«Πονεμένη ιστορία ο Παναθηναϊκός»

Ο Γιώργος Αφρουδάκης μαζί με τον Γιώργο Μαυρωτά βρέθηκαν στο studio του ΙnsideΚΑΡ Web Radio (που συνεργάζεται με το Κέντρο Αθλητικού Ρεπορτάζ) και μίλησαν για όλους και για όλα.

Ο έμπειρος φουνταριστός αναφέρθηκε στον Παναθηναϊκό και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει φέτος ενώ έριξε ευθύνες και στην ΠΑΕ τονίζοντας πως «η αρρώστια ξεκινά από την ΠΑΕ» και επιβράβευσε το τμήμα μπάσκετ του «τριφυλλιού» που κρατάει ψηλά το φρόνημα των οπαδών της ομάδας.

Διαβάστε αποσπάσματα από όσα είπε ο Γιώργος Αφρουδάκης:

Για τον Παναθηναϊκό: «Ο Παναθηναϊκός έχει μόνο προβλήματα. Πήρα την απόφαση μόνος μου το περασμένο Σάββατο, δεν θέλω να αναφερθώ σε λεπτομέρειες απλά είχα πει ότι αν γινόταν αυτό που πήγε να γίνει, το είχα ανακοινώσει και στους συμπαίκτες μου, δεν θα πέσω στο νερό και δεν θέλω να το σχολιάσω παραπάνω. Ο Παναθηναϊκός είναι μια πονεμένη ιστορία, είναι τεράστιος σύλλογος ο οποίος προσπαθεί να πρωταγωνιστήσει για να είναι κορυφαίος στην Ελλάδα. Τα 2-3 τελευταία χρόνια προσπαθεί να πρωταγωνιστήσει και στο πόλο. Ήταν χρυσή ευκαιρία φέτος και πέρσι για να κάνει κάτι παραπάνω η ομάδα και να διεκδικήσει τίτλο. Είναι κίνητρο αυτό σε μία ομάδα και το αξίζει ο σύλλογος. Έχει τεράστια ιστορία και οπαδούς που μας βοηθάνε όλα αυτά τα χρόνια αλλά δυστυχώς από ότι έχω καταλάβει ο Παναθηναϊκός είναι μία αρρωστημένη ομάδα όσον αφορά στο διοικητικό κομμάτι. Και δεν μιλάω μόνο για το τον Ερασιτέχνη, η αρρώστια ξεκινάει από την ΠΑΕ! Τα τελευταία 30 χρόνια δεν θυμάμαι να υπάρχουν καλές βάσεις σε κανένα τμήμα του συλλόγου το μόνο που δουλεύει σωστά είναι το μπάσκετ, που το έχει αναλάβει μία οικογένεια, έχει κάνει σωστές επιλογές και κρατάει ψηλά το φρόνημα των οπαδών του Παναθηναϊκού γιατί στα άλλα τμήματα έχει πτώση».



Για το αν θα υπάρξει νέος Γιώργος Αφρουδάκης και για το μέλλον του: «Δεν μπορώ να απαντήσω αν θα υπάρξει άλλος Αφρουδάκης. Ίδιος αθλητής είναι δύσκολο αλλά θεωρώ δεδομένο ότι ισάξιοι και καλοί παίκτες βγαίνουν. Για παράδειγμα αυτή τη στιγμή στη θέση του φουνταριστού είναι πολύ καλοί οι Μουρίκης και Κολόμβος. Είναι καλοί και αν δουλέψουν σωστά, αν καταλάβουν ότι αυτοί είναι η δουλειά τους έχουν μεγάλες δυνατότητες. Ο χρόνος θα δείξει βέβαια. Προπονητής το έχω αποκλείσει εδώ και χρόνια να γίνω. Η αλήθεια είναι ότι όταν ήμουν 28χρονων έλεγα αμάν κάποια στιγμή να τελειώσω γιατί είχα κουραστεί πολύ και τώρα που πλησιάζει το τέλος είναι αντιστρόφως ανάλογα. Αρχίζω και σκέφτομαι ότι τελειώνει και προσπαθώ να το καθυστερήσω, να το αναβάλω, χαίρομαι που ακόμα παίζω και θα προσπαθήσω όσο μπορώ να είμαι στις πισίνες».


Διαβάστε αποσπάσματα από όσα είπε ο Γιώργος Μαυρωτάς:

Για την πιο αστεία στιγμή στην καριέρα του: «Έχασα το μπουρνούζι μου τη μέρα που κατακτήσαμε με τη Βουλιαγμένη το Κύπελλο Κυπελλούχων. Κάποιος μου το πήρε, δεν πειράζει βέβαια, χαλάλι του. Εκείνη η πορεία ήταν ονειρική, είχαμε δουλέψει πολύ καλά. Δεν ήταν μόνο ένα το κλειδί που μας οδήγησε στον τίτλο αλλά πολλά και από τα σημαντικότερα ήταν για παράδειγμα το παιχνίδι με την Μπούντβα που είχαμε κερδίσει 5-4 σε ένα κολυμβητήριο κόλαση ή το παιχνίδι μέσα στην Ρώμη, σε μία απαράδεκτη πισίνα. Ο κόσμος μπορεί να είδε μόνο τον τελικό και να είπε τα παιδιά τα κατάφεραν αλλά και εμείς η αλήθεια είναι, μπαίνοντας στο κολυμβητήριο και βλέποντας 5000 κόσμο, είχαμε άγχος μας είχαν κοπεί τα πόδια».

