Και τον τίτλο να φέρει μόνος του στον Πειραιά, τα 2,2 εκατ. τον χρόνο φαίνονται πολλά. Εκείνο που εντυπωσίασε χθες στο παρκέ του Φαλήρου ήταν η αγωνιστικότητά του. Μεγάλη υπόθεση να έχεις γυρίσει από εγχείρηση αχίλλειου τένοντα και να σκίζεσαι έτσι. Μπράβο του τού μάγκα. Αντί να καθίσει πάνω στα λεφτά, σκίστηκε. Για να είμαστε δίκαιοι, από τότε που γύρισε το είχε ξανακάνει.
Αυτή τη φορά, όμως, έπιασε τη μεγάλη απόδοση και «καθάρισε» τον πρωταθλητή Παναθηναϊκό. Τα συνήθη κόλπα του Γκέρσον χθες δεν θα φτούραγαν. Ούτε ένα από τα συνηθισμένα δεκάλεπτα του γίγαντα Σοφοκλή. Εδώ χρειάζονταν ποιότητα και κλάση. Τα έβαλε στις σωστές δόσεις σκοραρίσματος, ασίστ και άμυνας. Ο Αρβιντας Μασιγιάουσκας επέστρεψε. Το καλοκαίρι τον χαρακτηρίσαμε «Ρίμπο του μπάσκετ». Επρεπε να φτάσουμε στο επόμενο καλοκαίρι για να δικαιωθεί ο χαρακτηρισμός. Η επιστροφή του «Μάτσε» δίνει στον Ολυμπιακό ηθικό και αυτοπεποίθηση. Ωστόσο, κατά τη γνώμη μου δεν αλλάζει τα δεδομένα. Ενας παίκτης εναντίον μιας ομάδας είναι πάντοτε δύσκολη υπόθεση. Μόνο οι παραμυθάδες του ΝΒΑ φτιάχνουν τέτοιες ιστορίες, υπερβάλλοντας κατά καιρούς για τα κατορθώματα του Μάτζικ, του Λάρι Μπερντ, του Τζόρνταν και τώρα τελευταία του ΛεΜπρον Τζέιμς. Αν ο Γκέρσον είχε μάθει νωρίς την ομάδα να παίζει ως τέτοια και με τον Μασιγιάουσκας στην πεντάδα της, θα μπορούσε να γίνει αλλιώς η συζήτηση. Τι προλαβαίνει να κάνει τώρα; Τουλάχιστον να μην τσακωθεί με κάποιον από τους βασικούς...