Χρωστάμε ένα ευχαριστώ και μία συγγνώμη στα Γιάννενα (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Aυτά τα παιδιά που έφεραν τον ΠΑΣ Γιάννινα στην ημιτελική φάση του Κυπέλλου απαιτούν από όλους μας μία συγγνώμη. Και τους χρωστάμε και ένα ευχαριστώ. Γιατί έπρεπε να κοντράρουν στα ίσια τον Ολυμπιακό για να μπουν στα σπίτια μας.
Για να μάθει ο κόσμος τον Κοντογουλίδη, τον Σαϊτιώτη, τον Ντάσιο, τον Γεωργιάδη, τον Κασναφέρη, τον Τόλιο. Για να θυμηθούμε ξανά το όνομα του Μπελά, του Κούσα και του Γήττα. Το ποδόσφαιρο στη Β' Εθνική δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα περισσότερα ματς της Σούπερ Λίγκας. Αλλά η ελληνική λογική που θέλει όλα τα φώτα της δημοσιότητας να πέφτουν στον αποκλεισμό του ισχυρού και όχι στην υπέρβαση του μικρού δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει, όσο ο Τύπος θα σκέφτεται με εμπορικά κριτήρια και όχι με αγωνιστικά όταν αξιολογεί μία είδηση.

Το Κύπελλο σε κάθε χώρα, από τη στιγμή που (κάκιστα) η ΟΥΕΦΑ κατάργησε το Κυπελλούχων, έχασε την όποια αίγλη είχε. Ακόμη και σε χώρες όπως η Αγγλία, που παραδοσιακά αυτή η διοργάνωση συγκέντρωνε τα βλέμματα, οι μεγάλοι κατάφεραν να μεταβάλλουν σε μονοπωλιακό το ενδιαφέρον. Από το 1991 και μετά το Κύπελλο Αγγλίας καταλήγει στα ίδια χέρια: Αρσεναλ, Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Τσέλσι. Οι εποχές που η Κόβεντρι, η Γουίμπλεντον, η Σαουθάμπτον και η Σάντερλαντ έφερναν τα πάνω κάτω πέρασαν! Ακόμη περισσότερο στην Ιταλία και την Ισπανία, στις οποίες ποτέ δεν είδαν οι ομάδες το Κύπελλο ως κάτι διαφορετικό από αγγαρεία.

Στην Ελλάδα όμως; Δεν έχουμε την πολυτέλεια να σνομπάρουν οι μικροί τη διοργάνωση. Ούτε και οι μεγάλοι άλλωστε. Για την τηλεόραση είναι αλήθεια πως τέτοια σενάρια όπως φέτος, με Ολυμπιακό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ εκτός τετράδας, προκαλούν πονοκέφαλο. Γι’ αυτούς που αγαπούν την καλή μπάλα, όμως, είναι βάλσαμο. Το 1980, όταν η τριάδα του τέως ΠΟΚ για μοναδική φορά στα χρονικά είχε αποκλειστεί πριν από τα προημιτελικά, ο τελικός ήταν Καστοριά-Ηρακλής. Το ματς ήταν σούπερ, το σκορ (5-2) επιβεβαίωνε πως οι δύο ομάδες μπήκαν στο γήπεδο για να παίξουν μπάλα και η νίκη των «γουναράδων» αποτέλεσε σημείο αναφοράς. Θυμίζω πως η δεκαετία του '80, η τελευταία πραγματικά σπουδαία στο ελληνικό ποδόσφαιρο, έβγαλε στο προσκήνιο ομάδες από την περιφέρεια που κατέκτησαν τίτλους, όπως η Λάρισα και ο ΟΦΗ, είχε ακόμη έναν ΠΑΟΚ σε αληθινά πρωταγωνιστικό ρόλο, που κατέκτησε το τελευταίο του πρωτάθλημα το '85, τον Αρη που διεκδικούσε στα ίσια τίτλους και τον μαγευτικό Ηρακλή του Χατζηπαναγή, που γέμιζε όλα τα γήπεδα στα οποία αγωνιζόταν!

