No Limits εκτός συνόρων

Αν δεν ρισκάρεις, δεν πετυχαίνεις. Το No Limits αυτό που ξέρει να κάνει πολύ καλά είναι να ξεπερνάει τα όρια. Έτσι μετά από 6,5 χρόνια και 20 τηλεοπτικά σόου δυναμικών αθλημάτων σε όλα τα στιλ (πυγμαχία, kickboxing, MuayThai, MMA) φεύγει για το εξωτερικό. Δεν ρίχνει «μαύρη πέτρα», ούτε φεύγει οριστικά. Αλλάζει επίπεδο.

Η promoter του No Limits, Γεωργία Μπιτάκου, μιλάει στο sport-fm.gr για τα μελλοντικά σχέδια και τις φιλοδοξίες της διοργάνωσης. Αρχή από τις ΗΠΑ και πιο συγκεκριμένα από την Αστόρια (Νέα Υόρκη) που το ελληνικό στοιχείο είναι πολύ έντονο. Καλώς εχόντων των πραγμάτων το ταξίδι με στόχο την καταξίωση και στο εξωτερικό, θα ξεκινήσει από την Αμερική (ΗΠΑ και Καναδά) τον ερχόμενο Απρίλιο, με τον προγραμματισμό να περιλαμβάνει τα Βαλκάνια, το Ντουμπάι και την Αυστραλία! Στόχος η ανάδειξη της δυναμικής του θεσμού αρκετά χιλιόμετρα μακριά από την «γενέτειρά» του κι εκτός των άλλων η παραγωγή νέων πρωταθλητών -όπως ομογενών- εκτός του υπάρχοντος ρόστερ. Πριν οτιδήποτε άλλο κάνει τον απολογισμό του 20ού No Limits στην Πάτρα.

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Σγαρδέλη

«Το αγωνιστικό για ‘μένα και για την πλειοψηφία του κοινού που είδε το No Limits, γιατί ακόμα δεν μεταδόθηκε τηλεοπτικά (πρεμιέρα την Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου) ήταν το καλύτερο που είχαμε τα τελευταία έξι χρόνια. Και στο παρελθόν έχουν έρθει επίσης πολύ καλές ομάδες από Ολλανδία, έχουμε κάνει συνεργασίες με μεγάλους promoter, αλλά τώρα διαμορφώθηκε πάρα πολύ καλά το matchmaking. Το μόνο κενό ήταν η απουσία του Σταμάτη Μπιτάκου που αν δεν είχε τον τραυματισμό στους προσαγωγούς θα αγωνιζόταν και τότε θα ήταν μακράν το κορυφαίο αγωνιστικό».

Η κόντρα Μπερδέση - Degirmenci

«Όμως και το παιχνίδι του Τάσου Μπερδέση με τον εξαιρετικό, Serhat Degirmenci. Ήταν μεγάλη έκπληξη ο Serhat. Έχει νικήσει τον Ιωαννίδη εκ των κορυφαίων πυγμάχων, με συμμετοχή στην Ολυμπιάδα της Αθήνας -έχασε από τον πρώτο Ολυμπιονίκη τον Ταϊλανδό. Αφού νίκησε λοιπόν τον Ιωαννίδη σίγουρα δεν ήταν τυχαίος. Η αντοχή του, η επιμονή του, η ψυχή που έβγαλε, το πόσο στάθηκε απέναντι στον Τάσο και απειλητικά. Δεν στάθηκε απλά, θα μπορούσε να υπάρχει και ανατροπή και μάλιστα ένας γύρος ήταν δικός του. Ήταν εξαιρετικός ο συνδυασμός τους και σίγουρα μέχρι στιγμής το πιο δύσκολο ματς που είχε να αντιμετωπίσει ο Μπερδέσης».

Η επιστροφή Νικολαΐδη

«Το παιχνίδι του Yankov με τον Νικολαΐδη επίσης μάγεψε το κοινό. Ο Νικολαΐδης προέρχεται από πολύ σοβαρό τραυματισμό, ήταν το πρώτο του παιχνίδι μετά από πάρα πολλούς μήνες, όχι απλά στάθηκε, χάρισε και ένα εξαιρετικό θέαμα απέναντι σε έναν από τους κορυφαίους αθλητές διεθνώς. Ο Yankov πρόσφατα πήρε το παγκόσμιο της WAKO, έχει παίξει στα μεγαλύτερα γκαλά του κόσμου, προπονείται συνεχώς στην Ταϊλάνδη, έχει πολύ μεγαλύτερη εμπειρία από τον Νικολαΐδη, μας χάρισαν μια μάχη αληθινή, μια μάχη No Limits».

