Παράδοση άνευ όρων...

Στο πιο κρίσιμο παιχνίδι (μετά το 0-0 του Φαλήρου) η Ελλάδα ήταν απούσα. Δεν μπήκε ποτέ στον αγώνα και έχασε με κάτω τα χέρια και μάλιστα με βαρύτατο σκορ. Μπορεί να μειώσαμε στο φινάλε, αλλά η ήττα είναι μεγάλη. Πισωγύρισμα. Παγωμένοι από την αρχή.

Η Εθνική φάνηκε μουδιασμένη λες και έμπαινε για να πάρει την ισοπαλία. Δεν έκανε ούτε φάση και μοιραία έχασε. Το χειρότερο είναι ότι παραδόθηκε άνευ όρων. Τελείωσε πριν αρχίσει. Αδιάβαστοι, άνευροι, εκτός τόπου και χρόνου. Ολα τα "α" μαζεμένα. Δεν μας είχε συνηθίσει σε τέτοιες ήττες με τέτοιες κάκιστες εμφανίσεις η εθνική. Υπάρχει δρόμος ακόμη, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι Βόσνοι είναι σούπερ φαβορί.

Πια δεν υπάρχουν περιθώρια για γκέλα. Πάμε για το απόλυτο ενώ ουσιαστικά περιμένουμε δυο στραβοπατήματα της Βοσνίας αφού υστερούμε και στη διαφορά τερμάτων. Δύσκολο εως απίθανο να προλάβουμε. Πάμε πια για τη δεύτερη θέση που θα μας στείλει στα μπαράζ. Αλλωστε και την προηγούμενη φορά, το 2010, μέσω των πλεϊ οφ με την Ουκρανία πήγαμε στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Η εθνική όμως πρέπει να βελτιωθεί. Πέταξε και πάλι το πρώτο ημίχρονο. Κι αν στα προηγούμενα ματς τουλάχιστον δεν είχε φάει γκολ, τώρα ήταν με δυο γκολ στην πλάτη. Η ψυχολογία στο μηδέν και το δεύτερο μέρος ήταν σαν να μην έγινε ματς. Πρωτόγνωρες καταστάσεις. Η αμυντική λειτουργία δεν ήταν επαρκής, ενώ δίχως ρυθμό και δύναμη παραδώσαμε γήπεδο και έλεγχο στην ομάδα του Σούσιτς.

Δίκαια μας νίκησαν. Μπορούσαμε να τους νικήσουμε στο Φάληρο, χάσαμε εκεί την ευκαιρία και τώρα τρέχουμε. Ας διασφαλίσουμε τα μπαράζ και εκεί βλέπουμε. Οχι όμως με τέτοια εικόνα. Η φανέλα είναι βαριά, αλλά σε τέτοια παιχνίδια πρέπει να παίζεις κιόλας. Ειπαμε ότι πάμε για τη νίκη, αλλά κάτι τέτοιο δεν φάνηκε ποτέ...