Η πρόκριση του ΠΑΣ Γιάννινα, σε συνδυασμό με την παρουσία στην τετράδα και άλλων δύο ομάδων της περιφέρειας, της Λάρισας και της Skoda Ξάνθης, αποτελούν αληθινό οξυγόνο για όποιον αγαπά την μπάλα.. Για τα Γιάννενα και αυτά τα παιδιά που πέτυχαν τη μεγαλύτερη πρόκριση στην ιστορία της ομάδας, η βραδιά αυτή θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη τους. Οι παλιότεροι, αυτοί που έζησαν την αξεπέραστη ομάδα της δεκαετίας του '70, με τον Αλβαρέζ να τρομοκρατεί τους σέντερ μπακ, τον Κοντογεωργάκη και τον Μοντέζ να παίζουν το ένα-δύο λες και άλλαζαν πάσες με τα… χέρια, βρίσκοντας με ταχυδακτυλουργικό τρόπο τον Γκλασμάνη, έπιασαν τον εαυτό τους να ενθουσιάζεται με την εικόνα του ΠΑΣ μέσα στο Καραϊσκάκη. Και ο κόσμος στην Ηπειρο, που ποτέ δεν εγκατέλειψε την ομάδα, στα δύσκολα και στις εποχές των αλλεπάλληλων υποβιβασμών, δικαιούται να καμαρώνει. Ενας σύλλογος που στήθηκε στο απόσπασμα πριν από λίγα χρόνια, αλλά άντλησε δύναμη από τον αληθινά σπουδαίο λαό του για να ξαναβρεί τον δρόμο του.

Ο ημιτελικός ανάμεσα στη Λάρισα (τη μόνη επαρχιακή ομάδα που έχει πάρει πρωτάθλημα) και τον ΠΑΣ θα, είναι, πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι, και μία συνάντηση ιστορική. Δύο περιοχές που οι οπαδοί είναι πρώτιστα με την ομάδα του τόπου τους και όχι με τον Ολυμπιακό ή τον ΠΑΟ. Αυτό που λείπει από την Ελλάδα γενικά, γι' αυτό και έχουμε κάνει άλματα προς τα πίσω!

Κάν' το όπως ο Μάρκο!

O Βαγγέλης Μάντζιος έχει σπάνια προσόντα. Δυσεύρετα για Ελληνα φορ. Ξέρει μπάλα, έχει καλή κίνηση, χρησιμοποιεί και τα δύο πόδια. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, ακόμη και στην Ευρώπη δεν βρίσκεις πολλούς που πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις. Τι του λείπει για να κάνει την πραγματικά μεγάλη καριέρα; Νομίζω μόνο η νοοτροπία. Ενα παιδί που ενώ πέρυσι άρχισε εντυπωσιακά, σειρά λανθασμένων χειρισμών οδήγησαν στον παραγκωνισμό του.

Ο Μπάκε το καλοκαίρι έδειχνε να μην τον υπολογίζει. Ο Βίκτορ Μουνιόθ, που έχει φάει τα γήπεδα με το κουτάλι, διαπίστωσε από τις πρώτες προπονήσεις πως ο Μάντζιος έχει το πιο σπάνιο πράγμα για έναν κυνηγό: ένστικτο! Στο δεύτερο γκολ προχθές, είχε πάρει θέση περιμένοντας τη σέντρα. Οταν ο Νίνης τον βρίσκει εκπληκτικά, ο Μάντζιος έχει προαποφασίσει πού θα καθοδηγήσει την μπάλα με το κεφάλι.

Στο τρίτο τέρμα η κίνησή του θυμίζει το πρώτο γκολ του Μάρκο φαν Μπάστεν στο 3-1 της Ολλανδίας επί της Αγγλίας στο Euro το 1988. Σταμάτημα, αλλαγή ποδιού πριν προλάβει ο Ανταμς, σουτ χαμηλά στη γωνία του Σίλτον. Πέρυσι σε ένα ματς με την Ξάνθη, από πλάγια ο Μάντζιος μού είχε θυμίσει ξανά τον Φαν Μπάστεν, με σουτ στην κίνηση. Και, ασχέτως αν οποιαδήποτε σύγκριση με τον Ολλανδό (τον πληρέστερο φορ όλων των εποχών κατά την άποψή μου) είναι σαφέστατα άτοπη για τον κυνηγό του ΠΑΟ, την ίδια στιγμή αντιλαμβάνεστε την εκτίμηση την οποία έχω στην αξία του.

Αν δουλέψει περισσότερο, ο Μάντζιος διαθέτει τέτοια χαρακτηριστικά που οι «Σειρήνες» της Ευρώπης δεν θα αργήσουν να ακουστούν. Και στους κερδισμένους, μαζί με τον ίδιο και τον Παναθηναϊκό, θα είναι και η Εθνική ομάδα!