Σε τόσο κακό αγωνιστικό χώρο δύσκολα μπορείς να παίξεις ποδόσφαιρο αξιώσεων. Ο Ολυμπιακός νίκησε και ουσιαστικά πέρασε στα ημιτελικά. Ο στόχος του νταμπλ ήρθε ένα βήμα πιο κοντά. Το εξίσου θετικό, ίσως και πιο σημαντικό, ήταν η εμφάνιση. Δεν έβγαλε μάτια, αλλά σε τέτοιο γήπεδο δεν μπορείς να κάνεις πολλά.
Οι «ερυθρόλευκοι» ήταν σοβαροί, δίχως κενά και προσπάθησαν να επιβάλουν το επιθετικό στυλ που θέλει και ο Μίτσελ. Σε ένα μεγάλο βαθμό το κατάφεραν. Με ενδεκάδα «κανονική» έπαιξαν «επαγγελματικά» και πέρασαν από τα Γιάννινα. Σε πρώτη ματιά λες «σιγά το ματς». Δεν είναι έτσι.
Με πολλές αλλαγές και αφέλεια ο Ολυμπιακός πριν από έξι χρόνια είχε χάσει από τον ΠΑΣ (ομάδα β' εθνικής τότε) και γύρισε στον Πειραιά με βαρύ και (όπως αποδείχθηκε) ασήκωτο φορτίο. Το τότε μάθημα, αλλά και η πίεση των τελευταίων ημερών λειτούργησαν. Δίχως... βαρεμάρα και με τη νοοτροπία του «οτι κι αν γίνει η ρεβάνς είναι στο Φάληρο», η δουλειά έγινε. Νίκη χωρίς δάφνες και τυμπανοκρουσίες.
Σε τέτοια ματς όμως γίνονται οι ζημιές. Ο ΠΑΣ είναι μια εξαιρετική ομάδα και φέτος έχει κλέψει την παράσταση. Δεν ήθελε πολύ για έναν ασόβαρο Ολυμπιακό. Δεν ήταν όμως. Οι παίκτες του Μίτσελ το πήραν στα σοβαρά και πάνε παρακάτω. Το ίδιο σοβαρός ήταν τόσο ο Αστέρας όσο και ο Πανθρακικός. Οι νίκες τους σε Κρήτη και Βέροια δεν ήρθαν κατά τύχη. Οταν είσαι σοβαρός, προχωράς. Οταν αδιαφορείς, αδιαφορεί και η μπάλα για σένα...