Όλα καλά κι όλα ωραία, ρε μάγκες, με το Τσάμπιονς Λιγκ. Χωρίς γκολ όμως δεν γίνεται. Τα έχουμε ξαναπεί από εδώ, από τη «SportDay», για την ΑΕΚ. Καλή η συμμετοχή στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, καλές οι εμπειρίες που μαζεύουν οι νεαροί σε ηλικία παίκτες, αλλά θέλει και γκολ. Δεν λέω κάτι παράλογο. Ποιος είναι ο στόχος τόσο της ΑΕΚ όσο και του Ολυμπιακού φέτος στους ομίλους;
Οι αισιόδοξοι έλεγαν πρόκριση, εγώ από την αρχή τρίτη θέση. Ναι, πώς θα πάρεις όμως την τρίτη θέση αν δεν μπορείς να νικήσεις εντός έδρας αυτή την Αντερλεχτ; Σύμφωνοι, η ΑΕΚ χθες ήταν πολύ άτυχη. Δεν της έφτανε ο τραυματισμός του Εμερσον στο σαββατιάτικο ντέρμπι, αρρώστησε και ο Ιβιτς, χτύπησε στο ζέσταμα και ο Ζήκος.
Μείναμε χωρίς έμπειρο αμυντικό χαφ. Όλα αυτά έφεραν τούμπα τα σχέδια του Φερέρ. Βέβαια, βοήθησε από την πλευρά του και ο Ισπανός, ο οποίος επέλεξε να ξεκινήσει το πιο σημαντικό παιχνίδι της «Ένωσης» στην Ευρώπη χωρίς τον μοναδικό έμπειρο που είχε διαθέσιμο.
Με το που μπήκε στο ματς ο Λυμπερόπουλος, έδειξε ότι θα μπορούσε να παίξει πολύ καλύτερα τον ρόλο εκεί μπροστά που έπαιζε ο Καπετάνος. Παρ' όλ' αυτά, παρά τις αναποδιές, παρά το... rotation του Φερέρ, η ΑΕΚ έφτιαξε κάποιες φάσεις, έφτασε κοντά στο γκολ και...
Και τα ίδια. Πάλι το γκολ απουσίαζε, εκτός από τη φάση της ισοφάρισης, όταν ο Σέζαρ βρέθηκε στην πορεία της μπάλας μετά το σουτ του Χετεμάι και πλάσαρε εύστοχα. Σε όλα τα παιχνίδια κάθε ομάδα που θέλει πρώτα να πατήσει στα πόδια της και μετά να εκτοξευθεί, χρειάζεται να κάνει τη μισή ευκαιρία... γκολ. Πόσω μάλλον σε παιχνίδια που κρίνουν την ευρωπαϊκή πορεία σου. Αν δεν το κάνεις, μένεις με άδεια χέρια.
Πάμε παρακάτω. Αρκετά με τα γκολ που δεν βάζει η ΑΕΚ. Ο Φερέρ και οι συνεργάτες του έχουν και λόγους να χαμογελούν από το χθεσινό παιχνίδι. Σύμφωνοι, το «τρένο» ακόμα και της τρίτης θέσης φαίνεται να απομακρύνεται, αλλά δεν μπορεί κανείς να μην αναγνωρίσει την πολύ μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλε ο Κυριακίδης, αλλά και ο Χετεμάι στη μεσαία γραμμή. Ιδιαίτερα ο πρώτος φώναξε «παρών» τώρα, στη δυσκολότερη στιγμή με τους τραυματισμούς των Ζήκου και Εμερσον.
Από τους κορυφαίους του ματς ήταν ο Γεωργέας, ο οποίος αν κατάφερνε και βελτίωνε την τελική πάσα του, θα αναδεικνυόταν σε πολυτιμότερο του γηπέδου.
Στα θετικά και η παρουσία του Λαγού στα αριστερά, στη φυσική θέση του. Αυτά τα στοιχεία ας τα κρατήσουν ο Φερέρ και οι συνεργάτες του, αλλά ας επικεντρωθούν στη δύσκολη δουλειά που έχουν να κάνουν: να μετατρέψουν την ομάδα από στείρα, σε παραγωγική.