Το «ξεκαθάρισμα» στα βαριά

«Το παιχνίδι του Τζώρου με τον Στοφορίδη. Μια μάχη που περίμεναν χρόνια οι σχολές. Παρά την εξέλιξη στο τέλος ένα θέμα που θα σχολιάσουμε γιατί με απασχόλησε κι εμένα ως διοργανώτρια. Αν αφαιρέσουμε αυτό το αρνητικό κομμάτι, σίγουρα ήταν η καλύτερη μάχη της βραδιάς. Με ανατροπές, με δύναμη, με ψυχές που τα έδωσαν όλα. Και μια μάχη που ήταν αμφίρροπη, δεν ξέραμε πώς θα εξελιχθεί μεταξύ των δύο κορυφαίων εν ενεργεία heavyweight που έχουμε αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Άλλη ιστορία βέβαια ο Τζώρος και άλλη ο Στοφορίδης. Ωστόσο εξίσου δυνατοί».

Η διαχείριση του Τζώρου

«Με απογοήτευσε αυτή η συμπεριφορά, δεν έχει ξανασυμβεί στο No Limits, εκτός από το 5, ένα επεισόδιο που δεν το προκάλεσε ο Σταμάτης, αλλά οι Ολλανδοί. Η γραμμή που περνάω εγώ στους πρωταθλητές που συνεργάζομαι είναι ότι πάνω απ’ όλα η διοργάνωση πρεσβεύει την άμυλα, το αθλητικό ιδεώδες και τον σεβασμό. Αυτά κυριαρχούν. Αυτές, εξάλλου, είναι οι αρχές των δυναμικών αθλημάτων. Έχουμε καταφέρει να το περάσουμε προς τα έξω και να το διατηρούμε σε κάθε διοργάνωση. Αυτό που έγινε ήταν λυπηρό, ήταν προσβλητικό και για εμένα και για την διοργάνωση, σίγουρα και για τον κόσμο και για τους χορηγούς. Ωστόσο και το τονίζω, αυτό δεν αντιπροσωπεύει τον Αντώνη Τζώρο. Αλλιώς ο Τζώρος δεν θα έπαιζε ποτέ στα No Limits. Το συζητήσαμε μετά και θα το ξανασυζητήσουμε και δεν έχει τελειώσει το θέμα. Ο Αντώνης όμως είναι ένας μεγάλος μαχητής, σπουδαίος το έχει αποδείξει. Έχει αγωνιστεί, πέρα από τα No Limits που ξεκίνησε, στο A-1 του Τάρικ Σόλακ, το It’s Showtime το ολλανδικό. Στο επίπεδο που είναι θα μπορούσε κάλλιστα -γιατί έχουμε τέτοια παραδείγματα υποτιθέμενων μεγάλων αθλητών- να αρνηθεί να παίξει με τον μικρότερο και λιγότερο έμπειρο, Στοφορίδη, ακριβώς για να μην ρισκάρει. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί πάνω στο ρινγκ. Ανέβηκε, δεν αμφισβήτησε την πρόκληση ίσα-ίσα, τα έδωσε όλα για τη νίκη και αυτό για ‘μένα είναι σεβαστό πάνω απ’ όλα. Τυχαίνει επίσης να τον ξέρω πάρα πολλά χρόνια, ξέρω τα προβλήματα που έχει περάσει ως αθλητής, την επιμονή που έχει δείξει, την ανθρωπιά που έχει δείξει εκτός ρινγκ. Δεν τον χαρακτηρίζει αυτή η αντίδραση, αντίθετα όσο απαράδεκτη κι αν ήταν -γιατί παραμένει απαράδεκτη- δικαιολογείται. Κατ’ αρχήν γιατί τα χτυπήματα στην βαριά κατηγορία πονάνε πάρα πολύ, σίγουρα έχει ζαλιστεί, θα μπορούσε να διακόψει το παιχνίδι, δεν ήθελε να το διακόψει παρόλο που δεν ήταν καλά. Όλα αυτά συνέβαλαν για να μην ελέγχει απόλυτα το θυμικό του και τις αντιδράσεις του. Και βέβαια είναι κι ο εγωισμός. Ένα άθλημα σαν κι αυτό, έτσι ισχυροποιεί πολύ έντονα τον εγωισμό για να μπορέσεις να σταθείς μόνος σου. Ο Αντώνης έχει μετανιώσει γι’ αυτή την εξέλιξη, δεν ήθελε να συμπεριφερθεί έτσι. Έχει ζητήσει συγγνώμη και στον μάνατζέρ του, τον Γιώργο Βεντούρα, που επίσης σαφώς ήταν αντίθετος με όλο αυτό και από εμένα. Έχει ζητήσει ρεβάνς. Θα έχει την ευκαιρία για ρεβάνς και θα ξαναπαίξει στα No Limits, δεν θα τιμωρηθεί. Το θέμα είναι να μπορέσει, όπως μπόρεσε και κατάλαβε ότι αυτή η συμπεριφορά όχι απλά δεν χωράει στα No Limits, δεν χωράει γενικά στα δυναμικά αθλήματα».

