Η πιο καλή είδηση που άκουσα τον τελευταίο καιρό ήταν η τελική συμφωνία του Χρήστου Πατσατζόγλου με την ΠΑΕ Ολυμπιακός και η επέκταση της συνεργασίας τους. Ο Χρηστάρας, το έχω πει, το λέω και θα το λέω, είναι από τους κορυφαίους, αν όχι ο κορυφαίος Έλληνας παίκτης των τελευταίων ετών, και αν δεν είχε την περιπέτεια του τραυματισμού του θα ήταν χρυσή πολυτέλεια για το ελληνικό πρωτάθλημα να τον φιλοξενεί. Πέραν αυτού, θα ήταν από άδικο έως εγκληματικό να αφήσει ο Ολυμπιακός έναν τόσο σπουδαίο ποδοσφαιριστή και εξαιρετικό χαρακτήρα να φύγει από την ομάδα. Παίκτες σαν τον Πατσατζόγλου είναι απαραίτητοι σε κάθε ομάδα, ειδικά τώρα που επιχειρείται αυτή η ανανέωση με την απόκτηση μικρών σε ηλικία παικτών από το ελληνικό πρωτάθλημα. Το άλλο μεγάλο θέμα της ημέρας φυσικά και είναι για τον Ολυμπιακό οι εξελίξεις όσον αφορά τη διάδοχη κατάσταση του Τροντ Σόλιντ στον πάγκο της ομάδας. Αρχίζω λέγοντας πως όσο και να διαφωνώ ή να έχω διαφωνήσει με τις προπονητικές τακτικές του Νορβηγού, όσο και να τον θεωρούσα ανεπαρκή για τον Ολυμπιακό, θεωρώ πως ποτέ μια ομάδα δεν πρέπει να αλλάζει προπονητή στη μέση της χρονιάς.
Αυτό είναι κάτι τόσο παράλογο όσο και ελληνικό. Δεν υποδηλώνει κανένα σχέδιο, καμία τακτική, καμία οργάνωση. Αφήστε που αφήνει περιθώρια για δικαιολογίες στο τέλος της χρονιάς σε ενδεχόμενη αποτυχία. «Ήθελα χρόνο, δεν πρόλαβα να μοντάρω όπως ήθελα την ομάδα» και άλλες παρόμοιες ατάκες είναι σίγουρα γνωστές σε εσάς από άλλες περιπτώσεις προπονητών στο παρελθόν. Από τη στιγμή, όμως, που ο Σωκράτης Κόκκαλης αποφάσισε να λύσει το συμβόλαιο του Τροντ Σόλιντ, νομίζω ότι ο Τάκης Λεμονής είναι η ιδανική περίπτωση προπονητή που χρειάζεται ο Ολυμπιακός για να κερδίσει πάνω απ’ όλα τη φλόγα που είχε σε γήπεδο και εξέδρα στην προ - Νορβηγού εποχή. Δεν ξέρω αν τελικά αυτές οι φήμες συνεργασίας του Τάκη με τον Ολυμπιακό, που προέκυψαν ξαφνικά και χθες σιγά σιγά μετατρέπονταν σε ισχυρή πιθανότητα, θα οδηγήσουν σε συμφωνία, αν γίνει πάντως κάτι τέτοιο, θα είναι μία από τις κινήσεις που θα βοηθήσουν την ομάδα.