Ο Ολυμπιακός είναι ομάδα-φαινόμενο. Οσο και να της κάνει τη ζωή δύσκολη ο προπονητής της, βρίσκει τη λύση. Πήγε ο Λεμονής χθες και έβαλε σέντερ φορ τον Καστίγιο, αφήνοντας έξω τον Κωνσταντίνου. Το έβλεπες και δεν ήξερες αν πρέπει να σπάσεις την τηλεόραση ή να βάλεις τα γέλια. Σαν να του λες του Καστίγιο ότι εσύ μπορείς να τρέχεις σαν δαίμονας, αλλά εγώ σε καρφώνω στη μεγάλη περιοχή, ανάμεσα στα σέντερ μπακ, για να είμαι σίγουρος ότι δεν θα την ακουμπήσεις. Ηθελα να ήξερα, ο μπαγάσας ο Βούκοτιτς ευχαρίστησε τον Τάκη για την προσφορά ή έδειξε αγνωμοσύνη;
Δηλαδή, έτσι και δεν είχε προπονητή στον πάγκο η ομάδα, τι χειρότερο θα της συνέβαινε; Καλύτερα να το κάνουν οι παίκτες το σύστημα... αυτοδιαχείριση. Να μαζεύονται λίγο πριν από τα παιχνίδια και να τα... κανονίζουν μεταξύ τους. Μήπως και το ματς στην Τούμπα κάπως έτσι δεν το κανόνισαν; Αφού είδαν κι απόειδαν με τα συστήματα του νέου... Τραπατόνι, αποφάσισαν να καθαρίσουν μόνοι τους. Ριβάλντο, Καστίγιο αυτή τη φορά. Τζόρτζεβιτς, Γεωργάτος, Στολτίδης κάποια άλλη. Διότι, εκτός από τους προπονητές, τις διοικήσεις και τις μεταγραφές που θα γίνουν κάποια στιγμή, υπάρχουν δύο πράγματα ακόμα.
Φιλότιμο και αξία. Αυτά τα δύο αρχίζουν εκεί που τελειώνουν οι προπονητές. Εκτός αν πιστεύει κανείς ότι όσα έκαναν χθες σε δύο φάσεις ο Ριβάλντο κι ο Καστίγιο είναι από εκείνα που τους έχουν μάθει ο Μπάγεβιτς, ο Σόλιντ κι ο Λεμονής. Οι κάθε λογής κόουτς αφού δεν μπορούν να τους βοηθήσουν με τα συστήματά τους, ας τους αφήσουν ήσυχους να κάνουν αυτό που ξέρουν. Οπως έγινε στην Τούμπα.