Στόφα πρωταθλητή

«Το να νικήσει ο Στοφορίδης τον Τζώρο ήταν γι’ αυτόν μεγάλη επιτυχία και δείχνει την στόφα του πρωταθλητή που έχει. Δουλεύει εξάλλου με έναν πολύ καλό δάσκαλο, τον Παναγιώτη Καρανικολή, η Καβάλα είναι γνωστό ότι έχει μεγάλη παράδοση. Θα έχουμε ρεβάνς και περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει. Σε μια από τις επόμενες διοργανώσεις θα κληθεί να υπερασπιστεί τη ζώνη του».

Χωρίς αντίπαλο

«Θα ήθελα να σταθούμε στο παιχνίδι του Νέστορα Μπατζέλα με τον Emil Zahariev. O Βούλγαρος, αναγνωρισμένος διεθνώς, σπουδαίος striker, κάτι που δεν είναι ή θεωρούσαν ότι δεν είναι ο Μπατζέλας. Με καταβολές παλαιστικές, κυρίως παλαιστής, τελευταία έχει γίνει MMA Fighter. Ο Βούλγαρος ηττήθηκε στη Θεσσαλονίκη και άμεσε τότε η πλευρά του είχε ζητήσει τη ρεβάνς και δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι θα ξαναχάσουν από τον παλαιστή, όπως τον αποκαλούσαν υποτιμητικά, Νέστορα Μπατζέλα. Ο Μπατζέλας δεν είχε καμία αντίρρηση να γίνει ρεβάνς. Ζήτησαν τρεις γύρους γιατί συνήθως έχουμε δύο γύρους στην Ελλάδα. Πάλι δεν είχε αντίρρηση ο Μπατζέλας. Μάλιστα όταν του είπα στο τηλέφωνο μου είπε δεν πειράζει, πάλι στον πρώτο γύρο θα τελειώσει το παιχνίδι. Κάν’ το τρεις όπως κι έγινε. Η αυτοπεποίθηση και η σιγουριά του ήταν πρωτόγνωρες. Μάχη που δεν τη χαρήκαμε. Ο αγώνας τελείωσε πάλι πολύ νωρίς. Εμένα αυτό που θα μείνει από έναν πολύ μεγάλο αθλητή σαν τον Emil Zahariev είναι ένα πονηρό tap. Αυτό θα μου μείνει. Γιατί κινδύνευσε να σπάσει το πόδι του απ’ την λαβή του Μπατζέλα, όφειλε αφού δεν μπορούσε να συνεχίσει να κάνει κανονικό tap πάνω στο έδαφος και το έκανε ανεπαίσθητα, στο σώμα του Μπατζέλα. Αν ο Μπατζέλας λειτουργούσε επίσης έτσι με πονηριά, δεν θα σταμάταγε, θα συνέχιζε, μέχρι να τον υποχρεώσει σε κανονικό tap. Τον άφησε γιατί τον σεβάστηκε, εμείς τον είδαμε από τις κάμερες, ο οπερατέρ φυσικά τον κατέγραψε, ο διαιτητής μας δεν το είδε γιατί δεν ήταν από εκείνη την μεριά, δεν διέκοψε το παιχνίδι. Σ’ αυτό ήλπιζε και ο Zahariev. Ο Μπατζέλας όμως ήξερε και σταμάτησε. Όφειλε ως αξιοπρεπής άνδρας και ο Zahariev να πει τι έγινε. Δεν μπορούσε να το αρνηθεί, αποχώρησε με ντροπή θα έλεγα. Βεβιασμένα χαιρέτησε την αντίπαλη γωνία, δεν περίμενε καν την απονομή. Ο Μπατζέλας εξελίσσεται διαρκώς και είμαι σίγουρη δεν υπάρχουν αντίπαλοι στην Ελλάδα γι’ αυτόν. Γι’ αυτό φέρνουμε αντίπαλους ξένους. Ο Ιταλός ηττήθηκε στη Μύκονο. Σε λίγο καιρό ο Μπατζέλας θα μπορεί να σταθεί στα μεγαλύτερα σαλόνια. Χαρισματικός και τηλεοπτικός».

