Αφήστε τους να παίξουν (Sportday / Μπάμπης Χριστόγλου)

Tώρα που έβαλε τους Σέρβους στο καλάθι, ο Σοφοκλής δεν ήταν χοντρός; Τώρα που έπαιξε είκοσι λεπτά και άλλαξε την εικόνα του παιχνιδιού του Ολυμπιακού σε απόλυτο βαθμό, δεν είναι κακομαθημένος; Τώρα ο Σοφοκλής συμμορφώθηκε κι έγινε παίκτης της ομάδας, εργαλείο στα χέρια του προπονητή; Ερώτηση που την απευθύνω σε όλους αυτούς που δεν ξέρουν πώς να χειριστούν το πλούσιο ταλέντο των αθλητών. Είτε είναι προπονητές είτε παράγοντες είτε οτιδήποτε άλλο. Με την εμφάνισή του στο Βελιγράδι ο Σχορτσιανίτης απέδειξε ότι μέσα στο γήπεδο μπορεί όχι μόνο να κάνει τη διαφορά, αλλά να παρασύρει στο πέρασμά του κάθε αντίπαλο. Με τέτοιους παίκτες στη σύνθεσή σου αποκτάς τεράστιο πλεονέκτημα ακόμα και στα πιο δύσκολα παιχνίδια. Εκτός γηπέδου μπορεί να έχει συμπεριφορά άθλια. Μπορεί να γυρνά από το ένα μπαρ στο άλλο. Ο Ολυμπιακός δεν τον πήρε όμως για να ανοίξει κατηχητικό. Ούτε γιος του Γκέρσον είναι για να τον κλειδώνει στο δωμάτιό του. Τον πήρε για να κερδίζει τα παιχνιδάκια, κάτι που έγινε πρώτη φορά φέτος στο Βελιγράδι. Ο Σοφοκλής είναι κάτι αντίστοιχο με τον Καστίγιο στο ποδόσφαιρο. Προς Θεού, όχι στα κιλά. Στην προβληματική συμπεριφορά, όμως, έχουν κοινά στοιχεία. Στην μπάλα, στο μπάσκετ και σε οποιοδήποτε άλλο άθλημα δεν νικούν τα καλά παιδιά. Νικούν αυτοί που έχουν πλούσιο ταλέντο. Γι' αυτό και αυτοί πρέπει να παίζουν. Κι αν θέλετε να το πάμε και παρακάτω, τι να το κάνω αν είναι ένας παίκτης υπόδειγμα χαρακτήρα και τη βρίσκει με τις δεκατρείς. Ο οπαδός θα πάει στο γήπεδο για να δει μια ντρίμπλα, ένα ωραίο γκολ, ένα κάρφωμα, μια εντυπωσιακή ενέργεια, άσχετα αν ο πρωταγωνιστής είναι κακό παιδί. Στην Ελλάδα της υποκρισίας, όμως, που έχουμε βάλει κορόνα στο κεφάλι μας τον «επαγγελματισμό», τα κακά παιδιά είναι στην απ' έξω. Το επαγγελματισμός είναι σε εισαγωγικά διότι περιορίζεται στην απόδοση του πλήρους ελέγχου στον προπονητή και τον περιορισμό σε δεύτερη μοίρα του προϊόντος που έλκει τους φιλάθλους, δηλαδή του ατόφιου ταλέντου. Συγγνώμη, Γιώργο, για την κουβέντα που θα πω, αλλά εσείς οι προπονητές αφήστε, επιτέλους, τα παιδιά να παίξουν και καθίστε στον πάγκο σας.