Σκληρό παιχνίδι στην πλάτη της (SportDay/ Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Η DIC, η οποία ενδιαφέρεται για την εξαγορά της Λίβερπουλ, δείχνει να νοιάζεται
μόνο για το στυγνό επιχειρηματικό κέρδος, χωρίς πλάνο για την αγωνιστική ανάτασή της
Του Χρήστου Σωτηρακόπουλου

Οσοι φίλαθλοι της Λίβερπουλ είδαν στην εταιρεία «Dubai International Capital», η οποία ενδιαφέρεται να εξαγοράσει τους «κόκκινους», τους υποψήφιους σωτήρες της ομάδας, καλύτερα ας το ξανασκεφτούν.
Οπως αποκαλύπτει η αγγλική εφημερίδα «Daily Telegraph», οι επιχειρηματίες από το Ντουμπάι, σε περίπτωση που αποκτήσουν το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών (κάτι που ακούγεται ότι είναι σχεδόν σίγουρο, καθώς λείπουν μόνο οι τελικές υπογραφές), σκοπεύουν να πουλήσουν εκ νέου την ομάδα το 2014, όταν η αξία της Λίβερπουλ θα έχει εκτιναχθεί χάρη στο νέο γήπεδο που σχεδιάζεται στο «Stanley Park». Η αποκάλυψη αυτή βασίζεται στη διαρροή μιας επτασέλιδης επιστολής που οι υποψήφιοι αγοραστές κοινοποίησαν σε επιχειρηματίες από το χρηματιστήριο του Λονδίνου, τους οποίους θέλουν να προσελκύσουν στο κονσόρτιουμ. Κι αυτό διότι τελικά η DIC δεν σκοπεύει παρά να διαθέσει μόνο τα 150 από τα 450 εκατομμύρια λίρες που έχει προτείνει για την εξαγορά του συλλόγου.
Από αυτή την επιστολή γίνεται ξεκάθαρο ότι οι επιχειρηματίες από το Ντουμπάι δεν βλέπουν τη Λίβερπουλ παρά μόνο ως μία επενδυτική ευκαιρία. Πράγμα που φαίνεται ξεκάθαρα από το γεγονός ότι υπόσχονται στους υποψήφιους συνεργάτες κέρδη (επί του συνολικού ποσού της επένδυσης), που θα ξεκινούν από το 19,3% (για το πρώτο έτος ιδιοκτησίας) και θα φτάνουν το 29% (τον πέμπτο χρόνο). Ηδη τρεις μεγάλες τράπεζες -Βank of Ireland, RBS και Bank of America- έχουν βολιδοσκοπηθεί, με την τελευταία να είναι πιο κοντά στη συμφωνία για την εισροή των κεφαλαίων της. Στην ίδια επιστολή τονίζεται ότι το κόστος ανέγερσης του νέου γηπέδου 61.000 θέσεων θα φτάσει τα 240 εκατ. λίρες (ποσόν μικρότερο απ' ό,τι κόστισε το «Emirates»), για το οποίο θα υπάρχει συμβόλαιο με την κατασκευάστρια εταιρεία που θα προβλέπει αποζημίωση ύψους 950.000 λιρών για κάθε εβδομάδα καθυστέρησης στην παράδοση του έργου. Με άλλα λόγια, ο Σεΐχης Ρασίντ αλ Μακτούμ σκοπεύει στην πραγματικότητα σε ένα άκοπο κέρδος, επενδύοντας με ξένα τραπεζικά κεφάλαια και αποδεικνύοντας (όπως φανέρωνε και το πλούσιο ιπποδρομιακό παρελθόν του) ότι πρόκειται για έναν γερό τζογαδόρο που θέλει να παίξει ένα ακόμα σκληρό πόκερ, αυτή τη φορά στην πλάτη της Λίβερπουλ. Από τι φανερώνεται αυτό; Από το γεγονός ότι στην επτασέλιδη επιστολή δεν γίνεται η παραμικρή νύξη στην πολιτική στο θέμα των μεταγραφών, δεν υπάρχει το παραμικρό πλάνο για την αγωνιστική ανάταση της ομάδας. Κι αυτό είναι το πλέον ανησυχητικό...

