Oλα χάθηκαν εντός έδρας (Sportday / Μπάμπης Χριστόγλου)

Όπως έγραψα και χθες, αυτό που απέδειξε ο Ολυμπιακός στη Ρώμη είναι ότι θα μπορούσε να είχε κερδίσει πολλά περισσότερα πράγματα σ' αυτόν τον όμιλο, αν μπορούσε στοιχειωδώς να εκμεταλλευτεί την έδρα του. Ποιος φίλος του Θρύλου θα φανταζόταν πριν από τρία χρόνια ότι η ομάδα θα έφτανε να μην μπορεί να κάνει νίκη εντός και εκτός έδρας και ότι θα έχει πάρει δύο πόντους;

Αλήθεια, δεν πιστεύω ότι θα υπήρχε έστω και ένας. Αυτό και αρκετά πράγματα ακόμα είναι εκείνα που εκθέτουν τον προπονητή. Για την αλλαγή δεν θα πω τίποτα, όπως έκανα και χθες. Στο κάτω κάτω της γραφής, έτσι το είδε εκείνη την ώρα, αυτό έκανε και όταν δέχτηκε το γκολ ο Θρύλος, καλά καλά δεν είχε παιχτεί φάση.

Οπότε αυτό είναι κάτι που συμβαίνει, άσχετα αν με τη φιλοσοφία της αλλαγής μπορεί να έχει κανείς πολλές αντιρρήσεις. Αυτό όμως που εκθέτει τον προπονητή σε ό,τι αφορά τη σύγκριση των εντός με τα εκτός έδρας ματς αυτής της διετίας είναι ότι ενώ στα παιχνίδια μακριά από το Καραϊσκάκη ο Θρύλος φαίνεται να έχει μια ορισμένη λογική στο παιχνίδι του και αυτό φέρνει καρπούς, σε τρία σερί ματς -μαζί με το περσινό με τη Ρόζενμποργκ- έχει πάρει από έναν πόντο. Από την άλλη, όμως, έχει χαθεί τελείως η λάμψη που είχε ο Ολυμπιακός στο δικό του κάστρο. Αγωνίζεται άναρχα, χωρίς καμία λογική στο παιχνίδι του, με ένα σύστημα που μοιάζει επιθετικό, αλλά δεν είναι.

Το γεγονός ότι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και η προϊστορία με τις ήττες εκτός έδρας έχει κάνει τον Ολυμπιακό πολύ προσεκτικό εκτός είναι κυρίως θέμα του προπονητή. Σε αυτά τα ματς ο Θρύλος έχει ένα πρόγραμμα, σε αντίθεση με τις εντός έδρας αναμετρήσεις, στις οποίες ο Σόλιντ παρατάσσει συνθέσεις, οι οποίες δεν μπορούν να αμυνθούν στο κέντρο.

Αν το σχήμα με τον Πατσατζόγλου είχε χρησιμοποιηθεί με τη Ρόμα στο Καραϊσκάκη, ίσως η τύχη του Ολυμπιακού σε αυτόν τον όμιλο να ήταν τελείως διαφορετική. Αυτό ήταν το μεγάλο λάθος του καλοκαιριού και το φωνάζω εδώ και πάρα πολύ καιρό. Η έλλειψη ενός αμυντικού χαφ να στηρίξει τον Στολτίδη ήταν όλη η ζημιά. Από την στιγμή που ήρθε σαν Θείο δώρο η επάνοδος του Πατσατζόγλου, ο Σόλιντ όφειλε, τουλάχιστον στο εντός έδρας ματς με τους Ρωμαίους, να έχει κατέβει με άλλη λογική.