Οι εντυπώσεις μας από το The Hobbit: An Unexpected Journey

Σε μια τρύπα στο έδαφος, ζούσε κάποτε ένα χόμπιτ. Η ήρεμη, ανέμελη ζωή του άλλαξε για πάντα όταν συνάντησε τον μάγο Gandalf και τους 13 νάνους από το Erebor. Το κάλεσμα της περιπέτειας έμοιαζε στην αρχή σαν δυσοίωνο ουρλιαχτό στα αιώνια σκοτάδια του Mirkwood.

Όμως, το άκουσμα των νοσταλγικών τραγουδιών των νάνων ξύπνησε στον Bilbo Baggins την βραδυφλεγή, λανθάνουσα επιθυμία του να δει τα μεγάλα βουνά, να ακούσει την ανάδευση των κλαδιών των πεύκων από τον άνεμο και τον εκκωφαντικό παφλασμό των καταρρακτών και να εξερευνήσει τις σπηλιές κρατώντας σπαθί -όχι μπαστούνι.

Όταν ο John Ronald Reuel Tolkien (1892-1973) έγραφε το The Hobbit ως μία ακόμη φανταστική ιστορία που θα διασκέδαζε τα παιδιά του, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι λίγα χρόνια μετά η μαγευτική αυτή ιστορία θα αποτελούσε εφαλτήριο για την καθιέρωση του λογοτεχνικού είδους του high fantasy και θα επηρέαζε τόσες μορφές τέχνης, σε τόσο μεγάλο βαθμό. Κεντρικό θέμα του Hobbit ήταν η σημασία των ηρωικών πράξεων, όταν αυτή προέρχεται από καθημερινούς ανθρώπους (ή χόμπιτ) και βασικό χαρακτηριστικό του ήταν η σταδιακή μεγέθυνση της κλίμακας των τεκταινομένων. Αρχικά είχαμε την χιουμοριστική επίσκεψη των 13 ακάλεστων νάνων και του Gandalf στο χομπιτόσπιτο του Bilbo και το ξεκίνημα της περιπλάνησής τους και φτάσαμε στην επική αναμέτρηση των Πέντε Στρατιών, περνώντας ενδιάμεσα από orcs, goblins, δράκους και το Gollum. Εκ φύσεως, το The Hobbit σαν λογοτεχνικό έργο είναι πιο περιορισμένο από την τριλογία Lord of the Rings. Εδώ δεν έχουμε τριψήφιο αριθμό παράλληλων ιστοριών που συμβαίνουν ταυτόχρονα και περιπλέκονται. Έχουμε τον Bilbo, τους νάνους, τον Gandalf και τις περιπέτειες που συναντούν στο δρόμο τους. Αν λάβουμε υπόψη και την μικρή έκταση του βιβλίου, το οποίο είναι το 1/3 σε σχέση με το Lord of the Rings, η απόφαση της New Line Cinema να επεκτείνει το αρχικό πλάνο των δύο ταινιών σε τρεις μοιάζει σαν ξεχείλωμα με ξεκάθαρους εμπορικούς σκοπούς. Κρίνοντας όμως από το Unexpected Journey, το αποτέλεσμα αυτής της επιμήκυνσης αποβαίνει υπέρ της λογοτεχνικής ακεραιότητας του the Hobbit. Ο Peter Jackson είχε το χρόνο να αποτυπώσει όλες τις βασικές σκηνές του βιβλίου χωρίς να δείχνει ότι βιάζεται να στριμώξει όσο περισσότερο υλικό μπορούσε στον μικρότερο δυνατό χρόνο και, κυρίως, χωρίς να δίνει στον θεατή την εντύπωση ότι είδε τη μισή ταινία και θα πρέπει να περιμένει την extended Βlu-ray έκδοση για να την δει ολόκληρη.

Από εδώ προκύπτει και το κυριότερο «ελάττωμα» της ταινίας, τουλάχιστον από θεατές που δεν έχουν ασχοληθεί με το βιβλίο. Οι σκηνές με διαλόγους που μοιάζουν ανούσιες στον θεατή δίνουν το «παρών» και ενίοτε εμποδίζουν την ομαλή ροή της ταινίας. Ο Peter Jackson, μαζί προφανώς με τον Gillermo del Toro, πριν αυτός αποχωρήσει από την θέση του σκηνοθέτη, αποφάσισαν να δώσουν στο The Hobbit τον χαρακτήρα του fan service, με σκηνές πιστές στην αρχική ιστορία, σχεδόν ολόκληρους διαλόγους βγαλμένους από το βιβλίο και σκηνές που προέρχονται από τα Appendices του Lord of the Rings.

Διαβάστε τη συνέχεια της παρουσίασης εδώ.