Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Ντον Ρέβι (SportDay / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Τέτοιες μέρες πριν από έξι χρόνια η φιλοξενούμενη ομάδα στο «Ελαντ Ρόουντ» ήταν η Βαλένθια. Η διοργάνωση ήταν το Τσάμπιονς Λιγκ και στα ημιτελικά του η Λιντς Γιουνάιτεντ είχε φτάσει μέσα από ταξίδια, στο Μιλάνο, τη Βαρκελώνη, τη Μαδρίτη, τη Ρώμη, την Κορούνια. Μία σεζόν νωρίτερα η νεανική ομάδα που είχε δημιουργήσει ο Ντέιβιντ Ο' Λίρι είχε φτάσει στα ημιτελικά και του ΟΥΕΦΑ.

Κάθε χρόνο διεκδικούσε τον τίτλο. Ολοι έλεγαν πως ήταν θέμα χρόνου να επαναληφθούν οι χρυσές μέρες των δεκαετιών του '60 και του '70. Εκεί έγινε το λάθος. Ο τότε πρόεδρος, Πίτερ Ρίτσντεϊλ, ξόδεψε πολλά λεφτά -χρεώνοντας την ομάδα- κυνηγώντας το όνειρο: την υπέρβαση. Ο Φέρντιναντ, ο Φάουλερ, ο Μπρίτζες, ο Σεθ Τζόνσον, κόστισαν πολύ παραπάνω από ό,τι μπορούσε να αντέξει το ταμείο. Οι τράπεζες έδωσαν δάνεια, αλλά τα πόδια έφταναν έξω από το πάπλωμα. Τα χρέη έπνιξαν την ανώνυμη εταιρεία, ο Ρίτσντεϊλ έφυγε νύχτα, η ομάδα υποβιβάστηκε αναγκασμένη να πουλήσει όλα τα αστέρια (Βίντουκα, Κιούελ, Ρόμπινσον, Σμιθ, Γουντγκέιτ, Μπόιερ) προκειμένου να ξεπληρώσει το δυσβάσταχτο χρέος. Σε μια χώρα όπου οι νόμοι είναι για όλους, η Λιντς Γιουνάιτεντ βρέθηκε με 170 εκατομμύρια ευρώ χρέη, πούλησε την ιστορική έδρα της σε ένα κονσόρτσιουμ και προσπάθησε με περιορισμένα κεφάλαια να ανακάμψει. Ο πρώην πρόεδρός της Τσέλσι Κεν Μπέιτς ανέλαβε, έχοντας την αμέριστη συνεισφορά του παλιού άσου της ομάδας Πίτερ Λόριμερ, αλλά το καράβι δεν ήταν εύκολο να ξαναβρεί τη ρότα του. Παρ' όλα αυτά, τα χρέη κατέβηκαν σχεδόν στα 10 εκατομμύρια ευρώ και η ομάδα πέρυσι παραλίγο να επιστρέψει, χάνοντας στο μπαράζ από τη Γουότφορντ. Αν τα είχε καταφέρει, τα 70 εκατομμύρια ευρώ που θα έμπαιναν στο ταμείο θα γιάτρευαν τα προβλήματα. Η φετινή χρονιά άρχισε άσχημα και τελείωσε ακόμα χειρότερα χθες, με την κωμωδία που παίχτηκε στο «Ελαντ Ρόουντ», το οποίο πια η ομάδα ενοικιάζει από τους νέους ιδιοκτήτες! Η Ιπσουιτς ισοφάρισε στο τέλος και ουσιαστικά έριξε τη Λιντς στην τρίτη κατηγορία, για πρώτη φορά. Το ότι το ματς διεκόπη στις καθυστερήσεις (ο κόσμος μπήκε στο γήπεδο, όλοι νόμιζαν πως έληξε, αλλά ο διαιτητής επανέφερε τις ομάδες μισή ώρα αργότερα για να παιχτούν τα τελευταία 40 δευτερόλεπτα) ήταν το αποκορύφωμα του διασυρμού. Το κόκκαλα του μεγάλου Ντον Ρέβι θα τρίζουν. Ο άνθρωπος που μετέβαλε την ομάδα από μεσαίο σύλλογο της Β' εθνικής σε μία από τις κορυφαίες για μία δεκαετία που είδε ποτέ το άθλημα, ο άνθρωπος που κάποτε άλλαξε τα χρώματα από μπλε σε άσπρα για να έχουν οι παίκτες του την ίδια στολή με τη μεγάλη Ρεάλ Μαδρίτης, δεν θα πίστευε ποτέ πως η απληστία θα οδηγούσε στην απαξίωση την αγάπη της ζωής του!

Oταν πίσω από την επιτυχία κρύβεται το όραμα

Την περασμένη σεζόν έγινε η πρώτη ομάδα σε όλες τις κατηγορίες της Βρετανίας που εξασφάλισε την άνοδο. Φέτος η Γκρέτνα πήρε το «εισιτήριο» για τη μεγάλη κατηγορία της Σκωτίας, ενώ ενδιάμεσα έγινε η πρώτη ομάδα τα τελευταία 100 χρόνια στην ιστορία του Κυπέλλου Σκωτίας που, αν και από την τρίτη εθνική, έπαιξε στον τελικό!

