Ο Άντι Σάουερ στο sport-fm.gr

Η ολλανδική σχολή είναι ταυτισμένη με ορισμένους από τους κορυφαίους kickboxers.

Ο Άντι Σάουερ αποτελεί ίσως το καλύτερο παράδειγμα.

Ένας από τους πιο ολοκληρωμένους fighters των τελευταίων χρόνων, δύο φορές νικητής του Κ-1, ισάριθμες φιναλίστ και με ένα αξιοζήλευτο track record (146 νίκες, 87 νοκ-άουτ, μόλις 12 ήττες και 1 ισοπαλία).

Μιλώντας στο sport-fm.gr έδειξε να τον εξιτάρει μια νέα κόντρα με τον Μιχάλη Ζαμπίδη, αναγνώρισε την αξία του Iron Mike, ευχήθηκε το ελληνικό κοινό να απολαύσει θέαμα στο κλειστό του ΟΑΚΑ (15/12), αποκάλυψε ποιοι στόχοι τον κρατούν ακόμα σε εγρήγορση, ενώ ανάμεσα σε άλλα σχολίασε και την ελληνική κρίση.

Του Παναγιώτη Σγαρδέλη

Από μικρός κατάφερνε να ξεχωρίζει. Μεγαλώνοντας δεν άλλαξε συνήθειες. Σχεδόν πάντα έβρισκε τρόπο να επιβάλλεται του αντιπάλου του. Χωρίς να υπάρχει καμία αμφισβήτηση για το αποτέλεσμα. Κάπως έτσι βγήκε και το προσωνύμιο που τον ακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια: “destroyer” (καταστροφέας). Και δεν είναι μόνο το αγωνιστικό του στιλ: σπανίως θα τον δει κανείς ν’ ανεβαίνει στο ρινγκ με σορτσάκι κι όχι με κολάν, όπως το έχει καθιερώσει.

Σε λίγες μέρες θα βρίσκεται στην Ελλάδα για το K-1 Max, ως η παλιά «καραβάνα» της κορυφαίας διοργάνωσης kickboxing και ακριβώς σε μια ‘βδομάδα από τώρα θ’ ανέβει στο ρινγκ για να γράψει ιστορία, αφού διεκδικεί να γίνει ο πρώτος που το κατακτά για 3η φορά στην καριέρα του. Για «ζέσταμα» πέρασε από το αγαπημένο του Shoot Boxing στην Ιαπωνία, όπου στέφθηκε για 4η φορά νικητής.

«Είμαι ικανοποιημένος για τη νίκη, αλλά ήταν κρίμα που έπρεπε να παλέψω γι’ αυτό στον τελικό με τον Henri van Opstal, έναν μαθητή μου. Από την άλλη πώς μπορεί ένας άντρας 30 ετών να μην είναι χαρούμενος όταν κερδίζει ένα τουρνουά. Βρίσκομαι ακόμα στην κορυφή (γέλια). Συνεχίζω την προετοιμασία μου στην Ολλανδία και μπορώ να πω ότι είμαι σε καλή κατάσταση, πνευματικά και σωματικά. Ευτυχώς χωρίς τραυματισμούς».

Το κίνητρο της τρίτης κατάκτησης του Κ-1 είναι υψηλό, όπως και το έπαθλο των 230.000 ευρώ που περιμένει τον μεγάλο νικητή. «Για να είμαι ειλικρινής, αγωνίζομαι για να γράψω ιστορία, αλλά επίσης είναι κάτι που το κάνω και για την οικογένειά μου».

Αυτή πάντως δεν θα είναι η πρώτη του φορά στην Ελλάδα, με την οποία αν και δεν συνδέεται, σχολιάζει την κρίση που την πλήττει με θετική σκέψη. «Είχα αγωνιστεί εναντίον του Panjosuk για το It’s Showtime in Athens το 2010. Ένας όχι και τόσο καλός αγώνας. Χρειάζονται δύο για να χορέψεις τανγκό. Επίσης πριν από μερικά χρόνια έκανα ένα σεμινάριο και ήταν διασκεδαστικό. Αυτή την περίοδο η Ελλάδα βιώνει μια πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση, αλλά παραμένει μια πολύ όμορφη χώρα για να μείνεις ή να την επισκεφθείς».

