Βίκτορ… o Θεός

Στην αρχή ακούστηκε σαν… παραμύθι, όμως αμέσως καταλάβαμε πως ήταν πραγματικότητα. «Εάν δεν πίστευα ότι ο Παναθηναϊκός είναι μεγάλη ομάδα δεν θα ερχόμουνα, αυτό ήθελα και πιστεύω ότι θα με βοηθήσει στην καριέρα μου». Ο λόγος για τον Βίκτορ Σάντσεθ Ντελ Άμο, γνωστό ως Βίκτορ. «Έχω πάρει πολλούς τίτλους με Ρεάλ και Λα Κορούνια, θέλω τίτλους και με τον Παναθηναϊκό», δήλωσε ο Ισπανός αστέρας φτάνοντας στη χώρα μας και έκανε τους φίλους του «τριφυλλιού» να παραληρούν και όχι άδικα. Όμως, μέχρι να έρθει στην Ελλάδα, γιατί λατρεύτηκε σαν «θεός»; Τι έκανε πραγματικά ο Βίκτορ;

Ο ερχομός στην Ελλάδα και ο Μουνιόθ

Είναι γνωστό πως για έναν μεγάλο αστέρι, ο ρόλος του αναπληρωματικού δεν ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία ενός ποδοσφαιριστή. Ο Βίκτορ, με 290 συμμετοχές και με 42 γκολ στο Ισπανικό πρωτάθλημα, δεν μπορεί να νιώθει παγκίτης, μόλις στα 30 του χρόνια. Για το λόγο αυτό, αποφάσισε να αποχωρήσει από την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια και να βρει αλλού τον ποδοσφαιρικό του «παράδεισο». Αυτό έγινε στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό, αφήνοντας τους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους, κυριολεκτικά άφωνους.

Στις 7 Αυγούστου υπογράφει στο «τριφύλλι» και στη συνέχεια ανακοινώνεται από την ΠΑΕ. Ο τραυματισμός που «κουβαλούσε» μαζί του, ήταν δεδομένο ότι δεν θα του επέτρεπε να προσφέρει από την αρχή της αγωνιστικής περιόδου και μαζί με την έλλειψη φυσικής κατάστασης, τον έφεραν ν’ ακολουθεί ατομικό πρόγραμμα. Αυτό συνέβη για περίπου δύο μήνες , δηλαδή καθ’ όλη τη θητεία του Χανς Μπάκε, μιας και η πρόσληψη του Βίκτορ Μουνιόθ στον πάγκο των «πρασίνων», τον έφερε αμέσως στην ενδεκάδα. Στις 11 Οκτωβρίου, αγωνίζεται στη φιλική αναμέτρηση με τους νέους της ομάδας και λίγες μέρες αργότερα, έρχεται και η πρώτη του επίσημη εμφάνιση κόντρα στη Χάποελ για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Από τη στιγμή αυτή και πέρα, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του βασικού σχήματος του Παναθηναϊκού, ανεβάζοντας συνεχώς την απόδοσή του. Μάλιστα, στο νικηφόρο ντέρμπι κόντρα στον Ολυμπιακό, ήταν αυτός που έδωσε το κάτι παραπάνω στο παιχνίδι της ομάδας του και δικαίως αναδείχθηκε Μ.V.P της αγωνιστικής.

«Για μένα σημαντικό είναι να πάρουμε το μεγάλο βραβείο που είναι το πρωτάθλημα για να το γιορτάσουμε μαζί με τους οπαδούς μας», δήλωσε ο Ισπανός άσος κατά τη βράβευσή του ως πολυτιμότερος παίκτης της ένατης αγωνιστικής του πρωταθλήματος, δείχνοντας πως γι’ αυτόν προέχει η ομάδα ως σύνολο και όχι η προσωπική ανάδειξη.

