FC: Επιστροφή στις (ποδοσφαιρικές) ρίζες

Φέρτε πίσω τον Ανρί, τον Μπέκαμ, τον Ντρογκμπά... Εντάξει, δεν είναι και στην πρώτη τους νιότη, αλλά και οι 35+ έχουν ψυχή και «ζουμί» σαν «γριές κότες» του ποδοσφαίρου που είναι και λάμψη και όμορφες αναμνήσεις φέρνουν στο μυαλό. Κι έχουν συνδέσει το όνομά τους με τίτλους, χαρές κι επιτυχίες.

Τον Ανρί, τον αποζητά ο Ζιρού κι ο Βενγκέρ το σκέφτεται, μια που θα του φύγει ο Ζερβίνιο για το «Κόπα Άφρικα». Το δεύτερο, τον ζαχαρώνει ο Ρέντναπ μια που το συμβόλαιο του «Μπεκς» με τους Γκάλαξι τελειώνει και «μετά από 6 υπέροχα χρόνια ήρθε η ώρα να πω αντίο». Αντίο στις ΗΠΑ, όχι στο ποδόσφαιρο. Όσο για τον Ντρογκμπά, που αλλιώς τα φαντάστηκε τα πράγματα όταν πήγε Κίνα και αλλιώς τα βρήκε, δεν υπάρχει σχεδόν καμία πρωτοκλασάτη αγγλική ομάδα (μην σας πω και ευρωπαϊκή) που δεν θα τον καλοδεχόταν στους κόλπους της.

Είναι τόσο καλοί οι «γέροι» ή έπεσε το επίπεδο της Πρέμιερ και οι νεαροί, που κάποιοι έσπευσαν να βαφτίσουν mega - stars, δεν είναι τελικά αυτό που περιμέναμε; Λίγο απ’ όλα: καλός ο Ζιρού και ο Ποντόλσκι, χαιρετίζουμε τον Καθόρλα που προσπαθεί φιλότιμα να γίνει ο ηγέτης της Άρσεναλ στην μετα - Φάμπρεγκας εποχή, αλλά Ανρί δεν είναι και μάλλον δεν θα γίνει κανείς. Ένα σωρό καλοί εξτρέμ και σεντράκηδες υπάρχουν στην Αγγλία, αλλά το δεξί πόδι του Μπέκαμ δεν ξαναβγήκε από το εργοστάσιο κι ακόμα και στα ποδοσφαιρικά γεράματα, μπορεί να προσφέρει πράγματα στο χορτάρι κι όχι μόνο στο μάρκετινγκ, τις πωλήσεις φανελών και τις χορηγίες που κουβαλάει στην κωλότσεπη. Κι όσο για τον Ντρογκμπά, ακόμα και με ένα πόδι προφανώς σκοράρει περισσότερο από τον Τόρες στην Τσέλσι, προφανέστερα θα βοηθούσε πολύ τον Σουάρες στη Λίβερπουλ που είναι σχεδόν ο αποκλειστικός της σκόρερ, προφανέστατα θα έδινε άλλη ευχέρεια επιλογών στον Βίλας - Μπόας στην Τότεναμ και πάει λέγοντας.

Σημαίνουν όλα τα παραπάνω ότι όλοι αυτοί οι επιφανείς κύριοι ή κάποιοι εξ’ αυτών θα επιστρέψουν μετά βαΐων και κλάδων στην Αγγλία; Όχι απαραίτητα, αλλά όλο αυτό δείχνει μια τάση και είναι από μόνο του μια διαπίστωση: η τάση είναι η επιστροφή στο ένδοξο παρελθόν. Η διαπίστωση, ότι - πλην ελαχίστων εξαιρέσεων - τα νέα φυντάνια δεν έχουν ανταποκριθεί στις προσδοκίες (αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά) και δεν έχουν αγαπηθεί από τον κόσμο όσο οι παίκτες του ένδοξου παρελθόντος. Και η συναισθηματική ασφάλεια και θαλπωρή που δίνει η επιστροφή στο παλιό και αγαπημένο, δεν συγκρίνεται με τίποτα στον κόσμο.

Κώστας Βαϊμάκης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr