Αυτό που είδαμε λίγη σχέση είχε με ποδόσφαιρο. Περισσότερο για μία 90λεπτη ταλαιπωρία της μπάλας θα μπορούσαμε να μιλάμε. Ίσως να ήταν καλύτερα το παιχνίδι να μην είχε γίνει καθόλου ώστε να γλιτώσουν οι Ρουμάνοι την ταλαιπωρία και τα έξοδα από το ταξίδι. Ετσι κι αλλιώς, οι παίκτες του Παναθηναϊκού λογικά πιο δυνατή προπόνηση θα έκαναν στην Παιανία, ενώ και οι οπαδοί που έσπευσαν στο ΟΑΚΑ θα γλίτωναν και το τσουχτερό κρύο. Θεωρώ ότι τα οικογενειακά διπλά των «πρασίνων» σίγουρα προσφέρουν περισσότερες συγκινήσεις από ό,τι το χθεσινό παιχνίδι.
Αν το πάρει κανείς ψυχρά, ο Παναθηναϊκός με την ισοπαλία τη δουλειά του την έκανε. Προκρίθηκε στην επόμενη φάση. Εντούτοις έχασε την ευκαιρία να εξασφαλίσει με μία νίκη την πρωτιά και να αποφύγει στα σίγουρα μία κλήρωση με ομάδα που θα έρθει κατευθείαν από το Τσάμπιονς Λιγκ. Μικρό το κακό, θα πει κανείς, δεδομένου ότι με ένα βαθμό στο Παρίσι οι «πράσινοι» θα είναι και μαθηματικά πρώτοι στον όμιλο, χωρίς να ενδιαφέρονται για το αποτέλεσμα στον αγώνα Χάποελ-Μλάντα.
Σε ένα παιχνίδι που θα ξεχαστεί πολύ γρήγορα, αξίζει να σταθεί κανείς στην ολοένα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση που δείχνει στο παιχνίδι του ο Τζιόλης, στην καλή αμυντική λειτουργία και στη σταθερότητα του Μπίσκαν.
Παρ' όλα αυτά, δεν γίνεται να μην αναφέρει κανείς τις ευκαιρίες που εξακολουθούν να κλοτσάνε ορισμένοι παίκτες. Αν ο Μάντζιος δεν αρπάξει την ευκαιρία σε ένα τέτοιο παιχνίδι, πότε θα το κάνει; Ο Βύντρα συνέχισε το σερί των κακών εμφανίσεων, πιστοποιώντας το ντεφορμάρισμά του. Και αν δυσφόρησε με την αλλαγή, το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να ρωτήσει τον εαυτό του, γιατί έκανε ακόμα ένα παιχνίδι που έδωσε στην εξέδρα αφορμή για μουρμούρες. Παράλληλα, ούτε ο Ρομέρο ούτε ο Ίβανσιτς (παρά την όρεξή του) μπόρεσαν να δώσουν ρυθμό από τα άκρα και πέρασαν σχεδόν απαρατήρητοι.
Σε τελική ανάλυση η πρωτιά θα παιχτεί στο Παρίσι. Κρίμα, γιατί ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να ξεμπερδέψει μια ώρα αρχύτερα και να ταξιδέψει στην πόλη του φωτός για να δει πόσο όμορφα στολισμένη είναι τα Χριστούγεννα...