Η ομάδα του Νο Limits

«Τάσος Μπερδέσης, εκ των πρωταγωνιστών μας. Ο μεγαλύτερος πυγμάχος αυτή τη στιγμή στη χώρα. Νέστορας Μπατζέλας, "γεννήθηκε" μέσα από τα No Limits, ήταν μια από ανακαλύψεις μου και οι δυο τους και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό. Όταν έκανα πέρυσι τη διοργάνωση στη Λάρισα ζήτησα από τον Νίκο Κοτασίδη αθλητές και μου είπε ότι δεν έχω για το επαγγελματικό. Ο Μπατζέλας ήρθε τότε και έκανε επίδειξη και θα μπορούσα να μην την έχω δει ζωντανά. Την είδα ευτυχώς και όταν τον είδα μόνο να περπατάει, στο διάδρομο για να μπει στο ρινγκ να κάνει επίδειξη, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι αυτός ο αθλητής δεν είναι για επίδειξη, είναι για να μπει στο επαγγελματικό. Έτσι κι έγινε. Τον προσκάλεσα στην Πάτρα για το No Limits 17, δεν μπορούσαν να έρθουν γιατί είχαν ένα διασυλλογικό και ξεκινήσαμε τη συνεργασία από τη Θεσσαλονίκη. Ο Στάθης Μπένοφ μπορεί να μην έπαιξε στην Πάτρα, αγωνίστηκε στο εξωτερικό, επίσης είναι εκ των πρωταθλητών που επιλέγει το No Limits κάθε φορά. Και φυσικά η νέα συνεργασία τώρα με τον Γιώργο Βεντούρα που εγώ την κυνηγούσα από χρόνια, αλλά δεν είχε τύχει να διασταυρωθούν οι δρόμοι μας. Ο Γιώργος είχε το GFC, ήταν αλλού προσηλωμένος. Ευτυχώς οι συγκυρίες μας έφεραν κοντά και οι αθλητές του GFC θα είναι αθλητές του No Limits. Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης που κυριαρχεί στα 81 κιλά, ο Νίκος Σοκόλης δεν έπαιξε τώρα, θα παίξει στα επόμενα No Limits. Αναδείχθηκε το νέο ταλέντο, το μεγάλο αουτσάιντερ ο Δημήτρης Ξερικός στην πυγμαχία, εκπληκτικός και με μεγάλο κοινό όπως είδαμε να τον ακολουθεί. Ο Αντώνης Τζώρος θα συνεχίσει να αγωνίζεται, απλά θα ελέγξουμε λίγο καλύτερα το θυμικό του, το εκρηκτικό ταμπεραμέντο του. Για το Muay Thai εκτός από τον Σταμάτη, που θα αγωνιστεί στο εξωτερικό, πλέον προμοτάρουμε, αναδεικνύουμε και προβάλουμε το νέο ταλέντο, Δημήτρη Χιώτη. Γυμνάζεται με τον Κατσινόπουλο και τον Κακαράκη, τον στηρίζει και τον πιστεύει πάρα πολύ ο Σταμάτης. Έχεις το ήθος, την ψυχή και την δίψα που ψάχνουμε στα μάτια ενός νέου πρωταθλητή πριν ξεκινήσουμε να επενδύουμε σοβαρά επάνω του. Ο Χιώτης θα είναι δυναμικά στο ρόστερ.

