Αφεντικό στην πόλη του (Βασίλης Μοιρώτσος)

Τη στιγμή που τελείωσε η συνέντευξη Τύπου εν όψει του φάιναλ φορ, σήμανε η ώρα για την τελική ευθεία. Λίγες ώρες μακριά από τη μεγάλη διοργάνωση που φιλοξενεί φέτος η χώρα μας, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν κρύφτηκε. «Είμαστε πανέτοιμοι για να παίξουμε καλό μπάσκετ. Εχουμε την ευκαιρία να τα καταφέρουμε στην πόλη μας». Ο Παναθηναϊκός είναι το φαβορί. Από τις κουβέντες του ο Ομπράντοβιτς, ίσως χωρίς να το καταλάβει, έβγαλε τον πρώτο και σημαντικότερο από τους λόγους που οι «πράσινοι» ξεκινούν από τη θέση του οδηγού απέναντι σε Ταού, ΤΣΣΚΑ και Μάλαγα. Είναι η πόλη τους. Η έδρα τους. Το σπίτι τους.

Ο Παναθηναϊκός είναι το φαβορί. Διότι τα έχει καταφέρει σε πολύ δυσκολότερες συνθήκες. Στο Παρίσι το 1996 οι «πράσινοι» οπαδοί ήταν κατά χιλιάδες περισσότεροι από αυτούς των αντιπάλων. Πράσινο αβαντάζ. Στη Θεσσαλονίκη το 2000 «κατάπιαν» σε παλμό αυτούς της Μακάμπι. Πράσινο αβαντάζ. Στην Μπολόνια το 2002 αποτελούσαν τεράστια μειοψηφία. Τούμπα το αβαντάζ. Ο Ομπράντοβιτς και οι παίκτες του αντιμετώπισαν στον προ πενταετίας τελικό την ιταλική Βίρτους και την φλογισμένη εξέδρα της. Κανείς δεν τολμούσε να πει πως ο Παναθηναϊκός μπορούσε να πάρει εκείνο το τρόπαιο. Την ιστορία την ξέρετε. Και την κατάληξη της.

Ο Παναθηναϊκός είναι το φαβορί. Οσοι μιλούν για περισσότερο άγχος λόγω της έδρας και του κόσμου, καλό θα είναι να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους. Θα πειστούν για το λάθος τους ρωτώντας οποιονδήποτε παίκτη του «τριφυλλιού». Η παρουσία του κόσμου και η φωνή από την εξέδρα είναι ικανή μονάχα να γιγαντώσει τους παίκτες. Οπως έγινε και πριν εφτά χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Στο κάτω κάτω της γραφής, αν η έδρα αγχώνει αντί να ενισχύει, τότε γιατί όλοι «σφάζονται» για το πλεονέκτημα αυτής σε όλες τις διοργανώσεις.

Ο Παναθηναϊκός είναι το φαβορί. Αν δεν σας αρκούν τα παραπάνω, πάμε στα αγωνιστικά. Τη ΤΣΣΚΑ τη θαυμάσαμε όλη τη χρονιά για το καταπληκτικό της παιχνίδι σε άμυνα και επίθεση, για τις πολλές λύσεις, για τον προπονητή της. Την Ταού τη θαυμάσαμε όλη τη χρονιά για το εντυπωσιακό της μπάσκετ, για τον ρυθμό που μπορεί να σε κομματιάσει, για την περιφερειακή της γραμμή. Προσθέστε εσείς ότι άλλο θέλετε στα προτερήματα των δύο - θεωρητικά - βασικότερων αντιπάλων του Παναθηναϊκού. Κάντε τώρα τη σύγκριση. Ποια απ' όλες τις ομάδες της Ευρωλίγκας πήρε όσα παιχνίδια ήθελε να πάρει; Ο Παναθηναϊκός έκανε τρεις ήττες στην πρώτη φάση, όταν είχε εξασφαλίσει και μαθηματικά την πρώτη θέση. Τα ίδια και στη δεύτερη φάση. Μία ήττα, χωρίς επιπτώσεις και όταν όλα είχαν κριθεί. Στα προημιτελικά ξεμπέρδεψε σε δύο βράδια με την Ντιναμό. Τώρα δεν έχει περιθώρια ούτε για μισό λάθος. Η παρουσία του όλη τη χρονιά μας δείχνει πως οποιοδήποτε παιχνίδι με βαθμολογικό κίνητρο έπαιξε, είτε σε Ευρώπη, είτε σε Ελλάδα, το πήρε. Ο συλλογισμός δικαιολογημένος: Γιατί να μην το κάνει και τώρα;

Ο Παναθηναϊκός είναι το φαβορί. Στην Ευρωλίγκα «καθάριζε» τις πρωτιές των ομίλων πιο γρήγορα από κάθε άλλον. Στο πρωτάθλημα φρόντισε από νωρίς να εξασφαλίσει την πρώτη θέση. Ουσιαστικά την καπάρωσε με το «διπλό» στο ΣΕΦ. Ομοίως και το κύπελλο. Η νίκη στην έδρα του «αιώνιου» τον έστειλε από τον Οκτώβριο στην απονομή. Παρ' όλα αυτά, παίκτες και προπονητές το διατυμπάνιζαν παντού. «Δεν παίζουμε το μπάσκετ που μπορούμε. Δεν έχουμε φτάσει στο 100% των δυνατοτήτων μας». Τώρα είναι η ώρα. Που ξέρετε. Ισως ο Ομπράντοβιτς να περίμενε τούτη τη στιγμή, τούτη την εποχή για να φορτσάρει την ομάδα του. Για θυμηθείτε τις λέξεις του. «Είμαστε πανέτοιμοι για να παίξουμε καλό μπάσκετ». Εκείνος ξέρει καλύτερα. Υπομονή. Την Κυριακή το βράδυ θα μάθουμε όλοι μας.