Τι κι αν έχασε από τη Χαρτς στα πέναλτι, κατάφερε να παίξει στην Ευρώπη, έστω και για λίγο. Χθες εκπληρώθηκε ένα όνειρο για τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό θαύμα στο βρετανικό ποδόσφαιρο από την εποχή της Νότιγχαμ Φόρεστ του Μπράιαν Κλαφ. Ενας 60χρονος επιχειρηματίας, ο Μπρουκς Μάιλσον, απέχει πολύ από το στερεότυπο του παράγοντα που συνήθως ασχολείται με το άθλημα! Περνά την ώρα των αγώνων, όχι στις θέσεις VIP, αλλά στην εξέδρα των φανατικών οπαδών, καπνίζοντας μάλιστα σχεδόν 100 τσιγάρα τη μέρα! Εχει μακριά αλογοουρά, δεν φορά σχεδόν ποτέ κοστούμι και για το ντύσιμό του προτιμά τα τζιν και τις καουμπόικες μπότες! Πίνει μόνο Lucozade και οι γενικότερες καταχρήσεις του τον οδήγησαν στο χειρουργείο, με δύο καρδιακές προσβολές και ρήξη σπλήνας. Κι όμως, αντέχει, μετατρέποντας μέσα σε πέντε χρόνια την Γκρέτνα σε ομάδα πρότυπο!

Αγόρασε την ομάδα Γκρέτνα το 2002 και την επανέφερε στο προσκήνιο, μια και φυτοζωούσε από το 1947. Γεννημένος στο Ντάραμ, δίπλα στο Σάντερλαντ, αν και Αγγλος, λάτρεψε τη Σκωτία! Την τεράστια περιουσία του -που εκτιμάται στα 80 εκατομμύρια ευρώ- τη δημιούργησε μέσα από την ασφαλιστική αγορά και την επένδυση σε ακίνητα. Σε αντίθεση, επίσης, με άλλους παράγοντες, έχει δώσει λεφτά σε 70 συλλόγους που είχαν ανάγκη σε μικρότερες κατηγορίες, ενώ συντηρεί με χρήματα και παροχές ακόμα και κλαμπ οπαδών αντίπαλων ομάδων!

Ο Μάιλσον στα 11 χρόνια του είχε ένα σοβαρό ατύχημα. Μια αναπάντεχη πτώση προκάλεσε ζημιά στη μέση και τη λεκάνη του και στη συνέχεια έχασε και ένα νεφρό! Υπήρχαν φόβοι πως δεν θα ξαναπερπατήσει, αλλά αυτός, όχι μόνο το πέτυχε, αλλά εξέπληξε και τους γιατρούς με την επιμονή του! Μεγάλωσε υποστηρίζοντας την Καρλάιλ και έζησε το 1974 το όνειρο της ανόδου της αγαπημένης ομάδας του στην Α' κατηγορία της Αγγλίας.

Με τα χρόνια έγινε λάτρης των ακαδημιών, πιστεύοντας πως εκεί βρίσκεται το μέλλον του αθλήματος. Εχει δώσει πολλά χρήματα σε όσες ομάδες συντηρούν φυτώρια. Η Γκρέτνα ήδη έχει κάνει άλματα και σε αυτό το επίπεδο και φιλοδοξεί σε λίγα χρόνια να μη χρειάζεται πια να ξοδεύει πολλά λεφτά για μεταγραφές. Ο Μάιλσον προετοίμασε και την επόμενη μέρα, με τη δημιουργία ολοκαίνουργιου γηπέδου 6.000 θέσεων, ώστε να μην κοπεί η Γκρέτνα στον έλεγχο των στάνταρ της σκωτσέζικης Πρέμιερ Λιγκ! Το ιστορικό γηπεδο «Ρέιντεϊλ Παρκ» περισσότερο θύμιζε παιδικό στάδιο και ο Μάιλσον δεν ήθελε πια η δική του ομάδα να αγωνίζεται εκεί.

Ο προπονητής του συλλόγου, Ρόουαν Αλεξάντερ, απέχει επίσης παρασάγγας από το στυλ που έχουμε συνηθίσει. Είναι στην ομάδα από την εποχή που η Γκρέτνα δεν είχε λεφτά για να πληρώσει ούτε τα δημοτικά τέλη! Εχει δουλέψει κατά καιρούς στον σύλλογο ως ηλεκτρολόγος, ως υδραυλικός, ως οικοδόμος. Ενίοτε και ως φύλακας, έχοντας αναλάβει παράλληλα και την επίβλεψη του χόρτου! Ολα αυτά επειδή αυτή η ομάδα είναι ο έρωτάς του! Ο Μάιλσον διέκρινε σε αυτόν τη σπίθα της διάκρισης και του έδωσε εν λευκώ την αγωνιστική λειτουργία. Ο πρόεδρος δεν έχει μπει ποτέ στα αποδυτήρια πριν από ματς και ποτέ δεν επιθυμεί να περάσει τη γνώμη του στον τεχνικό για την ενδεκάδα!

Η περίπτωση της Γκρέτνα είναι σπάνια. Και δείχνει για πολλοστή φορά πώς ένας άνθρωπος μπορεί να αλλάξει δραστικά τη μοίρα μιας ομάδας. Και, ταυτόχρονα, πως πίσω από κάθε ποδοσφαιρική επιτυχία δεν κρύβεται αναγκαστικά μόνο το χρήμα. Τέτοιο έχουν πολλοί. Οραμα, όμως, ελάχιστοι!