Με το ματς δεν ασχολούμαι. Υπήρχε μεγάλη διαφορά δυναμικότητας. Ο Ολυμπιακός το «καθάρισε» μέσα σε ένα λεπτό και θα μπορούσε να είχε βάλει κι άλλα γκολ. Δεν πειράζει. Δεν θα κέρδιζε τίποτα παραπάνω. Αυτό που μετράει είναι ο αγώνα με τη Σαχτάρ. Την Τρίτη είναι ο τελικός. Ελπίζω να το έχει καταλάβει ο Σόλιντ (και όχι μόνος αυτός). Βέβαια, αν το είχε καταλάβει από χθες, δεν θα κρατούσε έως το φινάλε και τον Τζόρτζεβιτς και τον Ριβάλντο στο παιχνίδι. Ο Καστίγιο είναι μικρός σε ηλικία και μπορούσε να το βγάλει. Οι άλλοι δύο χρειάζονταν ξεκούραση εν όψει του αγώνα με τους Ουκρανούς. Τώρα θα πει κανείς ότι ήθελε να δοκιμάσει σχήματα. Το σκορ του το επέτρεπε, αλλά εγώ και πάλι δεν καταλαβαίνω. Τι να δοκιμάσει; Δεν ξέρουν τα συστήματα οι παίκτες; Χθες θα τα μάθαιναν; «Σβηστά» το πήραν το ματς οι «ερυθρόλευκοι» και από τη στιγμή που ο προπονητής τους δεν τους έδωσε ανάσες, το έκαναν μόνοι τους. Οπως και να έχει, ο αγώνας στην Κέρκυρα ήταν απλός από τη στιγμή που οι Πειραιώτες έβαλαν την μπάλα κάτω. Το μυαλό είναι στο Τσάμπιονς Λιγκ. Εκεί δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους. Η νίκη πρέπει να έρθει πάση θυσία. Ο Ολυμπιακός οφείλει να συνεχίσει στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Ο στόχος ήταν η πρόκριση στην επόμενη φάση της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, αλλά έτσι όπως πήγαν τα πράγματα απέμεινε το ΟΥΕΦΑ. Είναι ψυχολογική η σημασία της αναμέτρησης. Είναι θέμα γοήτρου να μείνει ζωντανός στην Ευρώπη. Οταν οι άλλοι δύο του... ΠΟΚ θα παίζουν την άνοιξη με κοντομάνικα, δεν νοείται ο Ολυμπιακός να τους βλέπει από την τηλεόραση. Είναι και ο κόσμος που περιμένει επιτέλους μια νίκη και δεν μπορεί η ομάδα να τον πικραίνει συνέχεια. Είναι πολλά που έχουν μαζευτεί. Αν περάσει ο Ολυμπιακός στο ΟΥΕΦΑ, ίσως δούμε και καμιά μεταγραφή της προκοπής τον Γενάρη. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ...