Το κρίσιμο σταυροδρόμι του Ιβάν Σαββίδη

Ξεχάστε αυτά τα ρομαντικά που λένε «ο προπονητής είναι το αφεντικό της ομάδας» και «αυτός αποφασίζει ποιος θα παίζει και ποιος όχι». Ξεχάστε επίσης και το ότι ο ΠΑΟΚ δεν τα πάει άσχημα φέτος, νίκησε τον Παναθηναϊκό πριν λίγες μέρες, έχει βάλει πλώρη για τη δεύτερη θέση και τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ και για τον τελικό του κυπέλλου. Ούτε έχει σημασία ότι ο Γιώργος Δώνης δεν πήγε τώρα στην Τούμπα επειδή μυρίστηκε τα λεφτά του Ιβάν Σαββίδη, αλλά σε μια εποχή πολύ πιο δύσκολη και σφιχτή οικονομικά. Όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία για την μερίδα εκείνη των οπαδών του ΠΑΟΚ (πολλοί, λίγοι, δεν έχει σημασία, αλλά όλοι δεν είναι) που αγαπάνε προφανώς τον Πάμπλο Γκαρσία παραπάνω από τον ΠΑΟΚ και απειλούν να τινάξουν τα πάντα στον αέρα στην πιο κρίσιμη φετινή στροφή για πρωτάθλημα και κύπελλο.

Εγώ δεν θα κρίνω την προσφορά του Γκαρσία ούτε στον ΠΑΟΚ, ούτε στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ούτε στο ποδόσφαιρο γενικότερα. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά απ’ όσα είδε από τον Ουρουγουανό, από το αγωνιστικό του πάθος, από τις σφιγμένες γροθιές, από τις σημαντικές ομάδες στις οποίες αγωνίστηκε αλλά και από τον τρόπο που έφυγε από ορισμένες απ’ αυτές, από τα νεύρα του, από τις κόκκινες κάρτες και τους τσαμπουκάδες που έκανε. Πολλά συν και πλην που παλαντζάρουν πάνω στη ζυγαριά, η οποία γέρνει τελικά προς την μεριά όπου έχει τη μεγαλύτερη σημασία για τον καθέναν. Για άλλον μετράνε περισσότερο τα αγωνιστικά, για άλλον τα εξωαγωνιστικά, άλλος μπορεί να τον εκτιμά διότι τα «έβαλε με το κατεστημένο της Αθήνας» κι άλλος να λέει ότι «έκανε κακό στην ομάδα του πολλές φορές, όταν έχανε την ψυχραιμία του». Περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα.

Αυτό όμως που κανονικά οφείλει να είναι αδιαπραγμάτευτο, είναι το δικαίωμα του προπονητή να κάνει τη δουλειά για την οποία τον επέλεξαν και για την οποία τον πληρώνουν. Να διαλέγει εκείνος ποιοι θα παίζουν και ποιοι όχι, με βάση τις ανάγκες της ομάδας, το σύστημα, το πόσο κουμπώνουν μεταξύ τους και πόσο μπορούν να την βοηθήσουν να πετύχει τους στόχους της. Ένα δικαίωμα που προφανώς κάποιοι δεν αναγνωρίζουν στον Γιώργο Δώνη και αντί να εκφράζουν τις ενστάσεις τους με παρεμβάσεις στα ραδιόφωνα, με συζητήσεις στα for a ή έστω και με πανό στήριξης του Γκαρσία ή ό,τι άλλο, πέρασαν στην πρακτική της χειροδικίας σε βάρος του προπονητή. Όχι οποιουδήποτε προπονητή, αλλά της ομάδας τους.

Αν ο Ιβάν Σαββίδης τώρα που είναι «φρέσκος» ακόμα στα πράγματα, που είναι μπροστά στο σταυροδρόμι το οποίο δεξιά πάει στο «κάνω τα κέφια της εξέδρας και με γουστάρουν» και αριστερά «χαράζω τον δρόμο που θεωρώ εγώ σωστό κι όποιος θέλει έρχεται», επιλέξει να κανακέψει τους οπαδούς και να αφήσει έκθετο και απροστάτευτο τον προπονητή του, θα το βρει μπροστά του αργά ή γρήγορα. Με τον επόμενο Γκαρσία και τον επόμενο Δώνη. Η δήλωσή του άλλωστε προ ημερών «αν ξαναδημιουργήσουν προβλήματα, θα φύγουν και οι δυο», έβαλε στο ίδιο τσουβάλι θύτη και θύμα. Εκτός αν ο Δώνης δημιουργεί πρόβλημα, επειδή δεν χορεύει σαν την Πάολα στα παλαμάκια που του βαράνε οι θαμώνες από τα τραπέζια του μαγαζιού.

Κώστας Βαϊμάκης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr