Αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στο πράσινο στρατόπεδο δεν μπορούν να περιγραφούν εύκολα με λόγια. Πολλάκις έχουμε αναφερθεί στις ερασιτεχνικές πρακτικές της διοίκησης Αλαφούζου. Είναι πραγματικά εκπληκτικό πως έχει καταφέρει, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να κάνει τόσα πολλά μεγάλα και σοβαρά λάθη στη διαχείριση της ομάδας σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
Όταν το καλοκαίρι ο Γιάννης Αλαφούζος μπήκε μπροστάρης σε μια προσπάθεια σωτηρίας του συλλόγου από την οικονομική καταστροφή πολλοί τον αντιμετώπισαν με σκεπτικισμό. Τα νούμερα που ανέφερε για τη συμμετοχή του κόσμου στην Παναθηναϊκή Συμμαχία στους γνωρίζοντες πρόσωπα και πράγματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο ακούγονταν τουλάχιστον υπερβολικά. Ο ίδιος και οι συνεργάτες του έλεγαν πως με βάση τις μελέτες που είχαν στα χέρια τους ήταν εφικτά. Στην πράξη βέβαια αποδείχτηκε το εντελώς αντίθετο. Οι αριθμοί δεν προσέγγισαν καν τον αρχικό στόχο με αποτέλεσμα το όλο εγχείρημα και η αποστολή του να τεθούν εν αμφιβόλω από το ξεκίνημα σχεδόν.
Η αλήθεια είναι πως πολύ σημαντικό ρόλο στην μικρή αποδοχή της πρότασης Αλαφούζου έπαιξε και η τεράστια οικονομική κρίση που μαστίζει το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Είναι όμως μόνο αυτό; Σαφώς και όχι. Μεγάλο ποσοστό της εξέδρας δυσπιστούσε στο αν και κατά πόσο δεν υπήρχε εμπλοκή με οποιοδήποτε τρόπο της προηγούμενης ιδιοκτησίας και αφού αυτό δεν γινόταν απολύτως καθαρό από τους εκπροσώπους της Παναθηναϊκής Συμμαχίας ο κόσμος δεν προχωρούσε σε εγγραφές. Στην πορεία βέβαια επιχειρήθηκε και ακόμα επιχειρείται η αποβαρδινογιαννοποίηση της ομάδας σε όλα τα επίπεδα, από τους διοικητικούς υπαλλήλους μέχρι και ποδοσφαιριστές που αποκτήθηκαν επί Τζίγγερ, με τρόπο τουλάχιστον άκομψο εν είδη προγραφών με πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων. Οι καταστάσεις που ζει το ποδοσφαιρικό τμήμα του ΠΑΟ επί εποχής Αλαφούζου είναι πρωτόγνωρες.
Ειδικά μετά την ήττα- ντροπή από τη Βέροια με 3-0 στα μέσα Δεκεμβρίου τα αποδυτήρια είναι καζάνι έτοιμο να εκραγεί. Παίκτες που τους ζητείται τη μια μέρα να φύγουν την επόμενη αγωνιστική παίζουν βασικοί. Παίκτες που παρουσιάζονται σαν ξένα σώματα και ανακοινώνεται η λύση της συνεργασίας τους με την ομάδα ξαφνικά επιστρέφουν στην ομάδα και στις αποστολές. Ένας στρατιώτης του Παναθηναϊκού, ο Ρότσα, καρατομείται επειδή, ως άνθρωπος του ποδοσφαίρου και γνώστης της ψυχολογίας των αθλητών, αρνείται να δώσει μανδύα λογικής στον παραλογισμό της διοίκησης που ως άλλος Δον Κιχώτης μετά το στραπάτσο στην πρωτεύουσα της Ημαθίας άρχισε να κυνηγά ανεμόμυλους και χίμαιρες εσωτερικού πολέμου.
