Στα χέρια του η 3η θέση (Sportday / Μπάμπης Χριστόγλου)

O Ολυμπιακός απέδειξε με τη σπουδαία εμφάνισή του στη Ρώμη πως αν ήταν αυτός που συνήθιζε τα προηγούμενα από τον Σόλιντ χρόνια στο Καραϊσκάκη, θα μπορούσε να είχε διεκδικήσει πολλά περισσότερα σε αυτόν τον όμιλο. Μια μεστή και ώριμη εμφάνιση για τον Ολυμπιακό μέσα στο «Ολίμπικο», παρά τα πολλά προβλήματα που τον ανάγκασαν να παίζει με λιγότερη δύναμη πυρός από αυτή που θα ήθελε, ειδικά από τα άκρα.

Με τον Καστίγιο μέσα στο παιχνίδι σε αυτό το ματς, θα μπορούσε να είχε πάρει ακόμα και το «τρίποντο» και να έχει σημειώσει μία τεράστια εκτός έδρας νίκη, η οποία θα τον ξανάβαζε σε τροχιά πρόκρισης σε ό,τι αφορά την κατάκτηση της δεύτερης θέσης. Κακά τα ψέματα όμως, η πρόκριση έχει χαθεί με τις δύο ήττες από Βαλένθια και Ρόμα στο Καραϊσκάκη. Κατά τη γνώμη μου, ο Σέζαρ έχει κάνει ένα μεγάλο παιχνίδι, όπως και ο Νικοπολίδης. Όσον αφορά την αντικατάσταση του «Πάτσα» από τον Ανατολάκη, ίσως είναι κάπως άδικο να κατακρίνουμε για τη συγκεκριμένη κίνηση τον Σόλιντ, με δεδομένο ότι είχε μπει ένας επιθετικός παραπάνω και θα έπρεπε να μπει ένας ακόμα στόπερ. Μία στιγμιαία αδράνεια που και πάλι πλήρωσαν οι «ερυθρόλευκοι», οι οποίοι στάθηκαν παλικαρίσια μέσα στη Ρώμη και, κατά τη γνώμη μου, με λίγο παραπάνω προσοχή και αν είχαν την ταχύτητα του Καστίγιο ή έστω του Παππά (αν ήταν διαθέσιμος για μερικά λεπτά), θα μπορούσαν να είχαν κάνει τη μεγάλη ζημιά. Η Ρόμα σε καμία περίπτωση δεν ήταν καλύτερη από τον Ολυμπιακό στα δύο παιχνίδια.

Απλώς ήταν πιο τυχερή. Τώρα η πρόκριση στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ είναι στα δικά του χέρια και ο Θρύλος δεν πρέπει να χάσει αυτή τη μεγάλη ευκαιρία να συνεχίσει έστω και στον δεύτερο τη τάξει θεσμό, στον οποίο μπορεί με την μπαρουτοκαπνισμένη ομάδα που έχει από το Τσάμπιονς Λιγκ να φτάσει στη διάκριση. Το ματς με τη Σαχτάρ την τελευταία αγωνιστική θα πρέπει να είναι μια φιέστα για τον Ευρωπαίο Ολυμπιακό, ο οποίος θα πρέπει να θυμηθεί ποιος είναι μέσα στην πύρινη έδρα του. Το τελικό συμπέρασμα είναι πως ο Ολυμπιακός μπορούσε να πάει πολύ καλύτερα σε αυτόν τον όμιλο, όμως ξέχασε τον χαρακτήρα που είχε για εννέα χρόνια στην έδρα του, είτε αυτή ήταν το ΟΑΚΑ είτε η Ριζούπολη είτε το Καραϊσκάκη.