Γκέντσογλου: «Τώρα το απολαμβάνω»

«Πήγα στη Λιβόρνο για να αγωνίζομαι. Είμαι καλά εδώ και πραγματικά το απολαμβάνω», τόνισε ο 22χρονος χαφ, ο οποίος είναι από τους πρωταγωνιστές της ιταλικής ομάδας στον δρόμο για την επιστροφή στη Serie Α.

«Είμαι σίγουρος ότι θα έρθει η ώρα μου να κληθώ στην Εθνική», πρόσθεσε.

Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Σάββας Γκέντσογλου στην SportDay

Slow start στη σεζόν, από τον Νοέμβριο όμως αναντικατάστατος. Τι άλλαξε; Ηταν θέμα προσαρμογής και μόνο ή κάτι περισσότερο;

«Περισσότερο έχει να κάνει με τις ευκαιρίες. Μου δόθηκαν, πιστεύω πως τις αξιοποίησα και πλέον κάνω ό,τι μπορώ για να δικαιώσω αυτή την εξέλιξη. Κι αυτό γιατί ειδικά στην Ιταλία, ο "ξένος" για να διεκδικήσει μια θέση στην ενδεκάδα θα πρέπει να είναι πολύ καλύτερος από έναν Ιταλό»!

Ηθελες να παραμείνεις στη Σαμπντόρια ή το... αγροτικό στη Serie B ήταν η ιδανική μετάβαση στα νέα δεδομένα; Το καλοκαίρι; Serie Α με «Σαμπ» ή Λιβόρνο;

«Δεν είχα χρόνο συμμετοχής πέρυσι, οπότε ήξερα πως ήταν δύσκολο να μείνω στη Σαμπντόρια. Ηθελα να κάνω την προετοιμασία, αλλά εκεί κατάλαβα πως οι ευκαιρίες μου θα ήταν περιορισμένες, γι’ αυτό και πήγα στη Λιβόρνο, προκειμένου ν’ αγωνίζομαι. Είμαι καλά εδώ και πραγματικά το απολαμβάνω! Συνεπώς, ό,τι είναι να γίνει το καλοκαίρι, καλοδεχούμενο».

Τι απαιτεί η Serie B για έναν χαφ σαν κι εσένα; Το 3-4-1-2 της Λιβόρνο σου ταιριάζει;

«Στη θέση και στις απαιτήσεις δεν υπάρχει διαφορά. Αυτή βρίσκεται μόνο στη γνώση των ανθρώπων για τις ακριβείς δυνατότητες του εκάστοτε ποδοσφαιριστή και πού/πώς μπορεί να προσφέρει αποδοτικότερα. Το στυλ της Λιβόρνο μου ταιριάζει απόλυτα, αφού μου δίνει την ελευθερία που χρειάζομαι.

Είναι πολύ σημαντικό που βρίσκομαι σε μια ομάδα η οποία προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο κι όχι να καταστρέψει. Η Serie B είναι ένα σκληρό, αλλά και ποιοτικό πρωτάθλημα και στους νεαρούς ποδοσφαιριστές μόνο καλό μπορεί να κάνει, κάτι που άλλωστε αποδεικνύεται από τις πολλές μεταγραφές που κάθε χρόνο κάνουν οι ομάδες του καμπιονάτο».

Ελλάδα ή Ιταλία; Διαφορές; Αρχικά, ποδοσφαιρικά...

«Οι διαφορές είναι μεγάλες. Το χειρότερο, όμως, είναι πως στην Ελλάδα φροντίζουμε να τις μεγαλώνουμε, κάνοντας βήματα προς τα πίσω. Ενα παιχνίδι της Serie B να παρακολουθήσεις, καταλαβαίνεις πόσο ανώτερο τακτικά και ποιοτικά είναι από ένα αντίστοιχο της Super League».

Τι (και αν...) σου λείπει από την Ελλάδα (όχι μόνο την ποδοσφαιρική) και από τι ήθελες να φύγεις επιλέγοντας το καλοκαίρι τη μεταγραφή;

«Κυρίως η καθημερινότητά μου, αλλά κι αυτό σταδιακά υποχωρεί. Κοντεύω έναν χρόνο εδώ, άλλωστε! Με τη μεταγραφή μου ήθελα απλώς να κάνω μια νέα αρχή. Να είμαι κάπου που θ' ασχολούνται μόνο με τον ποδοσφαιριστή Γκέντσογλου και τίποτε άλλο».