Είναι τόσα πολλά τα λάθη και οι παλινωδίες που θα χρειαζόταν τόμοι για να αναλυθούν. Από την ανεξήγητη στήριξη στον Πορτογάλο καταστροφέα Φερέιρα,την χωρίς λογική απομάκρυνση του Καραγκούνη επειδή λόγω ηλικίας δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις αυξημένες απαιτήσεις της Superleague,εδώ κυριολεκτικά γελάμε, την αποπομπή Κατσουράνη μεσούσης της περιόδου,αφού όποιος ξέρει μπάλα στο Παναθηναϊκό αυτό συνιστά αδίκημα, την απόκτηση παικτών χωρίς περγαμηνές και μάλιστα με συμβόλαια υψηλά για την νέα εποχή όπως ο Φορναρόλι, την συμπεριφορά απέναντι στον Χουάν έναν άνθρωπο που προσφέρει χρόνια στο σύλλογο από διάφορα πόστα και δεν είναι όψιμος Παναθηναϊκός όπως οι τωρινοί διοικούντες το τριφύλλι, την απόκτηση ξένου παίκτη χωρίς προηγουμένως να έχει εξασφαλιστεί θέση ξένου και άλλα πολλά.
Το σοβαρότερο όλων, όμως είναι η αντίληψη που έχουν στην Παναθηναϊκή Συμμαχία, ότι τους ανήκει ο Σύλλογος. Παίρνουν αποφάσεις χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους το κοινό αίσθημα όταν μάλιστα η προσπάθεια τους και η επιτυχία αυτής στηρίζεται στη συμμετοχική διαδικασία. Επιχειρούν με τρόπο βίαιο και αντιποδοσφαιρικό να ρίξουν το μπάτζετ δημιουργώντας ένα σύνολο που προκαλεί μόνο θλίψη και πόνο στους φιλάθλους.
Σε κάθε περίπτωση φαίνεται πως δεν υπάρχει σοβαρό σχέδιο και πλάνο για το μέλλον της ομάδας. Δεν μπορεί από τη μια να διώχνεις μαζικά παίκτες για μερικές χιλιάδες ευρώ και από την άλλη να προσεγγίζεις την περίπτωση Σισέ δαπανώντας εκατοντάδες χιλιάδες για λίγους μήνες με αμφίβολα αποτελέσματα σε αγωνιστικό επίπεδο, γιατί μην μου πει κανείς πως ο Γάλλος σούπερσταρ θα παίρνει τη μπάλα από τον Καρνέζη και θα βάζει τα γκολ μόνος του. Στην προηγούμενη θητεία του υπήρχαν παίκτες προσωπικότητες όπως ο Σίλβα, ο Κατσουράνης, ο Λέτο, ο Καραγκούνης και ο Νίνης που τώρα δεν βρίσκονται πια στο ρόστερ, εκτός αν θεωρεί κάποιος ότι οι Βιτόλο, Σισοκό, Κουίνσι και Σο έχουν έστω και στο ελάχιστο σχέση με τους προηγούμενους.
Δυστυχώς η βαθμολογία του φετινού πρωταθλήματος αντικατοπτρίζει πλήρως την αλήθεια για την ποιότητα του φετινού δυναμικού των πρασίνων. Ο τωρινός Παναθηναϊκός είναι σαφέστατα χειρότερος των Αστέρα, Ατρόμητου, Λεβαδειακού αλλά και των Ιωαννίνων και του Πανθρακικού. Με την εικόνα που παρουσιάζει μάλλον αντί για τα play- off και τις θέσεις που οδηγούν σε αυτά να αρχίσει να κοιτάει προς τα κάτω για να μην μπλέξει σε χειρότερες περιπέτειες, ειδικά μάλιστα στην περίπτωση που η προσφυγή για την αναδιάρθρωση των κατηγοριών που έχει κάνει η διοίκηση Αλαφούζου κερδηθεί και πέσουν τελικά τρεις ομάδες.