Όλοι οι αθλητές που αξίζουν κι έχουν ταλέντο, θα έχουν ευκαιρίες. Πηγαίνουμε για μια σειρά διοργανώσεων. Μπορεί κάποιο από τα παιδιά να τραυματιστεί και να μην μπορεί να συνεχίσει. Συνεπώς θα χρειαστούμε αθλητές έτοιμους από πίσω, να έρθουν και να έχουν το αντίστοιχο επίπεδο. Υπάρχουν αθλητές που έχουν συνεργαστεί (με το No Limits) και εκτιμώ πάρα πολύ. Όπως είναι ο Αλέξης Σύρος, ο Βασίλης Καραγιαννίδης. Αθλητές που έχουν πάρει ζώνη στο No Limits, σαν τον Παπαδέλη από την Καβάλα. Φυσικά τον Στοφορίδη που έχει τη ζώνη heavyweights του θεσμού. Επίσης ο Αλέξανδρος Γκερέκος. Παιδιά που έχουν αποδείξει ότι είναι μεγάλοι αθλητές, μπορούν να σταθούν κι έχουν σεβαστεί το No Limits. Σίγουρα είναι μεταξύ των αθλητών που θα χρειαστώ και είμαι βέβαια ότι θα έρθουν. Αυτό που λέω σε κάθε προπονητή είναι όποτε θεωρούν ότι έχουν ένα ταλέντο στα χέρια τους μπορούν να μας ενημερώνουν. Γι’ αυτό γίνονται και περιοδείες. Με εξαίρεση την ομάδα του GFC, που μέχρι την διοργάνωση της Πάτρας ήταν η μόνη που δεν είχε πάρει μέρος σε No Limits, όλοι οι άλλοι που αξίζουν και θεωρούνται απ’ τα μεγάλα ονόματα έχουν αγωνιστεί. Ή μια περίπτωση όπως αυτή του Παναγιώτη Καρανικολή που επίσημα δεν έχει κρεμάσει τα γάντια του. Φυσικά και θα τον ήθελα στο εξωτερικό μαζί μας. Ακολουθεί μια άλλη ζωή πλέον οικογενειακή, έχει την σχολή του, αν όμως μου πει “προπονούμαι και θέλω να έρθω” είναι ευπρόσδεκτος και η πόρτα ορθάνοιχτη. Εξάλλου, θα πάμε (στο εξωτερικό) για να ανακαλύψουμε αξιόλογους και ταλαντούχους ομογενείς. Υπάρχουν Ελληνόπουλα που γυμνάζονται και αξίζουν. Στο εξωτερικό πια θα έχουμε τη δυνατότητα για πιο δυνατό match making, με τους αθλητές που θα βρούμε εκεί πέρα. Είναι έτοιμοι γι’ αυτή την πρόκληση, κατ’ αρχήν ο Μπερδέσης και ο Μπατζέλας. Η εξέλιξη του Μπερδέση είναι το κάτι άλλο. Πάνω απ’ όλα είναι εργάτης. Έχοντας γύρω του μια σωστή επαγγελματική ομάδα, τον προπονητή του (Σωτήρης Μαράτος), συνολικά ένα επιτελείο, όπως οι αθλητές στο εξωτερικό. Έτσι θα έπρεπε να δουλεύουν όλοι. Με την επιμονή, τη θέληση και το ένστικτο του πρωταθλητισμού, ζει γι’ αυτό, είναι γεννημένος πρωταθλητής, εξελίσσεται διαρκώς. Από εδώ και πέρα θα έχει όλο και πιο δύσκολους και πιθανώς πιο έμπειρους αντιπάλους».