Η Λίβερπουλ στους... Liverpoolians
Η αμηχανία και η επιφυλακτικότητα της επίσημης Λίβερπουλ φάνηκε και στα λόγια του διευθυντή επικοινωνίας Ιαν Κότον, στον οποίο απευθυνθήκαμε για να σχολιάσει τις τελευταίες εξελίξεις: «Η βασική θέση του συλλόγου είναι να μη σχολιάζει κάτι το οποίο δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Προς το παρόν μιλάμε για ένα υποθετικό σενάριο, που δεν έχει πάρει επίσημη υπόσταση. Οταν η υπόθεση προχωρήσει, τότε θα μπορούμε να πάρουμε σαφή θέση».
Ουσιαστικά όμως η επίσημη τάση των οπαδών της Λίβερπουλ εκφράζεται διά στόματος του Αλαν Κένεντι, ο οποίος αυτή τη στιγμή ασχολείται ως σχολιαστής αγώνων στο City Radio. Στην κουβέντα μας, ο παλιός αρχηγός των «κόκκινων» έδωσε το στίγμα του. Η Λίβερπουλ (πρέπει να) ανήκει στους Liverpoolians: «Καλό είναι να μην προχωρήσει αυτή η υπόθεση. Θα ήταν προτιμότερο η οικογένεια Μουρς να προτιμήσει να πουλήσει την ομάδα σε έναν ντόπιο επιχειρηματία, που θα τρέφει αισθήματα για τη Λίβερπουλ. Κι αυτός είναι ο Στιβ Μόργκαν, ο οποίος είχε ενδιαφερθεί και πέρυσι. Οι οπαδοί θα προτιμήσουν κάποιον με λιγότερα χρήματα, ο οποίος όμως θα έχει την καρδιά του αφιερωμένη στην ομάδα, παρά κάποιον ξένο επιχειρηματία τύπου Αμπράμοβιτς ή Γκλέιζερ, που έρχονται από το πουθενά. Δεν θα με ξαφνιάσει αν κάποια στιγμή αποκαλυφθεί ότι όλοι αγόρασαν τις ομάδες επειδή αποσκοπούσαν σε κάποια άλλα συμφέροντα».
Ασχετοι με
το ποδόσφαιρο
Μόλις έγινε γνωστό ότι πίσω από την DIC βρίσκεται ο Σεΐχης Ρασίντ αλ Μακτούμ, πολλοί στην Αγγλία υπέθεσαν ότι ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας έχει... πρόσωπο. Το Μουσείο της Μαντάμ Τισό, η δράση του στον αγγλικό ιππόδρομο, αλλά και η δημιουργία της στοιχηματικής ιπποδρομιακής εφημερίδας «Racing Post», στην οποία όλοι ανεξαιρέτως οι συντάκτες κυκλοφορούσαν με δωρεάν εταιρικά αυτοκίνητα, πιστοποιούσαν την... ανοιχτοχεριά του. Ομως, ο Τόμι Σμιθ, νυν σκληροπυρηνικός αρθρογράφος της «Liverpool Echo» και παλιός αρχηγός της Λίβερπουλ (είχε σηκώσει το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 1973 στους διπλούς τελικούς με την Γκλάντμπαχ), ήταν εδώ και βδομάδες επιφυλακτικός. Τώρα δικαιώνεται: «Από τη στιγμή που η οικογένεια Μουρς αρνήθηκε πέρυσι την εξαιρετική πρόταση του Μόργκαν, θα ήταν περίεργο να πουλήσει την ομάδα σε κάποιους που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το ποδόσφαιρο».