Ακόμα και μια διαφαινόμενη εύκολη επικράτηση που θα ήταν αρκετή για να εξασφαλίσει στον Παναθηναϊκό μια άνετη πρόκριση στα προημιτελικά του Κυπέλλου, μετατράπηκε σε μια αγχωτική επικράτηση με 2-1, που στην τελευταία τριπλή ευκαιρία του Πλατανιά λίγο έλειψε να καταλήξει σε μια ακόμα… τραγωδία.
Του Κώστα Μιαούλη
Σε ένα ματς που ήταν 2-0 και με τον Πλατανιά να έχει κάνει μέχρι το 80’ 1-2 αξιόλογες επισκέψεις στα καρέ του Καρνέζη, ήρθε ένα ακόμα προσωπικό σφάλμα με το τζάμπα πέναλτι που παραχώρησε ο Πίντο για να γίνει το ματς ροντέο στο τέλος και στην εκπνοή, να φτάνουν οι φιλοξενούμενοι μία ανάσα από την ισοφάριση.
Αγωνιστικά είδαμε μια εξέλιξη που πολλές φορές φέτος έχουμε συναντήσει στα ματς του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ: Τους «πράσινους» να παίρνουν προβάδισμα, αυτή τη φορά με δύο γκολ διαφορά και στο τέλος να κινδυνεύουν ακόμα και να ισοφαριστούν. Είναι ενδεικτικό της χαμηλής στάθμης σε ψυχολογία, που δεν μπορεί να διορθωθεί απ’ όσο φαίνεται πλέον, ακόμα και αν αλλάζει προπονητής κάθε εβδομάδα.
Η πιο λυπηρή εικόνα και συνάμα αυτή που αντικατοπτρίζει όσα συμβαίνουν στους «πράσινους» σε κάθε επίπεδο, είναι η εικόνα στο τέλος με τους Σο κυρίως, αλλά και Κουίνσι ν’ ανοίγουν διάλογο με την «πράσινη» εξέδρα. Όταν για κάθε σφάλμα παίκτη, υπάρχει κράξιμο και σε κάποιες άλλες περιπτώσεις καχυποψία, τότε είναι δύσκολο να περιμένεις καλή απόδοση από τους ποδοσφαιριστές.
Ασφαλώς κι έχουν δώσει πολλά δικαιώματα κάποιοι εξ’ αυτών, αλλά δεν μπορεί ακόμα και σε νίκη να επικρατεί κατάσταση αναβρασμού και ξεφωνητού των παικτών, ακόμα και αν το αποτέλεσμα είναι νικηφόρο. Ο Παναθηναϊκός μοιάζει αυτή τη στιγμή να τρώει τις σάρκες του σε κάθε επίπεδο (διοίκηση-οπαδοί) κι αυτό απαγορεύει οποιαδήποτε προσπάθεια, να συνέλθει η ομάδα.
ΥΓ: Ασφαλώς και η επιλογή του συγκεκριμένου προπονητή, δεν ενθουσιάζει κανέναν. Όμως το σημερινό ματς δεν θα μπορούσε ν’ αποτελέσει κριτήριο για σοβαρή κουβέντα.
ΥΓ1: Ο Δασκαλόπουλος μετέτρεψε το πέναλτι που έγινε στον Σεϊταρίδη σε φάουλ.