Εκτός των συνόρων

«Μπαίνουμε στον 7ο χρόνο, με 20 διοργανώσεις στα μεγαλύτερα αστικά κέντρα, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Πάτρα, Καβάλα, Γιάννενα, Ηράκλειο, Χανιά, Μύκονο, Κέρκυρα και δύο μικρότερα μη τηλεοπτικά που είχαν γίνει Ωροπό και Άγιο Στέφανο. Έτσι φτάνουμε στις 22 διοργανώσεις, γιατί και αυτές διοργανώσεις ήταν τότε κι από ‘κει είχαν προκύψει καλοί πρωταθλητές. Στάδια, θέατρα, συνεδριακά κέντρα, κάστρα. Βάλαμε τις διοργανώσεις σε εναλλακτικούς χώρους, που δεν ήταν απαραίτητα στάδια, αλλά σίγουρα δεν ξεφύγαμε από τα αθλητικά και τα πολιτιστικά σχέδια. Προβολή της χώρας με εξωτερικά γυρίσματα, τουριστική προβολή των πόλεων που φιλοξένησαν τον θεσμό και συνεργασία με τα μεγαλύτερα εκδοτικά κέντρα πανελλαδικά ή περιφερειακά. Μπήκαν πολύ γερά θεμέλια και βάσεις, ώστε να προβληθεί σωστά ο χώρος των δυναμικών αθλημάτων και να προβληθούν οι μεγάλοι μας πρωταθλητές. Μετά από 20 τηλεοπτικές παραγωγές, συνεργασία 7 χρόνια με τη Nova, 4 με τον ΣΚΑΪ, στον Alpha πέρυσι, επίσης περίπου 30 περιφερειακά κανάλια έχουν μεταδώσει κατά καιρούς τα No Limits, ήρθε η ώρα λοιπόν γιατί δεν μας λείπει απολύτως τίποτα σε δυναμική, ικανότητες, θέληση, να ανοίξουμε τα φτερά κι εκτός συνόρων. Για ‘μένα πάνω απ’ όλα, ειδικά αυτή την εποχή το πιο σημαντικό είναι ότι θα καταφέρουμε να δείξουμε τη δύναμη της ελληνικής ψυχής. Τώρα που το γόητρο και η περηφάνια των Ελλήνων έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα και υπάρχει μια αρνητική προπαγάνδα. Αυτή τη στιγμή έχουμε ένα σημαντικό βήμα, μας παρακολουθούν χιλιάδες μάτια από κοντά, χιλιάδες μάτια τηλεοπτικά και διαδικτυακά και πάρα πολλοί ομογενείς βέβαια που αντιλαμβάνονται ίσως πολύ καλύτερα τι έχουμε πετύχει όλα αυτά τα χρόνια, απ’ ό,τι οι εγχώριοι. Επομένως έχουμε χρέος να δημιουργήσουμε και στο εξωτερικό. Δεν είναι μόνο για να δείξουμε ποιοι είμαστε αθλητικά και αγωνιστικά, αλλά και να τονώσουμε το ηθικό μας».