Για το αν γίνεται να συγχρονιστούν πρωταθλητισμός και σπουδές: «Χρονοπρογραμματισμό θέλει. Τις προπονήσεις πρέπει να τις δεις και σαν ξελαμπικάρισμα. Αν η άλλη δουλειά είναι σχολείο, τότε με την προπόνηση είναι συμπληρωματική. Από το πόλο δεν θα βγάλεις λεφτά, διάλεξες λάθος άθλημα αν ήταν αυτός ο σκοπός σου».

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης έκαναν τηλεφωνική παρέμβαση οι:

Γιώργος Ρέππας (παλιός συμπαίκτης του Γ. Αφρουδάκη και κουμπάρος του):

«Είμαστε φίλοι και κουμπάροι με το Γιώργο οπότε δεν θα είμαι πολύ αντικειμενικός άλλωστε τα λένε όλα τα ρεκόρ του. Είναι πρώτος σκόρερ έχει καταφέρει να αλλάξει το πόλο στην Ελλάδα με τον τρόπο που έπαιζε τη θέση του φουνταριστού καθώς έπαιζε κινητικά. Τα νούμερα τα λένε όλα. Δεν έχω δει επίσης αθλητή με μεγαλύτερη αντοχή. Είναι λίγο πονηρός (γέλιο). Και τα τρία αδέλφια είναι αλλά μόνο ο μικρός το δείχνει οι άλλοι δύο όχι».



Πολύβιος Αφρουδάκης (πατέρας του Γ. Αφρουδάκη):

«Κάθε γονέας έχει και ένα απωθημένο, εγώ είχα το απωθημένο να γίνουν οι γιοι μου πολίστες και θυμάμαι ότι πήγα και πήρα στο Γιώργο μια μπάλα του πόλο από την Πατησίων γιατί ήταν απωθημένο δικό μου. Ήμουν και τυχερός στη ζωή μου γιατί τότε βρήκα την "Τρόικα", όπως λέω εγώ τη Βουλιαγμένη, ήταν προπονητής ο Γιάννης Γιαννουρής και ένας μεγάλος παίκτης ο Γιώργος Μαυρωτάς. Με αυτά τα πρότυπα μεγάλωσαν τα παιδιά μου! Ο μικρός (σ.σ. Χρήστος Αφρουδάκης) είναι ο πιο νευρικός. Ευτυχώς που έμοιασαν και οι τρεις προς τη μητέρα τους, ο Γιώργος είναι ο πιο ήρεμος, η ήρεμη δύναμη της οικογένειας!».



Δημήτρης Μάζης (πρώην συμπαίκτης και των δύο):

«Για μας που ξεκινήσαμε το πόλο στη Βουλιαγμένη και είδαμε την ομάδα να φτάνει στην κορυφή της Ευρώπης ήταν το επιστέγασμά όλων αυτών των προσπαθειών που είχαμε κάνει όλα αυτά χρόνια στη διάρκεια της πορείας. Κανείς δεν πίστευε ότι θα φτάσουμε να πάρουμε το Κυπελλούχων αλλά περνώντας από φάση σε φάση ζήσαμε μαγικό ταξίδι που μας σημάδεψε όλους. Ήταν από τις πρώτες φορές που κολυμβητήριο στην Ελλάδα είχε τόσο κόσμο και από εκεί και μετά άρχισε να έχει περισσότερο κόσμο το πόλο και εμείς είχαμε την τύχη την ίδια χρονιά να το ξαναζήσουμε με την Εθνική. Εκείνη η Βουλιαγμένη έδινε ώθηση στην Εθνική εκείνη τη σεζόν».

Γιάννης Γιαννουρής (προπονητής):

«Είναι μεγάλα παιδιά πέρασαν το στάδιο του μαθητή τώρα βρίσκονται στο στάδιο του δασκάλου καθώς είναι και γονείς. Ο Μαυρωτάς είναι γνωστό ότι είναι από τους λίγους όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά διεθνώς που κατάφερε να συνδυάσει τις σπουδές σε πανεπιστημιακό επίπεδο με το υψηλό επίπεδο του αθλητισμού. Είναι καθηγητής και στο Μετσόβειο. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνδυαστεί καθώς απαιτεί μεγάλες θυσίες. Κάθε προπονητής θα ήθελε να έχει τέτοιο αθλητή και νομίζω θα συμφωνούσαν όλοι οι προπονητές της εθνικής και των συλλόγων, πως είναι αθλητής με Α κεφαλαίο. Ήταν αυτός που έσπρωχνε και τους άλλους ακόμα και στις προπονήσεις. Είναι παιδία που τους καταξίωσε ο χρόνος οπότε δεν έχει νόημα ό,τι και να λέμε εμείς. Το να στέκεσαι σε τόσο υψηλό επίπεδο και να συμμετέχεις σε 5 Ολυμπιακούς Αγώνες και να συγκαταλέγεσαι στους δέκα κορυφαίους του αθλήματος είναι άθλος, το επίτευγμα είναι εξαιρετικά σημαντικό».