Μαζί με τον Μιχάλη Ζαμπίδη αποτελούν τα δύο μεγάλα φαβορί για την κορυφή στο Κ-1 Μax της Αθήνας. «Με τον Μιχάλη έχουμε κάτι κοινό: αγωνιζόμαστε εδώ και πολλά χρόνια. Είμαστε βετεράνοι αλλά παραμένουμε σε τοπ επίπεδο κι αγωνιζόμαστε με τους καλύτερους. Εκείνος έχει κάτι που τον ξεχωρίζει: μια από τις δυνατές γροθιές που έχω συναντήσει».

Στην καριέρα τους ακολουθούν παράλληλη διαδρομή, ωστόσο μόλις μία φορά έχουν συναντηθεί στο ίδιο ρινγκ ως αντίπαλοι, με τον Ολλανδό να παίρνει τη νίκη με νοκ-άουτ, στο πλαίσιο του Max Final 16 (2008, Ιαπωνία). «Είμαι έτοιμος για μια νέα σύγκρουση μαζί του, αλλά πρώτα πρέπει να ασχοληθώ με τον Andy Ristie κι όταν τα καταφέρω, ν’ αντιμετωπίσω τον νικητή του ζευγαριού Kyshenko vs Ngimbie».

Ο Ζαμπίδης τότε είχε μείνει με το παράπονο ότι ήταν καλύτερους στους τρεις γύρους και κακώς ο αγώνας οδηγήθηκε στον έξτρα γύρο. «Ο Μιχάλης είναι πάντα ένας δύσκολος αντίπαλος και στη χώρα του με το δικό του κοινό να τον υποστηρίζει, θα είναι ακόμα πιο δύσκολος. Θεωρώ ότι είμαι πιο ολοκληρωμένος fighter, κάτι που ελπίζω να αναγνωρίσουν και οι κριτές!».

Ό,τι και να συμβεί πάντως έχει κερδίσει πανάξια να θεωρείται ένας ζωντανός-θρύλος του παγκόσμιου kickboxing. «Θυμάμαι τον εαυτό μου σε μικρή ηλικία, να λέω ότι ένας από τους στόχους μου ήταν να γίνω θρύλος του αγωνίσματος. Δεν αισθάνομαι έτσι αυτή την στιγμή, πιστεύω ότι έχω κι άλλα πράγματα να πετύχω. Χαίρομαι όταν ακούω κάποιον, ειδικά όταν είναι νέο παιδί ότι με έχει ως πρότυπο. Είναι το κερασάκι στην τούρτα…».

Παλιότερα είχε πει ότι στα 30 του χρόνια θα αποσυρθεί. Νέος για να σταματήσει θα πει κανείς βιαστικά, όχι και τόσο θ’ αντιτείνει κάποιος άλλος αν υπολογίσει ότι ξεκίνησε να γυμνάζεται από τα 7 και να αγωνίζεται επαγγελματικά σε επίπεδο πρώτης κατηγορίας από τα 16. «Δεν ξέρω για πόσο ακόμα θ’ αγωνίζομαι. Έχω δύο προσωπικά στοιχήματα που πρέπει να κερδίσω: να κατακτήσω για τρίτη φορά το Κ-1 και να νικήσω τον Πετροσιάν. Όταν καταφέρω να εκπληρώσω αυτούς τους δύο στόχους, τότε θα είναι μια ωραία στιγμή για να πω αντίο…».

Αντί επιλόγου έκανε μια ευχή: «Ελπίζω όλοι να καταφέρουμε να προσφέρουμε θέαμα και χαρά στο ελληνικό κοινό στις 15 Δεκεμβρίου στην Αθήνα. Τα λέμε εκεί!».