Δύο χρόνια στο εξωτερικό

«Έτσι, λοιπόν θα ξεκινήσει μία περιοδεία, σίγουρα για τα επόμενα δύο χρόνια, μέσα στο 2013 και το 2014 που θα έχει να κάνει με ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία, Ντουμπάι και Βαλκανικές χώρες. Σε κάθε περιοχή από αυτές και σειρά διοργανώσεων. Δεν θα πάμε στην Αμερική για μία διοργάνωση. Στόχος είναι να γίνει σε διάφορες Πολιτείες. Θα μεταβώ στην Αστόρια στις 9 Ιανουαρίου και για τους επόμενες μήνες θα είμαι κάτοικος ΗΠΑ, προκειμένου να τις προετοιμάσω με τον μέγιστο δυνατό τρόπο. Υπάρχει πρόσφορο έδαφος. Ήδη πριν πάω έχω κάνει τις επαφές μου και με επιχειρηματίες και με δημοσιογράφους και με Έλληνες που ασχολούνται γενικότερα με διεκπεραίωση eventκαι είναι κοντά στην ομογένεια. Τα μηνύματα που έχω δεχθεί είναι πάρα πολύ θετικά. Εκεί μιλούν για μια δεδομένη επιτυχία του θεσμού. Από την μεριά μου είμαι προσγειωμένη και συγκρατημένη. Στην Ελλάδα αν κάτι πηγαίνει καλά, του βάζουν εμπόδια. Το έχουμε αυτό το… δηλητήριο που μας φέρνει πίσω, εδώ και δεκαετίες. Να συκοφαντούμε και να πολεμάμε οτιδήποτε βλέπουμε ότι έχει τη δυναμική να πάει καλά. Εμένα δεν με πτόησε ποτέ και γι’ αυτό συνέχισα και να υπάρχω, παρά τον μεγάλο πόλεμο που έχει δεχθεί το No Limits, κυρίως από την κοινωνία των δυναμικών αθλημάτων. Κάτι που φαίνεται οξύμωρο, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Θεωρώ ότι στο εξωτερικό, δεν θα αντιμετωπίσουμε τέτοια θέματα. Ενδεχομένως να υπάρξουν άλλες δυσκολίες. Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα δώσουμε και την ψυχή μας για να γυρίσουμε με θριάμβους. Τον Μάρτιο έχει δρομολογηθεί να γίνει η επόμενη διοργάνωση No Limits. Μέσα στο καλοκαίρι υπάρχουν συζητήσεις για σταθμούς στα Βαλκάνια (Βουλγαρία, Αλβανία), ενώ πριν από μικρό χρονικό διάστημα βρέθηκα στο Ντουμπάι κι άνοιξα τον δρόμο και τηλεοπτικά και επιχειρηματικά για να μεταβούμε εκεί κατά τον Σεπτέμβρη-Οκτώβρη και μετά στην Αυστραλία. Φυσικά σε αυτούς τους σταθμούς για να “χτίσουμε”, δεν θα πάμε μόνο για μία φορά. Θα πάμε για να καλλιεργήσουμε το έδαφος, ώστε μία με δυο φορές τον χρόνο να μπορούμε να επιστρέφουμε. Πάντως στην Ελλάδα θα γυρίσουμε μετά από δύο χρόνια. Καλώς εχόντων των πραγμάτων πιο πλούσιοι, πιο δυνατοί και με περισσότερες αγωνιστικές επαφές στις βαλίτσες μας. Κάτι πολύ σημαντικό για τα παιδιά που συμμετέχουν, για να τους ανοιχτούν κάποιοι δρόμοι, ώστε να παίζουν στο εξωτερικό. Εμείς προσκαλούμε συνέχεια αθλητές από το εξωτερικό, δύσκολα όμως παρατηρούμε προσκαλούν δικούς μας αθλητές. Συνεχίζουν να έχουν υποτιμημένο το επίπεδο, είναι θέμα εξόδων, είναι ότι η Ελλάδα δεν πουλάει; Εμείς βγαίνοντας στο εξωτερικό θέλουμε να αποδείξουμε ότι η Ελλάδα πουλάει πάρα πολύ. Θα τους κάνουμε να μας καλέσουν».

Ο ρόλος του Showman

«Σε όλη αυτή την πορεία από εδώ και πέρα, θα είναι πολύ κοντά στο αγωνιστικό ο Σταμάτης Μπιτάκος. Μέχρι τώρα αγωνιζόταν, ήταν η ψυχή του No Limits στα πρώτα δύσκολα χρόνια. Καταφέραμε να γεμίσουμε στάδια, βασισμένοι στο όνομά του, στο εκτόπισμα που έχει πάνω στο ρινγκ, στην ψυχή του, στην τρέλα του, στο πάθος του. Δεν το λέω ως αδερφή του, αλλά ως μάνατζερ και promoter, έχει κάτι που δεν το έχω συναντήσει αλλού. Ξέρει να ανεβαίνει πάνω στο ρινγκ και να δίνει ενέργεια. Ζει για τον κόσμο. Αυτό θα μου λείψει πάρα πολύ, όσο δεν τον βλέπω να αγωνίζεται. Στην Αμερική θ’ αγωνιστεί, αλλά θα είναι και πολύ κοντά μου σε ό,τι αφορά το αγωνιστικό. Ο στόχος μας πάνω απ’ όλα είναι να καταφέρουμε και στον πιο μικρό μας θεατή και φίλο να τον κάνουμε να πιστέψει ότι η ελληνική ψυχή δεν έχει όρια. Αυτό ήταν πάντα το μότο της διοργάνωσης. Παραμένει για ‘μας η απαράβατη αρχή μας».