Η αντιμετώπιση των οπαδών της Λιβόρνο προς εσένα ποια είναι, δεδομένου ότι έχεις πατήσει για τα καλά το πόδι σου στην ενδεκάδα βοηθώντας στο να βρίσκεται η ομάδα στη 2η θέση; Ο στόχος της ήταν εξ αρχής η άνοδος;

«Είναι απλά φανταστική! Οχι μόνο προς εμένα, αλλά προς όλους! Οταν ήρθα όλοι λέγανε πως η ομάδα θα παλέψει για την παραμονή. Πέρυσι, άλλωστε, σώθηκε στο φινάλε. Κι όμως, έχουμε φτάσει στα μισά κι είμαστε 2οι, κάνοντας εξαιρετική πορεία»!

Σταθερές οι παρουσίες σου στις «μικρές» Εθνικές ομάδες. Τι χρειάζεται για να χτυπήσεις την πόρτα της Ανδρών; Το Μουντιάλ είναι κοντά...

«Το σημαντικότερο είναι να συνεχίσω με αυτόν τον ρυθμό, με την ίδια σταθερότητα και να βελτιώνομαι συνεχώς. Ετσι, είμαι σίγουρος πως θα έρθει και η ώρα μου! Αλλωστε ο Φερνάντο Σάντος έχει αποδείξει πως δίνει ευκαιρίες και δεν "κολλάει" σε πρόσωπα».

Η πορεία των άλλων Ελλήνων στο καμπιονάτο (Παπασταθόπουλος, Ταχτσίδης, Κονέ) είναι οδηγός για σένα προκειμένου να εξελιχθείς στην Ιταλία;

«Οχι μόνο για μένα, αλλά για κάθε Ελληνα ποδοσφαιριστή που θέλει κάτι καλύτερο ποδοσφαιρικά, αλλά και στη ζωή του! Κι ειδικά για τον Ταχτσίδη, θέλω να πω πως παρ' ότι έχει ακούσει πολλά, κατάφερε να φτάσει εκεί που τώρα βρίσκεται».

Τι έγινε το καλοκαίρι με την ΑΕΚ; Εχουμε ακούσει πολλά, όχι όμως τη δική σου οπτική. Νιώθεις αδικημένος από τη συμπεριφορά των ανθρώπων της ομάδας;

«Η ΑΕΚ είναι η ζωή μου. Στα 14 τσακωνόμουν με τους γονείς μου για να με αφήσουν να έρθω Αθήνα για να την παρακολουθήσω. Δυστυχώς, όμως, από τη στιγμή που υπέγραψα το τελευταίο μου συμβόλαιο εκεί, πολλοί, εσκεμμένα ή άθελα, μετατρέψανε το όνειρό μου σε εφιάλτη.

Οι μόνοι προπονητές που με πίστεψαν ήταν ο Δώνης κι ο Μπάγεβιτς. Στον Μπάγεβιτς (σ.σ. φωτό) χρωστάω τα πάντα. Στην ΑΕΚ υπάρχουν πολλά που δεν επιτρέπουν σ’ ένα ποδοσφαιριστή να εξελιχθεί και τα παραδείγματα που παίκτες αποχώρησαν και εξελίχθηκαν είναι πολλά».

Περιττό να ρωτήσω αν παρακολουθείς την ΑΕΚ. Η γνώμη σου για τη φετινή κατάσταση;

«Εχω δει σχεδόν όλα της τα παιχνίδια. Με στενοχωρούν πολύ αυτά που περνάει. Φυσικά τα παιδιά δεν φταίνε σε καμία περίπτωση. Φταίνε όσοι επέτρεψαν να φτάσει η ομάδα σε αυτό το σημείο. Φοβάμαι πως μόνο ο συγκινητικός κόσμος της ΑΕΚ έχει απομείνει να τη στηρίζει».