Τα έχουμε ξαναγράψει. Για κάποιο λόγο που εμείς δεν καταλαβαίνουμε, οι αντίπαλοι μας θεωρούν εριστικούς και εκνευριστικούς. Μάλλον επειδή πανηγυρίζουμε όλα τα γκολ ακόμα και όταν είμαστε μπροστά 5-1 και είμαστε σε συνεχή επικοινωνία με την εξέδρα μας που σε κάθε ματς μας ενισχύει.
Εντάξει τι να κάνουμε. Πάντως νομίζω ότι είμαστε καλά παιδιά γενικά, αν και λίγο παραπάνω «βλαμμένοι» (με την καλή έννοια του όρου), από όσο μπορεί να γίνει αντιληπτό από τους εκάστοτε αντιπάλους.
Δεν πειράζει, καλή καρδιά και συνεχίζουμε. Το ματς με το Sport24 ήταν κομβικό για εμάς αφού θέλαμε οπωσδήποτε τη νίκη για πολλούς λόγους. Εντάξει θέλαμε τη νίκη, γιατί θέλουμε να κερδίζουμε. Τι περιμένατε δηλαδή; Να έχουμε την ψυχραιμία να διαχειριζόμαστε καταστάσεις και να χαλαρώνουμε ή να ανεβάζουμε ρυθμούς ανάλογα με την περίσταση; Τι είμαστε yoga masters;
Τι περιμένετε από 15 τύπους ντυμένους με ροζ εμφανίσεις; Να έχουν φυσιολογική συμπεριφορά; Δηλαδή αν περπατάτε στο δρόμο ανέμελοι και δείτε μπροστά σας έναν τύπο με ποδήλατο που έχει καλαθάκι και φοράει σομπρέρο ντυμένος πιερότος τι θα πείτε;
«Να ένας ωραίος τύπος για να πιάσω κουβέντα μαζί του;».
Επειδή όμως ποτέ κανένας δεν κινδύνευσε από τύπο με ποδήλατο που έχει καλαθάκι και φοράει σομπρέρο ντυμένος πιερότος, για αυτό σας λέω. Μπορεί να είμαστε λίγο εκκεντρικοί αλλά είμαστε συμπαθητικοί τύπου once you get to know us.
Στα αγωνιστικά ο Άλκης Κακολύρης καθάρισε το ματς με τρία γκολ και πρέπει να έφτασε 268 στο πρωτάθλημα. Το τρίτο ειδικά έκοψε τα φτερά των αντιπάλων αφού έκανε το 3-1 αμέσως μόλις μας μείωσαν. Διονύσης Δεσύλλας και Αλέξης Παπαχρήστος έβαλαν πολύ ωραία γκολ και ανέβασαν το δείκτη του σκορ στο 5-1, που δεν ήταν και το τελικό αποτέλεσμα αφού φάγαμε άλλο ένα. Αυτό ήταν το τελικό αποτέλεσμα. 5-2 δηλαδή.
Στο τέλος του ματς πήγε να δημιουργηθεί μια μικροένταση, αλλά ευτυχώς οι παίκτες και από τις δύο ομάδες κράτησαν την ψυχραιμία τους και τίποτα δεν συνέβη.
Στη συνέχεια όλοι έφυγαν αγκαλιασμένοι από το γήπεδο τραγουδώντας ευχάριστους σκοπούς ενώ κάποιοι αντάλλασσαν και φιλοφρονήσεις του τύπου «Μακάρι να παίζαμε για πάντα και να μην τέλειωνε ποτέ αυτό το ματς».
Μια ευχάριστη ατμόσφαιρα δηλαδή την οποία διέκοπταν μόνο τα πουλάκια που κελαηδούσαν χορωδιακά από τα δέντρα, παρά το γεγονός ότι ήταν περασμένα μεσάνυχτα.
Και αυτή είναι η αλήθεια. Obviously.
yours truly Θανάσης Ράλλης
