εκπληκτικό ρεπερτόριο στην εκτέλεση. Με σουτ αριστερό ή δεξί, πλασέ έξω από την περιοχή, μέσα από την περιοχή, με τακουνάκι, με ατομική ενέργεια από τη σέντρα! Πέρασε μέσα σε 8 χρόνια στην κορυφή της λίστας των σκόρερ στην ιστορία της Αρσεναλ τον εξαιρετικό Ιαν Ράιτ, αλλά και πολλούς μεγάλους που φόρεσαν αυτή τη στολή. Ονόματα όπως αυτά του Κλιφ Μπάστιν, του Τεντ Ντρέικ, του Τζον Ράντφορντ, του Τσάρλι Νίκολας, του Μάλκολμ Μακντόναλντ, του Αλαν Σμιθ, του Φρανκ Στέιπλετον, του Ντένις Μπέργκαμπ έμειναν γρήγορα πίσω από αυτόν τον νεαρό Γάλλο, που έβγαζε μια αλαζονεία στους πανηγυρισμούς, είχε ένα ιδιότυπο στυλ και ήθελε να προκαλεί. Θα τους λείψει πολύ, γιατί ο Ανρί πραγματικά είναι ξεχωριστός. Από την άλλη και ο ίδιος γνωρίζει πως χωρίς αυτή τη μετακίνηση στο Λονδίνο, το 1999, και χωρίς τις συμβουλές του Βενγκέρ η καριέρα του θα είχε βαλτώσει και ποιος ξέρει πού θα αγωνιζόταν σήμερα.