Μικρός… Βασιλιάς

Ξεκινώντας την καριέρα του από τις ακαδημίες της Ρεάλ Μαδρίτης, ο Ισπανός ποδοσφαιριστής κάνει το ντεμπούτο του στους «μερένχες», σε ηλικία 19 ετών ,το 1995. Από την αρχή, έκανε αισθητή την παρουσία του στην Ιβηρική χερσόνησο. Ένα χρόνο αργότερα, σε ηλικία 20 ετών γίνεται βασικός, έχοντας 36 συμμετοχές και πέντε γκολ την περίοδο 1996-97 και άλλες 28 συμμετοχές με δύο γκολ την επόμενη σεζόν. Τη χρονιά αυτή, η «βασίλισσα» της Ευρώπης θα κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ, υπό τις οδηγίες του Χιουπ Χάινκες, με τον Βίκτορ να συγκαταλέγεται στους βασικούς συντελεστές της πορείας. Το καλοκαίρι του 1998, ως αντίπαλος της Εθνικής Ελλάδος των ελπίδων στον τελικό του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος, κατακτά τον τίτλο, δυσαρεστώντας τους συμπατριώτες μας.

@2@Την επόμενη όμως χρονιά, το μάρκετινγκ και η νοοτροπία της διοίκησης της Ρεάλ να δημιουργήσει τους «γκαλάκτικος», παίρνοντας ότι καλύτερο κυκλοφορούσε στην αγορά, έφερε εκτός πλάνων τον φιλόδοξο Βίκτορ. Στα 21 του, αποφασίζει να ψάξει αλλού την καριέρα που ονειρευόταν και έτσι… μετακομίζει στη Ρασίγκ Σανταντέρ, με την οποία σημείωσε 16 γκολ σε 36 εμφανίσεις. Οι εξαιρετικές του εμφανίσεις, τραβούν… τα βλέμματα των σκάουτερ, με τον Χαβιέ Ιρουρέτα να επιθυμεί διακαώς την ένταξή του στην Ντεπορτίβο. Έτσι, πείθει τον πρόεδρο της ομάδας Λεντόριο, να δαπανήσει 7,6 εκατομμύρια ευρώ για να τον φέρει στη Γαλικία, χτίζοντας παράλληλα την ομάδα γύρω του.

Μέρες δόξας

Στο Ριαθόρ, κυριολεκτικά λατρεύτηκε σαν… Θεός από τους φίλους του συλλόγου. Μαζί με άλλους ταλαντούχους παίκτες (Μακάι, Τριστάν, Τζαλμίνια), κατέκτησε με τον ερχομό του το πρωτάθλημα Ισπανίας. Μάλιστα, οι πολύ καλές του επιδόσεις τον φέρνουν και στην εθνική ομάδα, με την οποία πραγματοποίησε 9 εμφανίσεις. Με την φανέλα της Κορούνια έζησε μεγάλες στιγμές ( 190 ματς, 26 γκολ) φτάνοντας το 2004 και στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, έπειτα από μία ονειρική βραδιά κόντρα στην πρωταθλήτρια Ευρώπης τότε Μίλαν. Στη χώρα μας ήρθε αρκετές φορές γι’ αντιμετωπίσει Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και Ολυμπιακό για την μεγαλύτερη διασυλλογική διοργάνωση, ενώ με τους «πράσινους» είχε κοντραριστεί και για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ, σε ανεπανάληπτες «μάχες» με την ομάδα του αείμνηστου Γιάννη Κυράστα.

Όμως, τη περίοδο 2005-06, έχοντας μόλις 21 συμμετοχές και λιγοστές καλές εμφανίσεις με την «Ντέπορ», τα πράγματα έδειχναν «δυσοίωνα» για τον Βίκτορ. Παρότι συνολικά η ομάδα δεν πήγαινε καλά, λίγο πριν τελειώσει το συμβόλαιο του, ο πρόεδρος του συλλόγου του έκανε νέα πρόταση ανανέωσης, χωρίς όμως να έχει ενεργό ρόλο στην ομάδα της Γαλικίας. Ο πάγκος… δεν τον χωρούσε και η Ελλάδα είναι η τυχερή της υπόθεσης για τα επόμενα τρία χρόνια.

Who is who:

Ημ. Γέννησης: 23/02/1976

Ύψος: 1.83cm

Βάρος: 77 Kg

Αριθμός Φανέλας: 23

Διάρκεια συμβολαίου: έως το 2009

Προηγούμενες ομάδες:

• 1994-1995: Real Madrid C (17 αγώνες - 3 γκολ)
• 1995-1996: Real Madrid B (11 αγώνες - 0 γκολ)
• 1996-1998: Real Madrid (65 αγώνες - 7 γκολ)
• 1998-1999: Racing de Santander (35 αγώνες - 12 γκολ)
• 1999-2006: Deportivo de La Coruna (190 αγώνες - 26 γκολ)

Επιμέλεια: Δημήτρης Ζαχάρης